KIRMIZI GÜLLER BÖLÜM 25

• 15 Aralık 2011 Perşembe 20:37:52

Öğlen yemeğinin ardından dışarı çıktılar. Her yer bembeyaz;ağaçlar gelinler gibiydi,Muhteşem bir manzara vardı.Kayak yapanlar, karda düşen kalkanlar...herkes eğlenmekteydi. Oysa ,Selma’cığın ne kayak kıyafeti; ne de kayma hakkında bir bilgisi yoktu.
Sessizce "Ben kaymasını bilmiyorum" dedi.
" Tek kişilik teleferikle önce yukarı çıkalım ; sonra düşünürüz" dedi Metin.
Doruklara çıktılar. Buranın manzarası ise başka güzeldi; çam ağaçları karla kaplı, ıslık çalan bir rüzgar salladıkça, dalları karlarda savruluyordu nazlı periler gibi.Bu beyaz cennet, insanı başka bir aleme götürüyordu sanki.Ayaklarının altında karlar gıcırdayarak ötüyor,bata çıka yürümek ne zordu.
Kaymayı bilenler kayak takımlarını yanlarına almışlardı. Metin Selma’ ya da getirmişti.
" Olmaz binemem; hiç denemedim ki,beceremem .Siz kayın, ben sizi izlerim" dedi.
"Bak ben yardım edeceğim, beraber binelim."
"Beni anla... lütfen ısrar etme."
Metin ne kadar istese de Selma’ya kabul ettiremedi.
Etraf biraz kalabalıktı. Müdürün hanımı da kaymıyordu.Beraberce bir köşede seyre daldılar.Çok güzel kayıyorlardı.
Müdürün hanımı içten ,sevecen biriydi.Bir kaç kez karşılaşmışlar ama; öyle çok samimi değildiler.Selma biraz çekingen durunca; kadın bunu fark etmiş, samimi bir hava yaratmaya çalışıyordu.
"Rahat ol kızım; sıkılma" dedi.
"İlk, kez geliyorum çok şaşkınım, beni bağışlayın."
"Anlıyorum seni; ama bunda sıkılacak bir şey yok. Hepimiz bir birimizi tanıyoruz."
Kaymaktan gelenlerle kar topu oynadılar; çok eğlenmişlerdi.
"Akşam yemeğine kadar odalarımızda dinlenelim ;görüşmek üzere "diyerek ayrıldılar.
Selma yine ürkek odaya çıktı.
Metin "Nasıl eğlendin mi ?"diye baktı.
"Evet, hem de nasıl; getirdiğin için çok teşekkürler."
"Ama hala tedirginsin ve rahat olamıyorsun."
"Alışık değilim."
İşlerden söz ettiler ; kardeşlerinden ve okullarından konuştular.Çok memnundu çocuklar...
Metin lafı Rıza’ ya getirdi.
"Hep kendi mi işleri sana verecek?"
"Bilmiyorum." (Aslında olanları Metin’e anlatmayı çok istiyordu; ama nasıl ? Bilemiyordu. )
Durgunluğunu Metin de farketti.
"Senin bir şeye canın sıkılıyor; konuşmak ister misin? "
"Evet de... nasıl anlatsam ? Beni sıkan bir şey var.Senden saklamayı düşünmüyorum da; ne kadar doğru olur bilemiyorum "derken dışarıya bakıyordu pencereden.
"Gel ...yanıma gel de anlat bana."
Selma Metin’in karşısına oturdu.Vee...Rıza’nın takibinden başlayıp tüm olanları söyledi.
"Bu adamla ben ne yapacağım ? Ondan nasıl kurtulacağım ?"
Doğrusu bütün bunları Metin biliyordu; müdürden duymuştu.Ama Selma dan işitmek başkaydı. Onun dürüstlüğünü ve doğruluğunu bir daha görmüş ve inanmıştı. Yanına gelip oturdu ;kolunu omuzuna koyup biraz kendine çekti.
"Üzülme ve korkma; o sana bir şey yapamaz.Arkanda ben varım."
"İyi de laf anlamıyor ki..."
"Anlar... haydi hazırlan da aşağıya inelim.Yemek saati geldi;ne giyeceksin? "
"Bilmem ? Fazla bir şey getirmedim yanımda..."
"Önemli değil ; sen ne giyersen giy ,herzaman güzelsin. "
Selma gülümsemekle yetindi.
İpek bir bluz koymuştu. Ona uygun dizlerinin üzerinde bir etek giydi.( Çok kısa giymeyi sevmiyordu.)
Saçlarını da topuz yapıp yanlarından bukleler bıraktı ve hafif bir makyajla işi bitmişti.
Bluzunun açık olan yakasını aksesuarla kapattı. Son kez aynaya baktı.
Ayakkabısı, çantası, birde şalını taktı koluna. Bu kıyafetleri yeniydi. İyi ki almışım ; diye düşündü.
Dışarı çıkınca Metin ’i hazır buldu,Boğazlı, beyaz bir kazak giymiş; çok yakışıklıydı.
O ise Selma ’yı görünce gözlerini alamamıştı.
"Bu kız kim ? Yoksa gökten inen bir melek mi ?"
" Abartma; ben hep aynı Selma’ yım " diye gülümsedi.
"Hazır mısın? "
"Evet hazırım."
Aşağıya indiklerinde misafirler yemek salonuna geçmişlerdi; onlarda yanlarına gittiler.
"İyi akşamlar" dileyerek masaya oturdular.
Salon çok güzeldi.Nereden geldiği belli olmayan hafif bir müzik çalıyor;.loş ışıklarla donatılmış ; bir tarafta da müzik aletleri vardı. Demek ki canlı müzik olacaktı...
Yemek listesine baktı ; fakat Selma’ nın bilmediği onca çeşit vardı.Metin yardımcı olarak onun rahatça yiyebileceği yemekleri sipariş verdi.
"Ne içersiniz ? diye sorulunca...
Selma "İçki yok" dedi. Korkulu bakışlarla Metin’e baktı.
" Yok, almıyorum" deyince sevindi.Ne de olsa şişede durduğu gibi durmazdı.
Önce soğuk yemekler geldi...
Müzisyenler de yerlerini almış ;çok güzel çalıyorlardı.Dans edenler de vardı.
Metin "Dans edelim mi?"
" Ben bilmiyorum"
"Sen bana uy yeter" dedi.
Amerikalılar da kalkmış; müzik eşliğinde dönüyorlardı.Selmacık ise eli ayağı titreyerek dans etmeğe çalışıyordu.Metin güzel dans ettiği için onu da kendine uydurmuştu .Önceleri korkak olan Selma; biraz alışınca daha rahat dönmeğe başladı. Bir ara göz göze geldiler. Hiç konuşmadan bakışları konuştu.
Selma nın gözlerinin içi gülüyordu.Bu güzel gözlere bakan herkesi mest ederdi.Siyah gözler, uzun kirpikler gözlerinin derinliklerinde hareler dans ediyordu sanki.loş ışıklar ve müzik onları başka aleme götürmüştü.Dünya durmuş, kainat susmuştu.Kendilerini kaybetmişlerdi adeta...
Müzik değişmiş, hızlanmış ama; onlar hala kendi dünyalarındaydılar...
Kendini ilk toplayan Selma oldu.
"Müzik değişmiş" diyebildi.
"Olsun ne fark eder? Bizim için değişen bir şey yok ."
"Oturalım" dedi Selma.
"Bu oyunları oynamaz mısın?"
"Hayır ,oynamam oturalım."
"Peki; bak bizim misafirler nasıl oynuyor. Biraz onları izleyelim ne dersin ?"
Bu arada Amerikalılar onları ortaya çektiler
"Let’s ! Play"( haydi oynayın.)
Selma nın karşısında Metin, çok güzel oynuyordu...
"Haydi ama " diye işaret ediyordu ona.
Selma zorunlu olmuş; yavaşça kollarını kaldırıp müziğin ritmine uyup oynamaya başladı.
Amerikalı misafirler se bilip bilmeyip tepiniyorlar ;neşelerine diyecek yoktu.
Selma Metin’in kulağına doğru eğilerek "Ne olur oturalım; ayaklarım titriyor."
"Tamam...tamam ."Elinden tutup masaya geldiler.
"Hani bilmiyordun ? Ne güzel oynadın" dedi Metin ona sevgiyle bakarak.
"Ehhh... işte öylesine...." terlerini silerken gülümsedi.
Sıcak yemekler gelirken herkes yerine oturdu.

AYŞE KARAN

DEVAM EDECEK