KORKUNÇ BİR FİLM SADECE...

• 8 Mayıs 2012 Salı 13:39:46

Ey hayat yolcusu nedir serzenişin, hep çocuk kalsaydım da sadece dizlerim kanasaydı dersin, yüreğini çok mu kanattılar? Herkes kendi yaşadığını bilir acır haline ama bak sana bir film izleteyim karar ver hangisi daha dayanılamaz? Belki de sıradan gelebilir sahneler çünkü öyle umarsız olduk ki normal geliyor artık bize her şey.

Her yer kapkara, gece bile ay ve yıldızlarla aydınlanırken sahne simsiyah hayatında. Havada korkunun kokusunu, birazdan yaşanacakların adımlarını hisseder yüreğin daralır, delirtecek gibidir. Ürperten bir sessizlik vardır, az sonra kıyamet kopacaktır. Ağırlığı boğar şimdiden. Evet seyret!

Ey yolcu! Sen ki yaşadıklarına isyan edersin, gör bak ne körpe cennet kokulu minik yürekler, bedenler vicdansız ellerde parçalanıyor. Bu sahne oynanıyor ne yazık ki, dünya var oldu olalı vicdanı olmayan kötülerin elleriyle daha ilk adımlarında hayat yolunun eziliyorlar acımasızca….

Kötülüğün kocaman elleri var. İşkence için çeşitli oyuncakları ve iğrenç yürekleri var. Kulakları sağır, gözleri kıpkızıl ağzından salyalarla savrulan hakaretleri, suçlayan bahaneleri... Saldırır azgınca, vurdukça kanatır izi kalır minik bedende, körpecik vücutta. O tatlı minik sevimli yanakları mosmor olur, boncuk boncuk gözleri patlar. Okşanmaya muhtaç başından kan sızar, burnu darmadağın olmuştur. Eliyle alamadığı hırsını hortumla devam eder kötüler.

Küçüğüm çok acıtıyor mu? Korkudan gözleri büyümüştür, nefesini tutmuş ağzı kurumuş lal olmuştur. Az sonra olacakları bildiğinden yaprak gibi titriyordur.

Küçüğüm, minik insan evladım boş yere uzatıyorsun ellerini ,tutan, sana yardım eden olmaz, senin kaderindir olanlar, karışmaz insan denen varlıklar. Bana dokunmayan yılan bin yaşasın misali… .Sırtın da parçalandı bacakların da… .Sesin de çıkmıyor artık. Acıdan katılıp kaldın mı? Ölme küçüğüm, ölme! Çaresizsin değil mi küçüğüm? Düştü de kafası yarıldı derler, geçer nasıl olsa yaraların iyileşir, duyanlar duymazdan gelirler, görenler görmezden… Hak etmişsindir belki de değil mi?

Suçun mu? Ah küçüğüm, sen su gibi saf, dupduru berraksın, cennet kokuyorsun hala...
Yaşadıklarının hiç birini asla hak etmiyorsun küçüğüm, onarılamaz izler kalır bilirim. Aldığın nefesten, gölgenden korkarsın, sinersin içine. Atılan nefret tohumlarını beslersin günden güne, sevilmediğin için sevmeyi bilemeyeceksin ömrün boyunca. Hep yarım olacak sevinçlerin, kahkahaların acıtacak içini, gülüşlerin yalancı olacak, oynamayı öğreneceksin, dalga geçmeyi hayatla. Kaybolan benliğine, hayallerine umutlarına koltuk desteği yapacaksın umursamazlığı. Parçalanmış yüreğini avutup aldatacaksın hep, sevmek isteyeceksin ama öfke dolu yüreğinin etrafına ördüğün duvarların içinden çıkamayacaksın, hiç bir zaman….

Ah küçüğüm! Ne kadar yazsam da kalemimden kan damlatsam da anlatamam hissettiremem senin yaşadıklarını, acımasız kötülüklerin korkunçluklarını, sadece bir film gibi seyrederler az korkar acırlar, dehşete kapılırlar ama unuturlar bir tek sen unutamazsın...
Ey yolcu hala der misin keşke çocuk kalsaydım ama dersin sen de haklısın şanslı çocuklardandın demek ki tebrik ederim.

DAĞÇİÇEĞİ...