Yorgun Düşmüş Ruhum
Melankolik,nevrotik bir adam olup çıktım.Nedir bu üzerimdeki çok bilinmeyenli denklem telaşı?Çözemediğim kendim miyim?Yoksa başka bir benlikle mi yaşıyorum?Yolcuğum kendime mi yoksa bana yolculuk eden bir hayatı mı bekliyorum?Henüz yaşamamış olduğum tüm mutsuzluklara ve bir tarafı kırık tebessümlere talip olmuş bir hayatın tortuları arasında nefes alıyorum.Oysa yapmak istediğim,yaşamak istediğim bir ütopyanın olmazlığı değildi.Sadece yorgun düşmemiş,yüzü asılmamış mutluluktu...
YORUMLAR
İnsanı yaşlandıran yaşı değil yaşadıklarıdır..Ruhu yorgun düşüren de içindeki çıkmazlar...
Huzur arar durur ruh..Ama hep yanlış yerlerde. Huzuru bulamadığı için, içinde depremler varken sahte tebessümler saçar etrafa insan....
Teşekkürler kısa ve öz bir yazı olmuş...