Yazmak için kalem kağıda sarıldığımız günler ne kadar da uzak kaldı. Şimdilerde klavyenin üzerinde gezinirken sanki harflerle duvar örüyorum. Eskiden, kâğıda seni resmetmek gibi gelirdi yazmak.


Kaçıncı kez oturuşum, bir türlü düşmedi kelimler ardına. Yine sensizliğini bekleyemedim. Oysa söz vermiştim vuslatın anlamı olsun diye sabredecektim. Akşamdan bu yana niyetlendim ya, tasavvur edemedim yazacaklarımı. Ama gönlüme cemre düştü, kardelen çiçek aştı, kırkikindiler yağdı, gedavet esti bir kez ömrüme dedim. Şiirlerin en güzelini yazmak isterdim beceriksizliğimden ürktüm. Aslında cemre, kardelen, kırkikindi, gedavet yazsam alt alta, yanına sevdayı sen yazardın...Ya da dualarına ekler niyaz ederdin...


Cemre

En sonunda gönlüme de düştü. Mana buldu sevdaya dair hayallerim. Hep sevda yokuşundan çıkmak için yanıp tutuştu gönlüm. Bir yolunu bulup anlatamadım derdimi, sevda bir basamak yarin gönlü merdiven. Sevdayı gördüm bir kez gözlerinde!...

Cemre gözlerinle düştü…


Kardelen

Gelen bahar olsa da benim hisseme kardeleni karların arasında görmek sonbaharımda düştü. Bu güzelliği görebildiğime şükür, zamansızlığına yanmak nafile hayıflanmak olsa gerek. Zamanı ağır ve sindirerek yaşadığım uzun günlerime denk geldi. Karın düşmediği körfezde aramışım boşuna, ne de hızlı geçerdi zaman. İmbatın esintisinde sarı bukleli saçlarda savrulurdu sevdaya dair söylenenler. Nasıl bir koşturmaca, uyumaz mıydı zaman. İyi ki yolum düşüp yüce dağ başına er görmedim kardeleni. Değerini bilmez söker uzatır mıydım sevda adına gözlerinin içine bakarken!..

Kardelen ellerinle açtı…


Kırkikindiler
Bozkırda geldi yaşam ellerime. Nasibime nisan yağmurları düştü. Ne yazsam boşuna aslında ayrılığı yazamadığımdan kelimelerim yavan. Olsun bu gidişin tüm sevdaların buluştuğu yere ve nasılsa vuslata gebe. Önce ayak seslerine kulak kesileceğim, sonra gözlerinden okuyacağım ayrılığın manasını. Dudaktan dökülen sözlerin ardına düşmeyeceğim. Sessizliğinde yanacağım vuslatın.

Kırkikindiler saçlarına yağacak… / gelecekteki günlerimde..

Gedavet

Sevdayı hep şehrin arnavut kaldırımlarında aradım. Oysa hayallerimde bir yaz günü akşam üstü serinliğinde çınarın gölgesinde karşılamak isterdim sevdayı. Harında yanmanın manası o zaman gün batımından önce gönlüme düşerdi. Hayal kırıklığına uğrama, vuslatın bile kandırmaz bu sevdayı. Seni, sevdanda yanmak için sevdim.

Gedavet sevdanın türküsü…