KIRMIZI GÜLLER BÖLÜM 22

• 10 Aralık 2011 Cumartesi 20:01:32

Rıza Bey" Özür dilerim; sizi kim olduğunuzu öğrenmek için takip ettim."
"İyi muradınıza erdiniz, benimle tanıştınız. Müsadenizle ben gidiyorum;hoşçakalın" diyerek odasına döndü.Çok kızmıştı,akşama kadar kafası karmakarışık çalıştı.
Yemekte müdür beyin yanına oturdu.
"O adama söyleyin, beni rahatsız etmesin; zaten çok kızgınım.Sokağa rahat çıkamadım;elalem ne der ?Ben siz erkekleri anlamıyorum" deyince müdür güldü.
"Ne yapsın adam ? Bir görüşte aşık olmuş ve seninle evlenmek istiyormuş; niyeti de ciddi."
"Oldu, bir daha sorarsa... evlenmeği düşünmüyormuş dersiniz, olur biter."
Müdür gülerek "Ben söylerim söylemesine de... pek vaz geçecek biri değil."
"Hayatımı zından etmesin benim.Yeterince derdim var zaten; kardeşlerimle" dedi ve işinin başına döndü.
Akşama kadar aralıksız çalıştı.Başı ağrımıştı.Masasını toplayıp; ceketini alıp evin yolunu tuttu.
Daha iş yerinden çıkmıştı ki ;Rıza Bey le karşılaştı.Arabadan inip yolunu kesti.
"Sizi bırakayım" dedi.
Selma yine öfke dolu "Gereği yok ;evim yakın ve size son defa söylüyorum,beni rahat bırakın lütfen!"
"İyi de daha tanışmadık bile; birbirimizi tanısak.Benim size teklifim ciddi."
"Teşekkür ederim ;ama ben ne ciddi bir arkadaşlık, nede, evlilik düşünmüyorum.Konu kapandı ;beni rahat bırakın . Derdim zaten bana yeter "diyerek hızla yürüdü.
Canı iyice sıkılmıştı,içinden "Ah Metin,şimdi burada olsaydın ;ne olurdu " dedi .Sonra kendini toparla dı."Ben ne diyorum? Metini görmek istedim.Niye ki? Yoksa onu seviyor muyum? Ama... olmaz... olamaz..."
Şimdiye kadar aklının ucundan böyle bir şey geçmemişti.Kalbi hızla çarpıyordu.Oysa ki,Metin ’i görünce bile böyle çarpmazdı.Kendi kendine konuşarak eve geldi.Karma karışık duygular içerisinde içeri girdi.
"Anne nerdesin ?
Mutfaktan sesi geldi...
"Buradayım kızım; hoş geldin.Ne o rendin solmuş ;hasta mısın ?"
"Yok annem; bu gün biraz canım sıkıldı da...ondan" olayları anlattı.Tabiki Metin ’i düşündüğünü söylemedi.
Annesi " Dur bakalım kızım;adamı hemen tersleme,bakarsın iyi biridir" dedi.
"Aman anneee; ben evlenmeği düşünmüyorum ki ; hele çocuklar hayatlarını kazansın bakalım..Evlenirsem onları kim okutacak?"
"Haklısın kızım; sen bizler için kendini feda ediyorsun.Bu da beni çok üzüyor."
"Olsun annem; ben böyle çok mutluyum,buda bana yetiyor."
Yemeklerini yediler... O akşam erken yattı Selma ’cık "Başım ağrıyor "diyerek.Gece pek rahat uyuyamadı ;karışık rüyalar gördü.Sabah çok yorgun kalktı yataktan.İzinde tembelliğe alışmış;anacığı kahvaltı hazırlamıştı. Biraz atıştırdıktan sonra giyinip annesine veda edip çıktı. Dışarısı soğuk ve rüzgar vardı;hızlı adımlarla işine gitti .
Yolda yürürken çok tedirgindi ;Rıza yine karşısına çıkarsa diye."Allah’ım bu adamdan nasıl kurtulurum ?" Söylenerek odasına ulaş tı.Gün olaysız geçmişti. Biraz olsun rahatlamıştı.Eve giderken de yoktu Rıza ortalarda... Sevindi " Kurtuldum "diye.
Hafta sonu akşam üzeri Metin geldi.Üç haftadır görüşmemişlerdi.Selma tam toplanıyordu ki,karşısında onu görünce şaşırdı ;ama çok sevinmişti.
Metin elini uzatıp "Merhaba" dedi. "Nasılsın?" Karşısına oturdu.
"Hoş geldin; ben iyiyim.Ya siz nasılsınız? Bizleri unuttunuz;epeydir yoktunuz."
"Unutmadım; güllerden belli değil mi?"
"Evet, gülleri aldım; teşekkür ederim,çok güzellerdi."
"İşler nasıl? "
"İyi gidiyor, çalışıyoruz.Ya sizin...? Nerelerdesiniz? Galiba İzmir’i mesken tuttunuz."
"Hayır, İzmir’de değildim,Yurt dışına çıkmıştım.Biraz işlerim vardı "diyerek küçük bir paket çıkardı.
"Bu size Paris hediyesi."
Selma şaşkın. "Teşekkür ederim." Kutuyu heyecanla açtı. İçinden çok güzel bir broş çıkı.
"Aman Allah’ım bu çok güzel!"Gözleri gülüyordu. "Tekrar teşekkür ederim."
Metin "iznin nasıl geçti ?" diye sordu.
"Nasıl olsun ;çocuklarla uğraştım, okul işlerini hallettim.Başka bir şey yok ;çoğunlukla evde geçti."
"Hafta sonu ne yapıyorsun ?"
"Ne yapabilirim ki,? Evdeyim."
"Seni bir yere davet etsem...gelmezsin değil mi ?"
"Annemi yalnız bırakamam; kardeşlerim geliyor. Biliyorsun yatılıya verdim.Ama nerden bileceksin ki bu ara görüşmedik."
"Biliyorum.... biliyorum; müdür söylemişti."
"Onun için bir yere gidemem.Düşündüğün için sağ ol.Bir şey içer misin?"
"Yok sağ ol.Peki bu akşam yemeğe götüreyim seni buna bari hayır deme .
Selma içinden çok istiyordu ama..." Annem ne der?" diye düşünüyordu.
Gel beraber izin alalım.o zaman deyinde bir şey diyemedi.
"Peki" deyip dışarı çıktılar.Yan yana gidiyorlardı.Karşılarında Rızayı görünce ne yapacağını şaşırdı.Görmemezlikten gelip başını öne eğerek, yürüyüp gitti.Rıza onun bu hareketine çok kızdığını belli eden bir tavırla arabasına binip takip etmeğe başladı.Selma’nın canı sıkılmıştı;Metine bir şey belli etmek istemedi.
Annesi onları kapıda karşıladı."Hoş geldiniz." Metin de kadının elini öpüp ;hatırını sordu.
Çocuklar da gelmişler; ablalarına sarıldılar."Çok özledik" diye Metin’le de tokalaştılar.
Biraz sohbetten sonra ...Metin hepsine birden.
"Eğer izin verirseniz ablanızı yemeğe götürmek istiyorum" dedi."Müsaade var mı ?"
Annesi "Metin’e güveniyordu. " Tabi oğlum; siz bilirsiniz."
Metin Selma’ya " izin çıktı; gidelim mi ? "diye baktı.
Çare yok; gidilecekti..." Üstümü değiştireyim" (Aslında öyle fazla giysisi de yoktu ya...)
Metin’e, dönüp "Nasıl giyinsem?"Diye sordu.
"Rahat bir şey giy, yeter."
Bir pantolonla, bluz giydi. Bunları da yeni almıştı .Kardeşlerinin ihtiyaçları için epey borç yapmıştı.
Taksitle olunca azar azar ödemekteydi.
Kız kardeşi onu görünce "Ay ablaaa; çok güzel olmuşsun" dedi. "Sana çok yakışmış."
Gülümsedi ;kardeşini bir öpücük kondurdu. "Sen benden güzelsin."
"Allahaısmarladık "diyerek dışarı çıktılar.
Selma "Neyle gideceğiz? Ama buraya yaya geldik. "
"Hemen yan tarafta araba."
"Nasıl ?"
"Şirketin şoförü getirdi."Dedikten sonra kapıyı açarak Selma’nın binmesine yardım etti.Kendisi de dolanıp diğer kapıdan girdi.
Araba soğuktu...
"Üşüdüm" dedi Selma.
"Şimdi ısınırsın."
"Nereye gidiyoruz?"
"Nereye istersen."
"Öyle çok lüks olmasın; ben o tür yerlerde sıkılıyorum"dedi Selma.
"Anladım "dedi Metin. "Balık sever misin? "
"Evet severim."
Küçük bir sahil lokantasına girdiler;denize bakan, pencere kenarına oturdular.
Çok güzeldi; hele manzarası bir harikaydı. Karşı sahil ışıklar içerisinde idi; hafif müzik vardı .
Selma etrafına şöyle bir baktı, çok kalabalık yoktu ;ama temiz, modern bir yerdi.
Garson gelip sipariş aldı.
"İçki" deyince
"Yok" dedi Selma ;Metin e baktı "Sen de içme" der gibi.(Sarhoştan oldum olası korkardı.
Babacığından hiç görmemişti.)
Metin yüzüne baktı "Gelmezsin diye korkuyordum" dedi."İyi ki geldin."
"Niye ? dedi Selma "Sizinle çay içmeğe gittik ;yemeye de götürdün.Ama başkasıyla olsa gitmezdim.
Size güvenim sonsuz ve iyi arkadaşız ; onun için geldim."
"İyi ;sağol bana güvendiğin için."
Fazla konuşacak konu bulamıyorlardı ; sesizce yemeklerini yediler. ara sıra bakışları konuşuyordu.
Zaman akıp gidiyordu ;bu güzel gecenin büyüsünü bozmak istemez gibi suskundu ikisi de...
Araba ile dolaştılar; sonra biraz sahilde denizi ,dalgaları ve ışıkları izlediler.
Selma " Geç oldu; artık dönsek... Annem merak etmesin."
"Evet haklısın. Yalnız... bu gece bitmeseydi; ne olurdu sanki."dedi.
"Yarın yine gidecek misin?"
"Yok; bu hafta buradayım."
"O zaman yarın görüşürüz kahveler benden." gülümsedi.
"Olur" Kapıya kadar getirdi onu ;tokalaşıp "Gece için çok teşekkür ederim "dedi Selma.
Metin "Ben teşekkür ederim sağ ol ;güzel bir gece geçirdim ."
Selma içeri girince çok sevinçli ve mutluydu.Artık iyice emindi; Metin ’i seviyordu ...hem de çokkkkk....

AYŞE KARAN

DEVAM EDECEK...