gelme...

örselendim bir akþam vakti
düþlerimi karanlýklarýna kaptýrdým
ökçesi düþtü çocukluðumun
kendi kendimi kandýrdým

ulu orta hayallerimi týrpanlarken umarsýzlýðýn
nasýrlý avuçlarýmda bir dünya palazlanýyordu tüm kahpeliðiyle
sýrtýmdan bir akrep vuruyor
zehrin yayýlýyordu ellerime
kanýmda demleniyorken sünepe bir tükenmiþlik
düþüyordum iþte
düþüyordum
sereserpe...

köþe baþlarýndan azgýnca seyirten yaþam
bu kaçýncý sýðýnýþým kollarýna
bu kaçýncý yeniliþim sana

kaç zamandýr borandayým
salma rüzgarlarýný bendime
donar saçlarým
omuzlarým düþer
öksüz kalýrým kendime
sendeleyerek yürür kuþlar bahçemde
gelme üstüme
gelme...

bak tipide yalpalayan þu serçeye
böbürlenmekten deðil kabarmasý
parmaklarý böðrüne siniyor
buzdan bir yel iþliyor etine
kim duyar sesini
sitemi kendine
yýðýlýyor kanatlarýnýn þemsiyesine
üþüyor ölesiye
üþüyor iþte ...

kýrýntýlarý kendine yük
kuruntularýndan bi haber
buzullar büyüyor þimdi cehenneminde
kör bir gecede körebe oynuyor çocuklar
gözleri dokunmuyor birbirlerine
oynuyorlar iþte
oynuyorlar yine de
körü körüne...

alacaklýyým senden ey hayat
yazdým þu atlasýmýn köþesine
heybeme iþledim seni
fiþledim seni bir kere

Sosyal Medyada Paylaşın: