Sahibini arayan mektuplar -1 Bu gün 18 Temmuz 2010 Pazar doğum günün

Bir tanem doğum gününe sadece saniyeler kaldı. Uzun zamandır elime almadığım kırmızı deftere bir şeyler yazmaya çalışıyorum.
Seni sevdiğimi söylemiş miydim daha evvel? Söylemesem de sen zaten biliyorsun. Beni ayakta tutan sana olan sevgim olduğunu da biliyor musun?. Aslında bilmesen de olur. Biliyorum ki sana asla ulaşmam mümkün değil. Doğrusuda bu.
Birbirimize dokunsaydık, sarılsaydık hatta öpüşseydik, büyü bozulacak ve asla eskisi gibi olamayacaktık. Zaten onun için değil midir? Tanrım ikimizi de aynı çağın yaşayan iki insanı yapmadı. Her şeyi bir kenara bırakırsak Sen varsan 18 Temmuzlar hep var olacak ve yaşanacak.

İnsanlar
Gelirler ve giderler.
Ben mi?
Asla!
Kalmamı istediğin müddetçe,
Yanındayım.
1.Mayıs.2004


Bu mesajı 1 Mayıs 2004 gününün akşamı
Saat 23/33te çekmiştin.

Git demedin.
Hala yanındayım.
Asla gitmeyeceğim.


Beynimin her zerresinde sen varsın. Daima da sen olacaksın Veda Arasıl.

Seni böyle sevdim ölünceye kadar da böyle
Seveceğim.
Sevda çiçeğim bir gül ise bende o gülün dikeniyim.
Doğum gününün kutlu olsun bir tanem.


Bu mektup hiç okunmadı sahibine hiç ulaşmadı yazarı bu mektupları gözyaşıyla yazdı. Bir yaprak idim rüzgârın önüne katıp savurduğu, kurudum aldın avucuna ezdin ufaladın rüzgâra savurdun. Yok oldum.

Tuğrul Ahmet Pekel/ 2010