HAYATIMA BİR BAK İSTERSEN...SANA YİNEDE GÜLLER GÖNDERDİM...

• 10 Mayıs 2012 Perşembe 13:00:33

ne kadar güzel bir gün diye düşündü kadın..ellerini yıkadı..geçmişe ait tüm kirleri yerküreye yolladı sanki içinde...muhteşem bir gündü..bahçeden yeni açmış portakal çiçeği kokusu geliyordu....sigarasını nescafesini alıp havuza dogru çıplak ayakla yürüdü..çimleri yeni kesmişti bahçevan..ve orda biraz ilerde toroslara has mavi kuyruklu kertenkele ona bakmaktaydi....şejlonga uzandı ve düşünmeye başladı...
...geçen bir yılı...hoş anılar vardı..hemde ne güzelliklerle dolu...aralarında ayrık otları olan insancıklar tanıdım diye düşünmeye devam etti...ne yazık ki hiç biri bana ulaşamadı ...sadece kendi pisliklerinde boğuldular diye düşümüne devam etti...bu tür şeyler beni hiç bir zaman yıpratamadı ki...ben bir ay ömrün kaldı dediğinde bile doktoru...sadece gülümsemişti....ölüm neydiki..ana kucağına geri dönüş....düğün günüm ...okumayı sevdiğine bir defa daha sevindi..çünki bilği ve kültür birikimi bu sayede kendini farklı kılmıştı..araştırmacı yönü ve tanrı vergisi becerileride hayatı boyu hep başarılı bir kadın olmasını sağlamıştı..hep vasat beceriksiz kimlikler tarafından kıskanılsa bile..sadece gülüp geçmişti....ayakta durmayı hep bilmişti....kendisine zarar verenleri hatırladı...insansal egoları ile.....
bilmedikleri bir şey vardı ilahi adalet.....dilin kemiği yoktu..helede kuyruğu sıkışmış tiplerin dilinin kemiği hiç yoktu....ne gam dedi...hiç umrumda değil....dışta dış kapının mandalıydılar hep.....
..çünki kanserle savaşımı vardı....bildikleri halde canını yakma çabalarını da hoş görmekteydi.....çünki onlar bu savaşın ne denli zor oolduğunu bilemezlerdi....kimbilir belkide ilahi adalet bu cezayı yaptıklarına karşılık onlara verirdi.....
....kendi özgeçmişini bilmedikleri halde kendilerince ne ler üretmişlerdi....yalancıya laf mı yoktu yani ki.......
......yavaşça havuza bıraktı kendini.....sadece kendisine havuz jimnastiği verilmişti....aldığı onca ışın....40 saati gecen ameliyatlar...kortizonlar..ilaçlar kanser tedavisi için.....bu zor günleri aşmıştı....bedeni zarar görsede ruhu hiç bir zaman görmedi...sevgi en çok sunduğu şeydi yaratılan tüm canlara..çünki yaratanından ötürü canını verirdi yaratılanlara.....
işte insanlar en çok bu sevgi ve huzur yönünü çok severlerdi....hayat boyu kendi kariyeri gibi evlatlarınıda kariyerlerinin zirvesine çıkabilmeleri için destekleyen bir kadını.....ve iki evladıda onun bu çabasını boşa çıkarmammışlardı...şu an..ikiside yuvalarında ve mesleklerinin zirvesindeydiler...damatlarıda aynı şekilde.....
...düşündü..düzgün evlat yetişteremeyen anne ve babaları...evlatlarına iyi örnek olamayanları.....ne acıydı....onlar için....
....sabah jimnastigini bitirdi....bülbüller nede güzel ötüyordu..bahçedeki ağaçlarda...güllere baygın seranatlarla....
......bir yılımı kaleme almalıyım diye yeniden notlarının başına döndü...BU ARADA KÖPEĞİNİ SEVGİYLE OKŞADI....

....akşamın kızıl bakır gelimi düşler ötesiydi...gün batımının kızıl mor lekelerinin arasından kayıp giden güneşe daldı...kendine yapılan haksızlıkları bir bir geçirdi gözlerinin önünden.....ne kadar da pişkindiler bazı insanlar....insan haklıysa davasında...birde yalanları görürse....midesi bulanıyordu.....toplumda erkek olmak mı lazım illaki..ama zaman değişti....ve kadın erkek degil insanın hakları vardı....

adı geçtiği anda gülümsemeler geçmişti onu tanıyan aile dostlarının dudaklarından...soramamıştı..ama bu gülümsemeler olumlu değildi bu belliydi....yanında ki bayan arkadaşının ailesiydi bu aile ve bayan arkadaşıyla göz göze gelmişti....gözleri sanki ben sana dememişmiydim der gibiydi....ne degişirdiki gönül bu otada konar bakada diye kendi kendine teselli vermişti....ama utanmıştı...hemde çok.......toplumda şu vardı arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim....işte olan buydu tam anlamıyla....
ama beyni neden ..neden diye davulları vuruyordu..neden gülümsemişlerdi ailecek adı geçince.......

....içinden acımayla karışık geçen duygu fırtınasıydı...bir yandanda kadınların düşürüldüğü durumları izliyordu..yaşamı boyu....onurlu kadınlar...onurunu yok sayan kadınlar...işte durum buydu hemcinsleri arasında....ne kadar onursuzsan hayranın o kadar çoktu...ne kadar onurluysanda hayranın degil düşmanın o kadar çoktu....birde kişiliksizleştirilmiş bir grup vardı..sindirilmiş ,ezilmiş,yok edilmiş...güdülen....en tehlikelisi de bu grup kadınlardı..rengi belli olmayan ..bir dürtüyle duran...bir dürtüyle atağa kalkan....yani güçsüz kadın ve güçlü kadın modelleriydi ikinci bir ad la....aldığı psikoloji eğitimi sayesinde yazım karekterlerinden ..gelen kelimelerden sesin renginden ,vucut dilinden hemen hissederdi karşı kimliğin duygularının gerçek ya da sahte olduğunu....
....bazende yalakalar vardı çevrede..çevre edinmek adına...zengin ortama girmek adına...onlarıda tanıyordu hemen....ilk silahıysa o kimliklere karşı param yok imajı vermekti....özeldeki yaşamını evini,arabasını,ve ya başka artılarını saklardı...bunu öğrenmişti insanları gördükçe....param yok diyenlerle onların şartlarıyla görürşmek...bazı anlarda bunaldığı olurdu ..çek bir restorana..ya da swiss’e dememek için tutardı kendini...

......üzerine düşen gölge ile irkildi birden elinden kalemi bıraktı..yemyeşil iki göz....bakmalara kıyılamayacak kadar derin ,duru...insanın içinde neşeler kıpırdatan....birden yüzünde güller ,güneşler açıldı..evindeydi....havuzundaydı....ve uzun zamandır kabul etmediği ve yakından tanıdığı esmer ,yeşil gözlü sü....ölmüş balık gözlerden sonra bu bir ödüldü....onu tanıyordu..hayatına yeni gelse bile..ne kadar şeffaf kendine güvenli..yakışıklı ve başarılı bir iş adamıydı....kolaymı..lise yıllarından beri kendine aşıktı bu adam..ve kendisi hep kaçmıştı..demek ki bu zamana gerekliymiş dedi karşısındaki yakışklıya bakarken...üzerindeki tişörtü bile ayrı bir kaliteydi..birden gözünde delinmiş kazaklar iç çamaşırları şekil aldı....yırtık bir siyah penye iç çamaşırı...tiksinti duydu....kendine dikkat etmeyenlerden kadın olsun erkek olsun , oldum olası tiksinmişti..kibarlığından ses etmesede....
...bırak artık aklına gelenleri düşünmeyi dedi hayat 3 gün önce sen ve ben diye başladı....ve biz varız.....sen o kadar değerlisin ki bunu unutma...
ellerini uzatıp mavi gözlerinden aşagıya doğru okşadı kadının yüzünü....restoranda masamız hazır ..hadi gidiyoruz...
..ama kadın yemeği hazırlamıştır...desede elinden tutulduğu gibi soluğu evin çıkışında aldılar....süs havuzunda yüzen kırmızı balıklar neşe içinde gelenlere sürülerle yanaşıyordu...bir şeyler atılmasına müptelaydılar....balıklar bile arada akıllı duruma geçiyorlar diye düşündü...ve sepetten aldığı ekmek kırıntılarını yapay havuza bıraktı....aynı anda bir deklanşör sesiyla irkildi....

kızıl bir grubun içinden geçtim bu akşam...
bir elim evrende bir elim yüreğinde...
bir beyaz gül cennetine düştüm....
içinde pırlantaları ışıyan..
mutluluğu sunan adam...
........................ema...

Gece boyu uyuyamamıştı....dün akşam bir rüyalar alemiydi yaşanan...elindeki söz yüzügüne baktı....abartısız zevkli ve özel yapım bir montürdü....belliki çok ama çk değerliydi..asıl değeri sunuluş şekli ve sunan kişinin değeriydi...kasasında daha değerli pırlantıları vardı çünki..bunlara yabancı degildi hiç...çocukluğundan beri peri ya da prenses demişlerdi .....evet şu an hayatının prenses dönemleri yine geri gelmişti...kimseye kalbinden hiç bir zaman kötü düşünmemiştiki kalbi periler gibi uysal ve kadifemsiydi......hep yara alsada bir şekilde hayat ..hayatını olumluya anında geçirmişti......bunun için şükran duydu rabbine..hep bunaldığı anlarda öyle bir geçiş yaptırıyordu ki...

...AŞK....

ellerim aşk ekiyor..
dillerim aşk şakıyor....
yüreğim aşk dokuyor....
biliyorsun ruhum sen kokuyor....

açan pembe güllerin nazında tenim...
nadidem...kara gülümsün sen benim....
yemyeşil bakıyor dünyaya gözlerim...
biliyorsun archilim,sen kokuyor tinim.....

bir helen oldum senin bal dillerinde...
solmuştum goncalarca açtım ellerinde...
varlığına bin duacıyım senli secdelerde..
biliyorsun seninim ,senin en yücelerinde....

......................................EMA.................

..........DEVAMI YARIN.....EMA