HER ZAMANKİ GİBİ BİR GÜN

• 7 Şubat 2012 Salı 12:55:27

Yoruldum artık.Nefes almakta zorlanıyorum sanki.Yataktan kalkmak hiç istemiyor canım.Uyumak,uyumak hiç uyanmadan uyumak ….Dokunmasın kimse bana,ne yemek ne de içmek sade ve sadece uyumak tek isteğim.Kimseyi istemiyorum yanımda.Gürültü delirtiyor beni.Çok sevdiğim çocuk seslerin bile beynimin içinde davul çalıyor adeta.Bir ara yataktan kalkıp,kapımın önünde çığlık çığlığa oynayan çocuklara bağırmak ve kovalamak istiyorum.Yorganımı açmamla örtmem bir oluyor.Soğutmak istemiyorum yatağımı….Bağırışlarını duymamak için kafama kadar çekiyorum yorganı.Dışarıdan bir ses ‘İSTOP’.Ne çok oynardık bizde çocukken bu oyunu.Ne kadar da severdim.Hemen çektim yorganı kafamdan ve bekledim.Yine ‘İSTOP’ diye bağırdı bir tanesi.Tutamadım kendimi kalktım yataktan,hem de öyle bir kalktım ki,bütün yorgunluğumu,huysuzluğumu,aksiliğimi bıraktım yatakta da öyle kalktım.Sanki o çocuklarla istop oymayacakmış gibi genç hissettim bir an kendimi.Kalbim olduğunu unuttum.Heyecanla ne bulduysam giydim üzerime.Elime bir iskemle geçirdiğim gibi attım kendimi sokağa.Oturdum iskemleme derin bir nefes aldım.Saatlerce izledim çocukların oyun oynamalarını.Oynarken mutlu olduklarını gördükçe kızdım,nefret ettim kendimden.En az çocukluğumda sokakta istop oynarken sesimizden rahatsız olup,bağırıp çağıran bizi kovalayan ‘Gidin başka yerde oynayın haydi burası çocuk parkımı’ diyen ihtiyarlara kızdığım ve nefret ettiğim gibi nefret ettim kendimden.Bir haylide utandım.O kadar güzel oynuyorlardı ki,yerimde duramıyordum seyrederken.Bir ara dayanamayıp çocukların oyunlarına karışmaya başlamışım fark etmeden.’Evlat yükseğe at topu yükseğe…..’diye.Belki ayaklarımda biraz daha derman bulsam kalkıp torunum yaşındaki çocuklarla oynamaya başlayacaktım.Hiç bir zaman yaşımın adamı olmamıştım ki zaten.Şimdi de olmasam olurdu.Ama beynim ayaklarıma bir türlü söz geçiremiyordu.Ellerimse durmadan ayaklarımı sıvazlıyor ‘Otur oturduğun yerde diyordu.Gün batıpta akşam olana kadar hiç sıkılmadan izledim çocukları.Anneleri pencere ve balkonlardan yavaş yavaş çağırmaya başladı çocuklarını
-Ali haydi eve artık oğlum baban gelicek birazdan…..
-Birsen hadi kız daha oynuyomusun aç açıa…
-Gülşen geç oldu artık eve!!
Sanki bir an bir yerlerden çıkıp annem beni de eve çağıracakmış gibi bekledim.Her bir çocuğun tek tek evlerine dağılışlarını izledim.Kendi aralarında:
-Yarın yine oynarız değil mi?
-Sen de çıkacak mısın dışarı Ali?
-İyi akşamlaaaaar…..
En son çocukta girdi evine.İçim buruldu birden,hüzünlendim.Sokağa çöken karanlık gibi karardı yüreğim.Çocuklar bana da iyi akşamlar demedi diye mi buruldu içim yoksa benimde pencereden bağıranım yok diye mi bilemedim.
Hadi delikanlı;kalk sende artık,kedilerin acıkmış seni bekler.Haydi bakalım yalnızlığım yürü gidelim evimize….