YAŞADIĞIMIZ İŞGAL

• 19 Ocak 2012 Perşembe 15:26:25

Hissettiklerimi ne kadar saklayabilirim yüreğimin en mahrem yerine. Utanıyor duygularım yaşanıp kirlenmekten,sevdalanmak ve kendini adamak sakıncalı bir halken neden insan omuzlarında adayışın ayetlerini taşır. Tanışık olmak bile zordur insan için ve hatta tanıştıktan sonra hasreti ve ihaneti tatmak daha bir zordur. Zamanın ve mekanın boynumuza astığı zil her sallandığında duyar ve irkiliriz. İnsanın yükü bırakılır insana acılı,umutlu,günahlı ve sevaplı bir yamalı bohça misali.

Yaşamanın tazeliğini insanlarda kaybederiz. Geçmişten gelenlerin gelenekleri üzerinde yürünen bir hayata açılır hayatımız ,açılmak ve sınırların ötesine uzanmak istediğimizde hayatın sınırlardan oluştuğunun farkına varırız. Saklanacak bir hayatın kalmadığı bir sahnedir dünya hayatı. Her şey en basit ve sıradan şekliyle ortadadır. Kabul edilir olan herkesin asgari ölçülerine uygun olandır.

Yaşadığımız şu hayat insanlığımızın neresini işgal ediyor,hayatımızın hangi noktasını açıklıyor. Biz bu hayatı ne ile açıklıyoruz. Kendimize ait olan ne kadar değer var şu hayatta. Bizim olanı yüreğimizden ve hayatımızdan atalı yıllar oldu. Artık hissetmediğimiz ve düşünmediğimiz hayatların bekçisi olduk. Kendi zamanımızı ve kendi hayatımızı yıllar önce sessizce kaybettik. Kaybederken farkına varmadık ve fakat kaybettikten sonra da farkında değiliz... Çünkü farkına varmamıza yarayacak donanımlarımızı da kaybettik. Şu an ki donanımlarımızla ancak ve ancak düşmanlarımızı daha iyi anlar konuma geldik ve belki de getirildik. Bize yabancı olan hayatları daha iyi anlamaya ve hissetmeye başladık. Düşmanlarımızın filmlerini seyrederken gözyaşı dökebildik,onların hayatlarına özlemler besledik,güldüklerine çok rahat bir şekilde gülebildik,korktuklarından korktuk,doğru bildiklerini doğru yanlış bildiklerini yanlış kabul ettik.Düşmanımızın yaşadığı aşkı yaşamaya çalıştık,onların kitaplarıyla düşündük,onlarla heyecanlandık,onlarla terörü lanetledik,onlarla savaşa hayır dedik ve sonunda kendimize,ailemize,toplumumuza ve dostlarımıza düşmanımız gibi baktık.

Ve şu an yaşadığımız dünya da onların yaşadığı hayatlar bizim yaşadığımız hayatları işgale maruz bırakmış .Bizler bu işgale maruz olmamıza rağmen işgalin ne yazık ki farkında değiliz. Başta kendimiz,ailemiz,toplumumuz işgal altındayız. Ve sonrasın da da çocuklarımız bu gizli ve sessiz işgale maruzlar…İnternetler,TV’ler,Gazeteler,Dergiler,Sinemalar,Eğlence merkezleri ve hatta sokaklar Düşmanlarımızın en etkili mevzileri haline gelmiş.

Şair’in dediği gibi: “Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında
Aşklarım, İnançlarım işgal altındadır
Tabutumun üstünde zar atıyorlar.”