Sabah ezanı vakti uyandım uykusuz gecelerimden biri daha,ama bu sefer bir başka,
içimde bir burukluk var,tarif edemediğim bir sıkıntı,duvarlar üstüme üstüme geliyor sanki, ağır geliyor herşey bugün bana, neden bugün ama.

Kalktım yatağımdan geçerken kapıdan takvime takıldı gözlerim, yaklaştım usulca hafif gülümsedim ve içimden derin bir sızı sardı bedenimi, dona kaldım takvime bakakaldım.

Unutuğum sandığım sen,birden film şeridi gibi gözlerimin önünden geçtin gelişin ve gidişin bir arada. Hayal ederken seni,gözyaşlarım çoktan soğuk yüzümden süzülmüş dudaklarıma ahengiyle bedenime yayılıyordu.

Hala sen vardın aklımda ve hala senli hayalleri kurdum düşlerimde, bugün biz yanyana olmalıydık diye,
takvim yaprağına yazdığım söz bir not vardı;

- aşkın doğum günü.

Hemen elime telefonu aldım bir mesaj gelmiş mi diye, acabalarla bekledim. Ne ses ne seda ne sen ne sesin ne çalan bir telefon ne gelen bir mesaj,unutulmuş bir yüz,
akan iki çift göz yarası deşilmiş bir ben.

Bugün günlerden 14 şubat...

Elimden bir şey gelmeden bekledim öyle saatlerce elimde telefon ile belki diye belki bir mesaj bırakır diye en azından,unutmuş olamaz beni, bu kadar basit olmamalı,
ayrılırken,

- sen herşeye değersin,demişti giderken değiyorsam bekliyorum elimde telefon ile.
bekledim bekledim bekledim, çalmadı telefon.

Kopardım takvim yaprağını, önce sigaramı yaktım, sonra bir kadeh şarap aldım, kağıdımı, kalemimi çıkardım başladım karalamaya;

Sana bensiz iyi baksınlar,
bilirim çabuk incinirsin çağırıp bağırmasınlar,
bugün onun kollarına olacak bedenini,
bir hiç uğruna yakmasınlar,
bakmaya doyamadığım gözlerini,
sevgileri uğruna ağlatmasınlar.
beni yaktığın gibi seni yakmasınlar,
beni aldattığın gibi,
seni aldatmasınlar.
Bugün sizin gününüz,
Bugün günlerden 14 şubat.

Erkan Ipek