Sensiz kalan bu evde

• 25 Şubat 2012 Cumartesi 17:24:42

Selam Yakışıklıma ....
Korkmuyorum artık. Sensizim ama aydınlık hala yuvamız , korkmuyorum . Gözlerinin rengiyle süslediğim vazoların da bir anlamı yok artık . Şimdi hepsi kapının önündeki onca kutunun arasındaki herhangi bir kutuda çöpe atılmayı bekliyor . Tat almıyorum sensiz şu dünyadan .
Sen gittikten sonra neler oldu neler ...
Mahallenin çocukları camı kırdılar geçen hafta ama merak etme yeni bir cam taktırdım yine . Sonra gitmeden önce iş başvurusu yaptığın şirketlerden telefon yağdı hiç durmadan .
Merak etme iyiyim ben . Bir de kızmassan bir şey diyeceğim sana babandan yadigar bir kalemin vardı ya , işte ben kaybettim o kalemi .
Ama muhtemelen yine evde bir köşededir .Alışkanlık oldu bende televizyonu hiç kapatmıyorum . Ordaki koltukta mayışıp kalıyorum . Sen varken birlikte sırf birbirimize sarılalım diye korku filmi izlerdik gecelere kadar .Ardından uyurdum ben orada sende çaktırmadan yanımdan kalkar üzerime bir battaniye örter ve yan koltuğa geçip uzanırdın öylece . Nerden mi biliyorum ? Kabul ara sıra uyurken seni izlemek için uyuyormuş gibi yapıyordum . Hep sen mi kurnazlık yapacaksın ama ...
Artık çok sıkılmaya başladım . Kendimi resme adadım sen gittikten sonra . Tuvaller , fırçalar , boyalar bir sürü malzeme var kilerde .
Canım istediğinde gidip çıkartıyorum oradan . Haa bu arada çok kızdım sana geçen hafta .
Birlikte aldığımız o gitarı çalamadan gittin diye .
Nasıl kabullendim bunu bilemiyorum . Aynaya her baktığımda yüzümde yüzünü görüyorum .
Sen öldükten sonra daha iyi anlıyorum kıymetini . Her ay 2-3 defa yanına uğruyorum . Konuşuyorum seninle . Biliyor musun aşkım Aşkınla büyüyorum . Seni çok seviyorum...