Küflenmiş Gece Yarılarına

• 11 Nisan 2012 Çarşamba 03:17:08

Nerede, nasıl tavır sergileyeceğini bilemeyen biri için yazdığı hiçbirşeyin girişinin önemi de olamaz zaten...

Umutlarımı beslemek yerine, acılarımla sohbet etmek, ne kadar feyiz veriyor bana bilemessin...

Savaş elbiselerimi giyinip, ha gayret edip karşına dikilebilememem değil beni kahreden, oyuna başlamadan kaybetmeyi yaşamaktan duyduğum pişmanlık diyelim buna beni asıl kapalı kapılar ardına iten... İçimde bir uhde kaldı işte, kendime sana dair bir şans verebilirdim. Çok zaman geçti, çok zaman, geçmişe dönemeyiz artık. Koskoca bir mazi şimdi senin ve benim "biz" olabilmemiz...

Kendime o kadar kızıyorum ki buna tek sebep benim biliyorum, olabilirdi demek ziyadesiyle mutsuz ediyor beni...

Bu mektubu da okumayacaksın zaten, pişmanlıklarımın da bir manası yok ki bu dakikadan, bu kadar uhrevi dramlardan sonra bu daha yumuşak sözler, hiçbir serseri geceyi kurtarmayacak biliyorum...

Böyleyken böyle işte, anlatılacak herşey, küflenmiş bir gece yarısı...