DERSİM VE BEN

• 30 Nisan 2012 Pazartesi 13:18:31

Ben DERSİM’in gül kokan bağrında dünyaya geldim..katliamların,öfkelerin,sevdaların ,isyanların barındaki bir memlekette, tabiki bu kısmı çoğu insan bilmez, veya (Dersimli’ysen ve cansan .. veya varsa kanında asilik.. beni tanırsın)... fakat beni yeterince ilgilendirir..çünkü bendeki memleket hasreti şu koca şehirde ve yıllardır düz ovada siyasetimiz..aşklarımız,sevgilerimiz,renklerimiz. bu yüzdendir hep yarım kalanlar bizdeki..Özlemekteyim memlekti.. ve sonra el açıp göğe...dilemekteyimm senii...bendeki aşk sensin..DÜZGÜN BAVA da kerametin, MUNZUR’da akar deli deli suyun.. beni alır götürür gözelerden.. peri suyuna kadar sesin, ahenkin.. Özgürlüğüm zirvelerde Munzur dağında,Sülvisde Bedro da,Doruklarından alırım..cesaretimi...Saklar beni..bağrında vermez ele,namert değil..Ermişliğimiz bundandr...zulümlerden kaçışlarımız bundandır..çünkü dersim demek, geçilmez sarp demek kocaman demek..büyüklüğün yeter..insan gibi değilsin.. tabiatını yaradan bozar..2 kuruş menfaat değil.. ve gelir birileri neşelidir güzeldir festivalleri..memleketin kokusu burnuunda tüter sevdalıların.. ve yaşar gider..ve birileri kirletir lekeler adını,alır ellerine şerefli mitralyözü.. kullanır şerefsizce.. kirletir bu koca mabedin.. Dersim’in adını..sana kalmamış ey hain der..sıkma bir canlıya kurşun özündeki neyse..dışındaki oo olsun..yani işin özü.. bendeki sensin sendeki ben.. DERSİM liyim.. özümde var... Beni tanımak istersen önce bir dağın zirvesinden..özgürlüğün kutsallığına bakarak inan..SEVGİNİN kutsallığına inan..ve bu büyük şehirin İstanbul’un..Dersim’e özlemidir bana kattığı son dizeler..

30.04.2012 BARIŞ BAKUŞ