VAROLUŞUN BATINİ VECHESİ

• 18 Ocak 2012 Çarşamba 16:34:16

Kendi hayatımızı Yoğun ve sakin yaşamak arasında askıda bırakıyoruz,Bir yanımız yoğun olanı yaşarken bir yanımız sakin ve yüzeysel olanı yaşamak istiyor. Bazen hassasiyetimiz zirvelere çıkarak hayatımıza hiç kimseyi yaklaştırmak istemiyoruz,bazen de hassasiyetlerimizi erteleyerek hayatımızı insanlara açabiliyoruz. İnsanların hayatlarında erimek ve yok olmakla kendi hayatımızı Aşkın ve heyecanın saflığında diriltmek arasında gidip geliyoruz.

Ruhumuza ve Hayatımıza akan her yaşantı yürek pınarımızı bulandırma imkanını da beraberinde getiriyor.

Kalplerimiz iyiden iyiye kendi doğasından uzaklaşıp “Başka olana” yumuluyorken neden yüreğimize atılan taşların farkına varıp biçare ve naçar yüreğimizin elinden tutmuyoruz.

Yaşadığımız şu garip hayatta, insanlara ve hayata uzandığımız yollar var,kelimeler ve duygular var. Yollar,Kelimeler ve duygular “Belirlenmiş olan kendimizi” bize yansıtır. Kendi Varlığımızın ifadesi olan bu yollarla kendimizin dışına çıkıyor olabiliriz. Ruhumuzun ve Benlimizin konuştuğu tüm dilleri silip Varoluşumuzu çırılçıplak bıraktığımızda kendimize uzanabiliriz. Derunumuzdaki yaşam izlerini ve tekrarları silmek için kalbimize daha yakın olmak zorundayız,çünkü Aşk dilsiz ve yolsuzdur.

İnsanoğlu farklı bir takım özelliklerin bir araya gelmesinden yaratılmıştır. Allah,insanı bir çok unsurun bir birleriyle olan bağlantısı içinde yaratmıştır. Bu unsurlar arasında içten içe ve derinden bir bağlantı vardır. Bu bağlantılar sadece kendi içine gömülmüş bağlantılar değil aynı zamanda alemdeki tüm diğer unsurlarla yakından veya uzaktan bir bağlantıya sahiptir. Bu bağlantılar şeytandan dünya hayatına kadar,insanlardan kainatın diğer varlıklarına kadar uzanır. Bu bağlantılar içinde kendimizi nasıl bir noktaya koyup kendi varoluşumuzu yaşayacağız,tanıyacağız?.işte bu soru bizim sormamız gereken temel bir soru