Bir İstanbul Sevdası

• 22 Şubat 2012 Çarşamba 11:15:43

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

İstanbul, binbir gece masallarının binbir odalı efsunlu evi. İstanbul hayatın solmayan rengi. İstanbul’un değişik isimleri var ;ama ona yakışan,onun güzelliğini hakkıyla yansıtabilen isim İstanbul. İstanbul’u İstanbul gibi sevmeli. “Söylemişler gelenler bizden evvel.
Kulak âşık olurmuş gözden evvel.”

Yukarıdaki beytin kime ait olduğunu hatırlamıyorum fakat yıllardır ezberimde. Beyti ne zaman dillendirsem yadıma İstanbul düşer. Bin bir gece masallarının bin bir odalı efsunlu evi, tüm dünya insanlarının görmeden âşık olduğu bir şehir. Anadolu’da hangi hanenin kapısını çalsan, karşına İstanbul’u görmeden seven insanlar çıkar. Bu eskiden beri böyledir. Bunda İstanbul’un payitaht olmasının etkisi de vardır. Ama asıl neden bu değildir.İstanbul’un albenisidir, gizemidir İnsanlığın gönlünü çelen.

Kentler de kadınlara benzer. Onların da asaletli olanları, aşüfte olanları, güzeli, çirkini vardır. Onların da hayranları, tutkunları mevcuttur. İstanbul, şehirlerin talihli olanlarındandır. O seveninin Leyla’sıdır. Leyla kadar temizdir. Şehirlerin uzaktan sevilenidir. Sevdalıları arasında her dinden, her mezhepten, her meşrepten insan vardır ; ama o asaletini ve iffetini korumasını bilmiş, Türk’e ram olmuştur. Türk’e bağlanmıştır. Türk de İstanbul’un meftunudur, sevdalısıdır.

Bağrında binlerce yıllık kültürlerin,özlemlerin, sevgilerin tortusunu taşır İstanbul.
“İstanbul benim canım, vatanımda vatanım.” diyen şair dünyanın en bahtlı insanlarından biridir ki aynı şair İstanbul için “Güleni şöyle dursun ağlayanı bahtiyar” tespitinde bulunur. Şimdi de İstanbul’un kucağında uyuma bahtlılığına ermiştir. Hani bazı insanlar vardır. Allah onlara fizikî, aklî, ahlakî güzellikleri birlikte vermiştir ve herkesin gıpta ile baktıklarındandır. İşte İstanbul’da şehirlerin içinde bu talihe mâlik olabilmişlerdendir.Onu sevmemek elde değildir.

Her semtinin ayrı bir güzelliği vardır İstanbul’un. İstanbul’u sevmenin bir bedeli olmalıdır artık. İstanbul hoyrat ellerde hırpalanmış bir Leyla’dır. Leyla’ya Mecnun yaraşır.
Gerçi İstanbul’da yaşayıp İstanbul’dan bihaber olmaktan İstanbul’u anlamamaktan, İstanbul’u uzaktan sevmek, görmeden sevmek daha evladır. Hani bir şarkı var ya “Seni uzaktan sevmek aşkların en güzeli.” diye.
İstanbul için söylenebilecek en güzel sözlerden birini Nedim sarf etmiştir:
“Bu şehri İstanbul ki bi misl ü bahadır.
Bir sengine yekpare acem mülkü fedadır.”

Bu İstanbul şehri ki nice cihan padişahını kucağında yaşatmıştır. Kendi fatihini de koynunda uyutmaktadır. İki cihan serverini dünya gözüyle görmüş Eyüp Sultan hazretlerini misafir etmektedir. Sakinlerine, hayranlarına Fatih’i, Yavuz’u, Kanuni’yi, nice şehzadeleri hatırlatır. İstanbul’u sevmeye onun âşıklarının o kadar çok haklı gerekçeleri vardır ki onları kimse yadırgayamaz.

İstanbul’un albenisi nice cihangirlerin başını döndürmüştür. Dünyanın başka yerlerinde de insanlığın diline pelesenk olmuş gönlüne taht kurmuş şehirler vardır. Darüsselam (Uraşalim) Meryem gibi bir İffet abidesine ev sahipliği yapmıştır. Mekke Kabe’nin mihmandarıdır. Hz. Resul’ün yurdudur, yuvasıdır. Medine Nebiler nebisine kucak açmıştır. Kendileri orada medfundur. Kudüs Mescid-i Aksa’yı bağrında taşır. Bu şehirlere bu yüzden kutsiyet izafe etmek ihtiyacı doğmuştur. Bunun yanında Roma’dır, Paris’tir, Londra’dır, Viyana’dır, Moskova’dır. Bu şehirler de birer kültür ve uygarlık merkezi olarak anılmaya değer.Ama, Yaratan hiçbirine İstanbul’a verdiği tabii güzellikleri vermemiştir. İstanbul’un güzelliği kudrettendir, yaratılıştan gelmektedir. İstanbul’u İstanbul yapan bulunduğu coğrafyadır. Dünyanın iki yaşlı kıtası arasında bir gerdanlıktır. Şuh bir peridir.

İstanbul’u sevmek İstanbul kadar güzeldir. İstanbul’u anlamak güzelden ve güzellikten anlamaktır. İstanbul’un tarihi dokusunu bozmak, doğasını değiştirmeğe çalışmak insanlığa hakarettir, küfürdür,haksızlıktır ve dahi büyük günahtır... İstanbul İstanbul olarak kalmalıdır. Bir İsevî Meryem saflığında, bir Musevî yed-i beyza aydınlığında, bir mümin Eyyub el Ensari’nin hatırasında, cümle insanlık Yusuf güzelliğinde sevmelidir; uzaktan da olsa İstanbul’u.
Kulaktan kulağa, dudaktan dudağa efsanesi anlatılmalıdır.İstanbul’un. Suyu, havası, rüzgârı Kerbela şehitlerine serinlik götürmelidir. İstanbul’un minareleri mahyasız ve ezansız kalmamalıdır. Son söz, İstanbul hep civanmertlerin otağı olmalıdır, hainlerin ve sansarların değil. İbrahim KİLİK