ATIK -1

• 20 Şubat 2012 Pazartesi 19:34:50

O gün Ramazan la buluşup anasını ziyarete hastaneye gidecektik aslında.Sözleşmiştik birde onun için para bulacağıma söz vermiştim. Söz vermeyi sevmesem de ağzımdan kelimeler çıkmıştı bir kere ama isteyerek. Benim bu gözlerime boşuna hastane kokusu kaçmaz kaç kere bilirim.

İlk işimizdi Ramazan’la önce alemcilerin kıyısına çekildiği kayalık yerlere gittik biraz topladık. Sonra pavyonların olduğu sokakları gezdik. Çuvalımız dolmuştu sevinmiştik. Taşımaktan yorulmuş hatta terlemiştik.

Kaldırımın ıslaklığına rağmen oturmuştuk. Ramazanın yüzü gülücükle doluydu çuval dolusu umutla. Karşı pavyona giden adam paltosunun yakasını düzeltirken elindeki ...sigarasını yağmurun düşmediği bir yere düşürmüştü. Ramazan dı kaldırımdan fırlayan adam gittikten sonrası sigarasını alan.

İlk defa o zaman söylemiştim söylemez olaydım "içme şu zıkkımı öldürür" diye. Ramazan adamın pis dudağının değdiği izmariti parmaklarıyla kırıp izmariti karşı kaldırıma kadar fırlatmıştı. Baş parmağı ve işaret parmağını tütünlü kısmına sıkıştırarak, dudaklarından havaya bir duman karıştırdı.

Hesaplamaya başladık topladıklarımızı geceye karışarak,kırışmadan paraları. O kafasından hesap ederken elinde yarım sigara ben yerden bulduğum bir kiprit çöpüyle çarpma yapmıştım.

Seksen beş çarpı otuzbeş Ramazan kafadan bulmuştu ben sağlamayı sağlamlaştırmak için yerdeki deftere dalmışken. Ben bir daha yere daldım kalan parayı sabaha nasıl çıkarırız derkendi havanın kızıla çalarak aydınlandığı serçelerin çığırtmalara başladığı pavyondakilerin sallanarak sabaha karıştığı bir kuşluk vaktiydi işte. Söz verdiğim sabahtı işte.

Eve gelidiğimde üvey baba sızmış anam ağlamış lambalar sönmüştü. İşte o an aklımdan gelmişti o beni kemerler her gece ıslah eden adamın cebine dalmak.

Geceleri mezarlık yanlarından geçerken ki korkuyla indirdim savrulmuş pantolonun cebine elimi. Titredi elim ayağım, ama korkumu tek yenen şeydi Ramazan a verdiğim söz.

Elime gelen kağıt paraya bakmadan sıvışmıştım yatak arama. Bu parayı bir şekilde Ramazan a vermeli topladığımız şişe paralarını da birleştrip anasına iyi bir bökrek nakli yapmalı.

Anamın sobayı doldurma sesine uyandım. Elbisemle yattığım yatağımdan yorgun kalkarken.
Üvey baba merhameti verilmişti belli sol gözünün üstüne mor ötesi gece karası. Ulan Ana ! ulan Ramazan ! siz yokmusunuz benim elimi ayağımı bağlayan.

Horlama sesine aldırmadan kahvaltı yapmadan fırladım kırık çatılı o ker/piç evden. Kalmak istediğim yerden neden kaçarım ki bilmem Ulan Ramazan bekle işte geliyorum..

Atık bir zamadaki artırdıklanların kaçırıldığı içine çekildiği bir zamanın sabahı kalabalığın caddelere arabaların yollara karıştığı kuşların sadece dallarında huzurlu yaşadığı bir şehirde...
Doktorun biri nöbetini diğerine hemşire şırıngasını öbür arkadaşlarına bekçiler uyumaya sokaklara dalmaya başlarken sokak lambaları sönmüş trafik IŞIKları ise çok renge dönüşmüştü gizlice...
Ramazan Ulan Ramazan...!