Türkiye sana teşekkür diyor canım.Sana teşekkürler ediyoruz iyi ki varsın esenlikler diliyorum. Nice güzelliklere...

" Başka bir çocuk düşünün, arkadaşının ayağındaki eski ayakkabıyı fark edip öğretmeni ile iletişim haline geçerek arkadaşları arasında para toplayıp ona bir ayakkabı armağan etme coşkusu "

O mâsum hallerin devamı ya da kesintiye uğramasının müsebbib (ler) i kim ve ne acaba?

En değerli varlıklarımıza yaptığımız yatırım genel yatırımlarımızın içinde ne kadar yer tutuyor?

Yanlış birilerinin sâhip çıkmaması için mutlaka sâhip çıkmamız ve bahsettiğiniz o dengenin kurulması adına üzerimize düşeni yapmak sanırım en önemli vazifemizdir.

Teşekkürler Mehtap Hanım.

Hayatın getirdiği koşturma içinde ve kendimiz ve yakın çevremizle ilgilenirken ne çok es geçmelerimiz var...
Görmüyor-farkında olmuyor yahut görmezlikten geliyoruz. Ne çok dalıyoruz kendi dünyamıza.
İnsanlıktan, insan olmaktan bahsederken hatta yetmez gibi şikayet ederken insansızlıktan, eleştirirken değersizlikleri ne çok duyarsız olabiliyoruz/kalabiliyoruz etrafımıza-etrafımızdakilere, olaylara, bizden başkalarına...
İnsan, anne-baba olmanın gereklerini, yapıp-yapmadıklarımızı tokat gibi yüze vurup, sallayan, sarsan; düşündüren, hatırlamamız-yapılması gerekenleri hatırlatan bir yazıydı.
Teşekkürler değerli paylaşımınız için Sevgili 'Şair' 'Yazar'ım(ız).
Sizi okumak tarafımca her daim ayrıcalık.
Daim sevgiyle...

hayata dair , düşündürücü, harkulade güzel bir yazıydı... her kulvarda çok başarılısın şaire...

edebiyat yolun hep açık olsun...


tebrikler!

Murat ELTER tarafından 2/22/2012 9:27:26 PM zamanında düzenlenmiştir.

Keşke her birimiz çocuklarımıza ve eğitimlerine en az senin kadar değer verebilsek, çalışsak ve gözardı etmesek...

Seni tanımayan biri bile hoş ne kadar eğitime sevdalı olduğunu bilir bence bu yazıyı okuyunca...
Sevgimle...
Tebrikler Mehtap...

bu kalemdeki giz....sevgi...hoşgörü...birikim....insan sevgisi....emeğe saygı...dürüstlük....onur...katmer katmerdir...bu sitenin olmazsa olmazlarındandır....sayfanda eşsiz güzellikler ve büyük erdemler gördük....can iyiki buradasın iyiki yazıyorsun...saygılar sevgiler...

Etkileyici bir sesleniş. Anlatım tekniğin de bu tür çalışmalarda olması gerektiği gibi. Anlamı olan, misyon yüklenen çalışmaları ayrı bir ilgiyle okumaya çalışıyorum. Kısaca yine başarılısın.

Kutluyorum.

Sevgili Mehtap.

Bizler doğduk, büyümeğe çalıştık, (büyürken kaçımızın eline kitap verildi bilemem) öyle böyle büyüdük. Okul müfredâtı dışında hangimize birkaç kitap alındı, hangimiz küçük yaşta şairleri, yazarları tanıyabildik ?

Hangi aile, okul müdürünün karşına rahatlıkla çıkıp; benim çocuğum sizin şu oğretmeninizden memnun değil, ama bu öğretmenin sınıfında okursa çocuğumun geleceği farklı olur diyebildi ?

Kaç ailenin evinde en çok kitap var ?

ve diyelim ki en çok kitap var... sorun bakalım nerede duruyor, kolilerde mi yoksa tozlu raflarda mı ?

Bir arkadaşımızın eleştirisini okudum araştırdım. Şöyle bir yazıydı " Av.n katologları okuduğumuz kadar bile kitap okumuyoruz. Ne diyebilirim "Bravo bizlere."


Her zaman yaz, okuyalım. SEVGİMLE.

Ve bir yazar düşünün sanal edebiyat sitelerin birinde
bir gazetenin köşe yazısı titizliği ile okuyucusunu silkeleyen
ne çok şeyin farkında değiliz ne çok şeyi irdelemiyoruz düşünmüyoruz dedirten
içimize umut yeşerten gerçekten böyle insanlar eğitmenler öğrenciler kaldımı dedirten..
Çocukları küçük olanlar için anlamlı yol gösterici daha orta yaşlılarımız için şu kafamı kumdan çıkarayım gözlerimi aptal dizilerden geleceğimize çevireyim dedirten..
Çok vahim bir taployu küçük nüanslarla renklendirip şenlendirip evet evet güzel yürekler bilinçli beyinler oldukça hala umut var dedirten bu paylaşımı kutluyorum..


Takdirlerimle Mehtap hanım

Olağan zamanlarda çoğu zaman düşünmediğimiz düşünsek de adam sendecilik yapıp ötelediğimiz bir konuyu yüzümüze vuruyor yazı..
Ve çocuklarımızın sorunlu/değilde sorumluluk yüklü birer birey ve topluma yararlı birer insan olması için ebeveyn olarak yapmamız gereken şeyleri ne kadar yüzeysel düşünüp irdelemediğimizi birilerinin elini taşın altına sokarken bizlerin seyirci olamıyacağımızı böyle bir lüksümüzün olmadığını düşündürüyor yazar ki;ben düşündüm
Ve yazı baştan sona haklı..

Tebrik ederim sevgili Mehtap
Emeğine
Yüreğine sağlık
Sevgimle...

yine çok başarılı bir çalışmaydı..
sevgili mehtap gönülden tebrik ederim..
olması gerekenleri öyle güzel kelimelerin arasında büyütmüşsünüz ki..
dönemin birinde okul veleybol takımında babasından gizli maçlara giden bir küçük çocuk canlandı gözümde..
yıllar önceydi..
ailelere o kadar çok iş düşüyorki..
ah keşke bunun farkında olabilseler..
sevgilerimle..
güzel dost.

" Akademik başarı ve sosyal başarının ayrılmaz bir ikili oluşuna inanmak" gerçek aydınlığa açılan kapının anahtarı işte bu cümlede yatmakta.Bu inancın ameli planda tezahüründe kökleri sağlam,dalları bütün beşeriyeti kuşatacak bir medeniyetin güneşi yeniden doğacaktır...Teşekkürler sevgili kalem...

Bugünlerde okuduğum en güzel, en pozitif ,
en umut dolu yazıydı. Yazar, şair (yani edabiyat) etrafına duyarlı olmalı,toplumsal sorunları toplumsal konuları da ele almalı ve bunlara çözümler öneriler getirmelidir .
Ne güzel ve ne haklısın...


Tebrikler
Saygılar/Sevgiler



Sinem Ilgın Omay tarafından 2/20/2012 1:41:07 PM zamanında düzenlenmiştir.

Merhaba Mehtap Hanım,

İlk sözüm şu. "Oh be...Mehtap Hanımdan kolay anlayacağım bir yazı okudum..."
"At, sahibine göre kişner."
Bana göre bu atasözü çok gerçekçidir. Bunu kanıtı ise gördüklerim.
Ülkemizde; en küçük kuruluştan en büyüğüne kadar başındak kişi becerikliyse,
sosyal ise orada çok güzel şeyler oluyor. Baştaki kişi, kibirli, burnundan kıl aldırmayan,
sosyal yönü kıt birisi ise oradaki işler öylesine yürüyor. Bir orman mühendisi arkadaşımın; "Bir çocuğu eğitmezden önce; ilk başta nineleri, ardından anne ve babayı, sonra da öğretmeni eğiteceksin," görüşüne ben okul yöneticilerini de katıyorum.
Böyle bir eğitim sonrası özlemi duyulan sacayağı oluşurdu...
Okulunuzdan güzellikler sergilediğiniz bu yazınızın, okuyan öğretmen ve idarecilere katkı sağlaması umuduyla diyorum...
Başarılarınızın devamını diliyorum. Saygılarımla.

Öyle bir sac ayağı ki o; Biri olmasa denge bozulur. Çocuk ilk ailesinden gördüğü terbiyeyle büyür, sonra eğitimi okul ele alır. Aile ve okulun el birliği geleceğe umut olacak gençler yetiştirir.
Lakin ülkemizde 3 sınıf vardı. Zengin, orta halli ve fakir. Zengin paranın, markanın ve desinler derdinde, fakir, evine bir lokma ekmek derdinde başka bir şey düşünemez halde, orta halli hayat keşmekeşesi içinde elinden geldiğince bu 3 ayağı ayakta tutmaya çalışırlardı. Ne yazık ki şimdi orta hallide kalmadı.
Yinede umudumu kaybetmek istemiyorum.

Mehtap hanım yazınız bana bunları düşündürttü. Sevgi ve saygılarımla...

Ne zaman olacağını bilmem,ama, birgün okulsuz eğitime geçilebileceği inancındayım. Hangi ülkede, nerede, ne zaman bunu şimdiden görmem zor, ama, bunun ayak seslerini aldığımı söyleyebilirim...Bizim toplumumuzun şeklen eğitimde çok problemi yok, söylenenlere bakmayın, imkan olarakta öyle. Elbet bir fırsat eşitsizliği var, en ücrada çalışmış biri olarak bunları da gördüm ve yaşadım. Söylediklerim genel anlamdadır. Sıkıntımız şekilden çok mahiyetle ilgilidir. Bunun da kodları az çok veririlir,ama, içine girmekten herkes korkar. Yani okullarımızda hayata dair bişey öğretilmez, öğretmenlerde planlarını eksiksiz yaptıklarında kutsanırlar, neyi öğretmiş olduklarında değil. Mevhumların adını belletmeyi ve hafızlığı biz eğitim zannettik, atalarımızda yazık ki böyle yapardı...Kayseri deyince, Kayseri'yi tanıdığımızı, Erciyes deyince bir dağı tanıdığımızı zannederiz, oysa bir yükselti olduğunu bilmekten fazla işe yaramaz bu. Mevhumlara ad koyarak, eşyalara isim vermenin eğitim olmadığını halen anlamadık, onlar da, yani yönetenlerde anlamadılar. Onlar da işi kavramlarla götürüryorlar. Bir şeyi sırtlayıp ona bir ad koyup, sonra cazibesine kapılmamızı istiyorlar. En müşahhas örnek, Sayın Başbakan'ın teleffuz ettiği "Dindar Nesil", mevhumu muhalif bir adlandırma olduğunu hepimiz biliyoruz, ama, alayışı gözlerimize hoş geliyor. Mesela dürüst insan yetiştirmeliğiz diyen siyasetçimiz olmadı hiç. Zor çünki, hemen karşılığını görebileceğimiz bişey olduğundan onu anmak kimsenin işine gelmez. Bizi suda yüzdürecek, sarhoş edecek, ama hakikatte hiçbir şeyimizi değiştirmeyecek kavramlar hoşumuza gidiyor. Hepsi nasıl sorusunu soramadığımız şeylerdir bütün bunlar...

Kendi içimize eğilip bakmadıkça, kendimizi tanımamız nasıl mümkün değilse, Mevhumların, kapısını aralayıp, hayatımıza katmadıkça bir şey olmayacağını bilmemizi de, bilmeliyiz...

Eğitim; öğrenme, katılma, anlama ve içselleştirme-özümseme ve hayata katma işidir.

Öyle bir eğitim düşünün ki, daha kitap okuma alışkanlığı bile kazandırmıyor bize...Kalanı , çalıda çiçek...

Başarı,selam,saygı...

hyazici58 tarafından 2/20/2012 12:44:51 PM zamanında düzenlenmiştir.

Merhaba.Gerçekten çok önemli bir konu, sizi tebrik ederim. Gelecek inşaa edilecekse ,eğitimcilerin ve ailenin rolü birinci derecede önemli diyorum. Velilerimizinde ebeveyn olarak sorumluluklarının tanımlanması ve eksiklerin giderilmesi adına katılımcı olmaları saç ayağını tamamlar ümit ederim.saygı ve selamlarımla