YORGUN YILLAR

• 13 Mart 2012 Salı 12:00:56

Yııların izleri vardı yüzünde yaşlanmıştı. Ölen kocasının fotoğraflarına bakarak geçiriyordu zamanını bakıp güzel günlerini hatırlayıp mutlu oluyordu. Yaşlılık onu hüzünlendirmiyordu hayata onu sıkı sıkı bağlayan sevdikleri uçup gitmişti yalnızlıktı üzüntü veren. Pencere kenarında ruhunun derinliklerindeki anılara dalıp gitmişti.
-Babane evdemisin.
yaşlı kadın başını pencereden çevirip arkasına baktığında torunu karşısında duruyordu.
-Gel yavrum hoş geldin oğlum nerelerdeydin?
-Okula gidiyordum babanne gelemedim annemle babam beni bıraktı işe gittiler. Akşama gelip beni alacaklar.
-Ne güzel oğlumuda gelnimide çok özlemişim gelsinler.
-Bugün seninle vakit geçirmek istedim.
-Bugün okulun yokmu yavrum?
-Hayır dışarıda kar yağıyor okullar tatil.
-Acıktınmı kurabiyeler var istermisin?
-Yaşasın! hayır demem mümkün değil.
-Bende akşama yemek hazırlayayım babanla annen için, akşamı birlikte geçirelim.
-Çok iyi olur bana yardım edermisin?
-Yardım ederim fakat önce kurabiyeleri bitireyim sonra.
Babanesi tebesüm ederek başını olur anlamında salladı.
Birlikte yemeği hazırladılar. Oğlu gelini torunu ile mutlu akşam geçirdiler. Uzun zamandır bu kadar mutlu olmamıştı. Kalbine ağır geliyordu sanki. Gecenin ilerleyen saatlerinde vedalaşıp evlerine gittiler. Yaşlı kadın yine evinde yalnızlığı ile başbaşa kalmıştı. Oturduğu koltuğa saplandı sanki, çok mutluydu uzun zamandır bu kadar mutlu olmamıştı. Yorgun bakışlarını duvardaki eski resimlere teslim etti. Ve sevdiklerine kavuşmak için sonsuz uykuya daldı.
SERAP GENÇLER