KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1547 Okunma
- 7 Yorum
- 0 Beğeni
Yaktım yüreğimi!
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Canım dostumun adına...
İlk kez gözlerinde tanıdım acıların en koyusunu. Sevdim, öyle sevdim ki hem de... Bilemedim o acıların bulaşıcı olabileceğini. İlk başlarda acılarından sıyırmaktı amacım seni. Sen anlattın, ben hep dinledim. Gözlerini kapattığında bile acılarına çözüm getirmek için düşündüm ben. Bilmedin. Hep yanında olmalıydım bundan sonra, tuttum ellerinden, bana bağladım iki küçük halkayla.Eşimdin artık,benimdin. Ben doktorun senin, eşin, "güneş ışığın", en çok sevilen yanın...
Acılar başlattı bu güzel mevsimi.Şimdi yaprakları dökülen ben oldum.Vurduğun o tokat ta acıyı tanıdım ilk kez bedenimde. Yabancı değildim, anlatmıştın. Sonra ihanetleri yaşadım bir bir, acı bu olmalıydı. Dayaklardaki, vurmalardaki acılardan farklıydı bu.Kan yoktu, yara yoktu, iz yoktu.Yo yo vardı iz. Her ihanet bir çizik daha attı yüreğimin derinlerine. Artık kanamıyordu yaralarım,ama izi kalıyordu. Acılar büyüttü beni.Sen minicik kaldın içimde artık. Bense 20’sinde koca bir dev! Yılların öfkesini bende yaşattın, benden çıkarttın.
Her seferinde sildim seni yüreğimden, öyle izin kalmış ki derinlerde, hep yeniden filiz verdin. Çok hemde çok sevmiştim. Gözyaşlarına dayanamıyordu yüreğim, çünkü en çok ben bilirdim o nesnelerin tuzunu. Ama bitti. Bitti gönlümün sultanı. Ben acılarını dindirmek için geldim sana. Acılarını bana yık, üstüne daha fazla dertler ekle diye değil. Siliyorum olmuyor, atıyorum olmuyor. Ama bu son gelişin, son acı verişin oldu bana. Son kez söylemek istedim, seni acı verişlerine rağmen ne denli sevdiğimi...Veee artık acılarımın seninle birlikte bittiğini. Eskisi gibi olur sanma, herşey bitti! Çünkü; az önce yaktım yüreğimi!
YORUMLAR
evet çok acı veren bir yazı sizi sadece sizin gibi olanlar anlar hala onu sevdiğini hissetmek işte en acı yürek yaktıran acı bu işte
yazıların gerçekten istikbal vadediyor.akıcı bir anlatımınız var.Aynı şekilde şiirlerinizde.Yazdıklarnıza muhteşem demem yanlış olur.kişisellikten kurtulmanız gerekli.elbette insanlar öncekişiselliklerini yazarlar.şimdi daha çok okuyup daha evrenselce yazın duygularınızı.Başkalarının duygularının içine girerek onlar giibi konuşun.
sizi hep okuyacağım. uzun ince bu yolda başarılar size.
MÜNİR
Bazen pireye kızıp yorganları yakarız,kimi zaman delikanlılığımız tutar haksızlıklara boyun eğmemek uğruna dönmemecesine gemileri yakarız,
Ama sevgili Ülkü;
Bir yüreği yakmak!..
Bugüne kadar sanırım herkes sevdayı dolu dolu yaşarken o yüreğin sevdiğinin içini,sevdiğinin yüreğini sevgi ateşiyle yakmak istemiştir ama tabir uyar mı bilmem ama harakiri yapmayı hiç düşünmemiştir sanırım...
Durgun bir suya bırakın o su gibi salınsın,
Dağların eteğine ya da zirvesine bırakın bir kardelen misali çiçek açsın,
Sessizliğin koynuna bırakın en azından yoğun duyguların kalabalığından arınıp kendi sesini dinlesin,
Ama;
Siz yine de şu yüreği yakma işini bir kez daha düşünün...
Yüreğinize sağlık sevgiyle ve sevdiklerinizle kalın her zaman..
Sevgilerimle..
Çınar GÖLE
Of,ne yaptınız! Yürek yanar mı? Yüreğinizde ki,acıları,anıları yakın... O güzeller güzeli bebişinizi de aynı yürekle sevmiyecek misiniz? Ekimden kaçanları Kasım da,beklemeyecek misiniz? Unutmayın,""Fırtınadan sonra yağmur,yağmurdan sonra da,GÖKKUŞAĞI çıkar...""
Herkesin hayatın da,inişli çıkışlı bir grafik görülür.Mühim olan dersimize iyi çalışıp finalleri verebilmektir.
Üzüldüm ne yalan söyliyeyim.Paylaşımınız için kutlarım.Yaşadıklarınız için,elimizden birşey gelememenin ezikliğindeyim.
Saygılar sunarım...
