YALNIZLIK PRANGASI

• 16 Mart 2012 Cuma 11:55:35

Yükselmek!… İzafi bir kavram… Kimileri yükseldik zannıyla alçalırlar, kimileri de alçaldıkça yükselirler… Bireysellikten toplumsal hayata geçiş sürecini tamamlayan insanoğlu, maalesef gittikçe bireysel yalnızlığına tekrar dönüş yolunda.
Geçmişte, kader birliği inancıyla yaşamak zorunda olduğuna inanan insanlar, bugün kalabalık içinde yalnızlığa mahkum edildi. Kişi kendi bireysel mutluluğunu elde edebilmeyi, hayatının en temel amacı ve hedefi olarak görmeye başladı. İçinde bencilce inşa ettiği mutluluk (!) gökdelenleri, onun psikoz ve nevrozlarının celladı oldu.
Empatiyi musalla taşına yatıran bu kişilerin aslında kendi cenaze namazlarını kıldırdıklarını göremeyişleri ne kadar acı!…

Açlık dürtüsüyle midesini doyuran ve mutlu olduğunu zanneden insanların cehenneminde masum insanların çığlıklarını körük yapanlar “yalnızlık çağı” nın zebanileri oldular! Bu zebaniler, yaktıkları kötülük ateşinin içinde er geç yanacaklardır. “Birliktelik” ten “bireysellik” e esen fırtınalar yalnızlık girdabını oluşturmuş; bu anaforun içinde dönüp duran insanın kara bir deliğe itilmesine neden olmuştur. Birlikte yaşamanın temeli olan sevgi ve güven bağları, yerini kan ve gözyaşına bırakmıştır.
“Yalnızlık hisseden bir kimse için her yer çöldür.” diyor ÇEHOV…Yalnızlık çölünde çırpınmak ne ızdırap verici bir durum…J.NEVTON, “İnsanlar köprü kuracakları yerde, duvar ördükleri için yalnız kalırlar.”diyerek, aslında çözüm yolunu da tüm insanlara önermiyor mu?Allah’ın (c.c.) insana verdiği akıl, bugün hayvanlar alemine baktıkça bir arada yaşamanın ne kadar önemli olduğunu görmek zorundadır.Birbirine tahammül edemeyen insanlar, tozlu raflara terk ettiği “vicdan”ına dönmek zorundadır.Çünkü, adalet duygusunu vicdan çarkında bilemeyen kişiler ve toplumlar, “MERHAMET ANITLARI” nı da dikemez ve “YALNIZLIK PRANGASI” nı kıramazlar.
Bugün, dünün geleceğiydi!… Neyse ki “UMUTLAR” hâlâ tükenmedi…Unutmayın ! Gelecek de bir gün gelecek. Tekrar birlikte yaşayabilmek umuduyla !…