söyle be usta

kundaklanýyorken þarapnel kokulu yangýnlarýmýz alazlarda
neden bu kadar pervasýz kuþatýrlar düþlerimizi
neden yakarlar küllerimizi
bülbül gibi girip baðýmýza
niye keserler güllerimizi

sýrtýmýzda hep hançer
deþilip daðýlýyoruz içten içe
çarpýp yýðýlýyoruz her gün
en olmazýndan bir hiçe

bu olasýlýklar
bu olmazlýklar
neden tökezleriz bu kadar
niye bizi anlamaz
kime sitem eder yar

kocamýþken bu kadar meydanlar
bakir sokaklarýmýz hep çömez hep dar
söyle be usta söyle
ne zaman bitecek bu artçýlar

bu kadar coþkuluyken denizlerimiz
niye suyu çekilir
neden kurur derelerimiz



yuvalanmýþken gönlümüze baharlar
niye çekilir canýmýz
niye kar kýþ
neden donar her yanýmýz

ihanet kuþatýrken her gece vakti
gökyüzüne çatallar kuruluyor
yargýsýz bir ipe asýp çýðlýðýmýzý
kýzýl þafaklar vuruluyor

bak be usta
asýlý kaldým son kertiðinde
siper ediyorum ellerimi üþümüþlüðüme
üfürüðümde sallanýyor ciðerlerim
içimi yakýyor bu saz
yýðýlýp kalýyor emekleyen yanlarým
sus be usta sus
sus biraz


metafizik dersin
diyalektik dersin
ajitasyon çekersin
kafan kýyak
meze de iyi be usta
yedikçe yersin

çektin rakýyý geldin aþka
bu öyle bir þey deðil be usta
sýrýtýr bütün öðretiler
bu iþ baþka
içim kan revan
içim hasta
þu sigara dumanýna bir hamak gereceðim
uyuyacaðým sus
sus be usta

hasan polat



Sosyal Medyada Paylaşın: