KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 4206 Okunma
- 13 Yorum
- 0 Beğeni
YAĞMURDA BÜYÜMEK
YAĞMURDA BÜYÜMEK
"Yürürken büyür mü insan? Ben büyüdüm..."
Onca kalabalığın içinde yürürken kendimi hiç bu kadar yalnız hissetmemiştim. Kulağımda müzik sesi, yüzümde yağmurun izi vardı. Gözlerim doluyordu ama akmıyordu nedense... Belki bir tanıdık çıkar diye yanımdan geçen her yüze dikkatlice baktım, ama nafile hiç biri beni tanımıyordu, hiç biri bakmıyordu bile yüzüme.
Bugün yağmurda yürüdüm ve yürüdükçe büyüdüm.
Hani çocukken çizgilere basmadan ilerlemeye çalışırdık ya işte öyle önce çocukluğuma yürüdüm. Gittikçe ağırlaştı adımlarım, gençliğime yelken açtım. Kulağımda çalan melodiler, hayatıma girip çıkan tüm insanların yüzlerini canlandırıyordu hayalimde. Önce hayatıma girmesini istediklerim ve sonrasında hayatımdan çıkarmaya çalıştıklarımı düşündüm.
Yağmur yüzüme değdikçe gerçekleri görmeye başladım. Otuz yaşım bitmişti, damlaların yüreğime koyduğu hayaller de dost bildiklerim de gitmişti. Yalnızdım şimdi. Oysa ne çok isterdim yağmurda yürürken sevdiğimin elinden tutmayı, birlikte ıslanıp büyümeyi, yaşlanmayı...
Yağmur hızlanırken, adımlarım yavaşlıyordu. Yorgunluktan değil, yürüdükçe büyüdüğümden, büyüdükçe yaşlandığımdan, yaşlandıkça omzuma çöken ağırlıktan yavaşlıyordum. Sonunda yalnızlığımı kabul etmek zorunda kalışımdan yavaşlıyordum belki de.
Yürüdüğüm yol hiç bitmesin istiyordum. Eve giden en uzak yolu seçmiştim oysa. Vakit geçmesin, yağmur dinmesin istiyordum ki yağmur gittikçe hızlanıyordu, bir zaman sonra duracağım dercesine. Ben ıslanıyordum. Islandıkça anlıyordum. Her yol biter,her yağmur diner ve her hüzün sona ererdi.
Bugün yağmurla büyüdüm. Büyüdükçe kendim oldum, kendimi buldum. Yüzüme düşen her yağmur tanesi içimi ve yüzümü serinletti. Hiç sönmez sandığım hüzün ateşinin yerini yavaş yavaş serinlik alıvermişti...
Yağmurda yürümek ve yürüdükçe büyüdüğünü hissetmek ne güzeldi.
Artık yağmurda şemsiye kullanmıyorum ve otobüse de binmiyorum, evime giden en kestirme yolu seçmiyorum. Çünkü yüzüme çarptıkça bana iyi gelen tek şey YAĞMUR... Anladım!
"Ve yağmurda büyümek inanın çok güzel!"
YORUMLAR
Yürüdüğüm yol hiç bitmesin istiyordum. Eve giden en uzak yolu seçmiştim oysa. Vakit geçmesin, yağmur dinmesin istiyordum ki yağmur gittikçe hızlanıyordu, bir zaman sonra duracağım dercesine. Ben ıslanıyordum. Islandıkça anlıyordum. Her yol biter,her yağmur diner ve her hüzün sona ererdi.
yürümeyi yolu çileli yolu güzel analtmışsınız kutlarım.
Şiir Cadısı
Şiir Cadısı
Şiir Cadısı
Şiir Cadısı
Yağmur merhameti temsil eder. Merhamet de aşktan bir parçadır. Siz aşkla büyüyorsunuz. Aşk size büyümeyi öğretmiş çocukluğunuza duyduğunuz özleme inat. Yürüyün yağmurda (aşkta) yağan her damlanın serinliğini hissederken iliklerinize kadar, tek bir hayal canlansın zihninizde: yağmurun kesilmesi ve sonrasındaki o enfes toprak kokusu... Unutmayın ki toprak ta aşktır. Aşkta büyümeye devam...
Şiir Cadısı
yağmurda hiç büyümemiştim.yazınızı çok beğenerek okudum .bundan sonra yağmurda yürürken büyüyüp ıslanmaya çalışacağım
Şiir Cadısı
Ne güzeldi içine içine alan yazının buğusu. Ve arada bu buğuya gelip içimi serinletmek için banacağım. Ferah bir nefes alıp, yaşamın girdabına yine döneceğim...
Ne kadar güzel bir yansımasıdır yağmurun ruha değmiş bu yazısı.... Öyle ki ben severim yağmurda yürürken kulaklarıma eğilip ahmak ahmak deyişini... Ahmak ıslatan derdi hafif hafif yağarken ki haline... :)
Ve bir bölümü vardı yazının. Şu anda gerçekliği kalmayan bir hayal gibi. O hayal yağmurda ellerime sarılırken gözlerime değip, bana;
" Sana aşığım. Ama şimdi sırıksıklam aşığım." deyişini çınlattı kulaklarımda.
Gülsem mi ağlasam mı? Ama aşktı işte. Şimdi yanımda olamayan gerçeklikti. Y A L A N değildi.
Âh cadım nerelere götürdün beni.. Âh...
Sevgiler ve hep kalemin böyle kuvvetli olsun inşallah.
destina*mltm tarafından 2/8/2012 12:54:34 PM zamanında düzenlenmiştir.
Şiir Cadısı
destina*mltm
Rica ederim cadım.. Sende iyiki varsın.. Bak yine okudum.. Ara ara mutlaka uğrayacağım.. :)
Kalın bir roman kitabının arka kapağına özetlenmiş,devasa dertlerin ufkundaki hüzmeler misali şavkını yansıtan hüznün simasıydı okuduğum mısralar.Büyük çilelerin mütevazi salkımlarıydı dizeler.Harika bir çalışma ve muhteşem bir anlatım.Kaleminizi kutluyorum.Yüreğiniz dert görmesin.Saygılarımla.
Şiir Cadısı
Yağmurun her damlası ruhunda filizlenmeye sebep olmuş sevgili yazarım ve yağmurun damlasıyla birlikte tazelenmiş bütün geçmiş ve nihayet yağmurla yeşermiş umudun yeniden.... Yağmur bereket ve senin de ömrün bereketli olsun.... sevgimle ve duamla kal.
Şiir Cadısı
Yüzünde miydim?
hatırlayamadım ben onu :)
güzel bir yazı...kelime tekrarlarını azaltır, imla hatalarını giderirseniz daha da güzel olacak...
tebrik ederim...
Şiir Cadısı
Çocukken daha boyum 1 metre degıldı belkı 60 cm karı delerek okula gıderdık tam tamına 3 km..Minicik ayaklarım donardı okulumuzda soğuktu ısınmazdı ayaklarım,birde dönüş yolu vardıkı hiç biitmezdi..
Yetişemezdim eve kadar , altıma kaçırmamak için ıssız caddeye yapıverırdım çşimi :)
Çok üşürdüm cocukken ben..
Bunları hatırladımda ..Dost varmıdır dıye sorarsan dunyaya serpilmiş kadar azdır..Güzeldi tebrikler arkadaşım..
