"Bu Aşk Biraz Ters" Bölüm 1

• 14 Şubat 2012 Salı 21:22:32

Sessizliğin sesini donuk, bomboş bakışlarla, uzaklara bakarak, dinliyordu. Güneşin masum ışıkları, nice yıllara, aşklara, şahitlik etmiş çınar ağacının yapraklarının arasından süzülerek oturduğu banka vuruyordu. Kuş cıvıltıları öyle ahenkli geliyordu ki, sonsuza dek dinlenebilir gibi, etrafında oynayan çocukların sesleri, mutluluk kahkahaları vardı ama o bunların hiç birinin farkında değildi ta ki arkasından bir ses:

-Pardon oturabilir miyim? Diyen e dek.

Sesi duyunca irkildi

-A tabi buyurun.

Ürkmüştü o kadar ürkmüştü ki az önce konuştuğu kızın kim olduğunu ve güzelliğinin farkına varamamıştı.

Halbuki Leman bembeyaz bir tene sahipti, simsiyah ve uzun saçları rüzgarla adeta dans ediyordu, o gözleri o zeytin gözleri bakanı yakıyordu. Lemanı tanıyamamıştı ama Leman onu tanımıştı ilk gördüğünde aslında bu parka geldiğinde onu göreceğini tahmin etmişti. Sırtı dönüktü Yusuf’un ama çökmüş omuzları, dağınık saçları, bir iki beden büyük gömleği ele vermişti onu.

Leman dönüp sesi titreyerek:

-Tanımadın değil mi? beni.

Yusuf birden irkildi şimdi tanımıştı yavaşça soluna dönüp sessizliğini hiç susmayacakmış gibi bozdu:

-Neden geldin? , neden buradasın? , tekrar beni unutulmaya mahkum, bir eşya gibi bırakıp gitmek için mi? Neden Leman neden? . Eğer sana olan sevgimden cesaret bulup geldiysen hiç durma geri dön bir dakika bile durma yok artık o eski Yusuf yok.

Leman donuk bakışlarla Yusuf a bakmaya devam ediyordu duyduklarına inanamadı.

-Sus seni sevmiyorum deme ölürüm, biterim, kendi kıyamet SÛR umu sen üfleme Yusuf sen olmaz... Sensiz yaşayamam ben.



Yusuf acırcasına baktı Lemana

-Sana seni seviyorum dedim Leman çok kez dedim. Benim sana olan sevgim, Tanrının kuluna olan sevgisinden daha fazlaydı, sen omzumda uyurken ben senin başın kayarda düşersin diye tüm gece boyunca uyumazdım, senin gözüne çöp kaçar gözün yaşlanırdı ben dayanamaz sana ağlardım, ben her dakikamı seninle yaşarken sen ne yaptın bırakıp gittin öylece hiçbir şey demeden.

Lemanın gözleri dolmuştu ama Yusuf onun canını daha çok yakmak istiyordu zaten yapabilse yapacaktı ama yapamıyordu içinde bir yerlerde onu durduran bir şeyler vardı. Leman bir anlık oluşan sessizliği bozdu ve cümlelerine hıçkıra hıçkıra başladı:

-Haklısın belki haketmedim senin sevgini senin sevginle yaşamayı, senin sevginle ölmeyi ama seni bırakıp gitmedim gitmek zorundaydım ne olur anla beni ve neden diye sorma ne olur.

Yusufun içini birden bir kurt kemirmeye başladı acaba neden gitmişti ama bunu sormamak için kendini zorluyordu eğer sorarsa sonu gelmeyen cevaplar ve yeni sorular ortaya çıkacaktı en iyisi sormamaktı kendisiyle konuşmayı bırakıp kendisinden cevap bekleyen Leman a döndü

-Sana soracak hiçbir şeyim yok çünkü hiçbir şeyimsin senin gittiğin o gün benim İsamın doğduğu gündü o günden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı olmayacak da.

Bunu söyleyip bank tan kalktı tam o sırada Leman kolunu tuttu

-Dur gitme, eğere gideceksen bana bir adres bir telefon numarası ver.

Yusuf un umurunda değildi kolunu çekip uzaklaşmaya başladı dönüp

-Arayan bulur Leman bunu unutma dedi.

Leman yıkılmıştı kalktığı yere oturdu. Ağlıyordu Yusuf için ilk defa gözyaşı döküyordu bunu şu an fark etmiş olması ne kadar acı bir durumdu Yusuf un sevgisini yeniden kazanmak onun sevgisi karşılık vermek için elinden geleni yapmaya hazırdı ve ilk olarak Yusuf un nerede yaşadığını öğrenecekti onu takip etmek için yola koyuldu.