SEN KIYAMAZDIN AMMA,HAYAT BİZE KIYDI BABA...!!!

• 10 Aralık 2011 Cumartesi 19:38:01

Öyle derin,öyle hüzünlü ki,anlatacaklarım..!!Bu gün dükkandan çıktım,elimde tadilatı yapılmış ürünler,hava soğuk mu soğuk,mağazaya koşturuyorum..Ter içinde kaldım adeta...Bir ara ayağım tökezledi,canım yandı,nerdeyse düşecektim ki,dengemi zor sağladım..Mağazaya vardığımda nefes nefese idim..Mağaza müdürü Nevin hanım,Gönül Hanım yorulmuşsunuz,dinlenin biraz diye oturttu ve elime bir çay tutuşturdu..Öyle iyi geldi ki,anlatamam..25 YIL ÖĞRETMENLİKTEN SONRA modaevi çalıştırmak senin neyine diye kendi kendime kızarken,aklımdan o kadar çok şey geçti ki,bir anda...!!!Sabahın erken saatinde başlayan maratonun ,günün geç saatlerine kadar koşturmaca halinde devam etmesi,sanırım artık yoruyor beni..Dönüşte yine hızlı hızlı dükkana gelirken,sanki nefesim kesildi ve aklıma babam geldi..2004 yılında beklenmedik ölümü ile bizleri kimsesiz,babasız bırakan BABAM...!!!Böyle telaşlı zamanlarda,’’ yavaş yavaş kızımmm,acele etme,dünyanın işi biter mi hiç ’’derdi..Bizlere hiç kıyamazdı...O öldükten sonra yaşadıklarımızı iyi ki,görmedi..Hoş görseydi de üzülmememiz için ne gerekiyorsa onu yapardı..Üşümeyelim diye kaloriferleri iyi yanan ev olsun dedi ve dediğini yaptı,bize elin gurbetinde ( almanya ) 40 sene alnının terini annemle silerek,sadece çocuklarının sıcacık evi-yuvası olsun,gözümüz arkada kalmasın diye hepimize birer ev aldı..Bir gün bir telefon Almanyadan ’’ kızımmm evin sıcak mı,iyi ısınıyor mu,üşümüyorsunuz değil mi? ’’ diye annemle arayarak,duymak istediklerini duyunca ( kalorifer yanıyor,evimiz sıcacık ) rahatlayarak ,farkında olmadan OHHHH dediğini duyuyordum ,telefonda..Ah babam ah...ne büyük bir fedekarlıktı yaptıklarınız..Hele ameliyat olduğumda ,hastaneden çıktıktan on beş gün sonra doktora kontrole gidiyoruz,öyle bir kış var ki,çat ayaz derler ya öyle işte...Benimde brodwey marka bir arabam vardı..Alırken yardım etmişlerdi yine..Neyse arabaya bindik,çalıştırdık nerdeyse 15-20 dakika motor çalıştı araba hala ısınmadı...Ben de üşüdüm,zaten hastayım..!!! Babam’’ anasını,avradını.....’’ diye bir küfür salladıktan sonra ,’’hadi kızım ALDIĞIMIZ RENAULTA gidelim ’’ dedi...Ben de çok sinirlendiği için,orda babam ’’neden geç ısıtıyor kaloriferi ’’ diye kavga edecek zannederek çok korktum..Elim ayağım titriyordu...’’Korkma kızım korkma’’diye yanağımı okşayarak,öyle bir şefkatle bakışı vardı ki,şimdi bile hatırladıkça içim yanar,kalbim sızlar..Velhasıl ,babam gittiğimiz firmanın sahibi Ahmet abiyi de tanıdığı için ’’Ahmet ağa,kızıma kaloriferi iyi ısıtan bir araba ver,bunu da al,üstünü ödeyelim ’’demesin mi...!!!şok olmuştum..Ne diyeceğimi bilemiyordum..Babam ,bana sarılarak,’’sen arabanda buz gibi giderken ,ben nasıl almanyada rahat olacağım kızım..Baban senin üşümene razı olur mu,hiç? Babasının kuzusu ’’diye severken,baba ve annenin ,evlatlarının rahatı için ne fedakarlıklar yaptına bir kez daha şahit oldum...Kendilerine bir şey alırken bu denli cömert davranamayan ,annem ve babamın ,evlatları için gösterdikleri özveriyi takdir etmemek sanırım nankörlük olur değil mi???? Onlar arkamızda iken verdikleri güven,ne bulunmaz bir nimetmiş...Babamı kaybedince ,annem olmasına rağmen,kendimi ıssız ve kimsesiz hissettim adeta...Şimdi bana hayat bu kadar zalim ve acımasız davranırken,felek sillesini vururken,kim babam gibi davranacak..Senin kıyamadığın kızına babam,hayat nasılda kıyıyor şimdi...Sizler bizleri yetiştirirken meğer neler çekmişsinizde biz farkına varmamışız..Vardığımızda da çok geç olmuş...Her zaman sizlerin kıymetini bildim ve biliyorumda ,ancak şimdi yokluğunun verdiği eksikliği,boşluğu ,güvensizliği kim dolduracak babam...Kim bana üşüme diye hırka verecek,kim bana evin sıcak mı diye soracak..Kim bu kadar karşılıksız bir sevgi ve özveri göstecek...???Çalışıp kazanmama rağmen paran var mı,darlığın var mı diyecek???Ne istiyorsan al ye,ben ölmedim daha,ben oldukça size darlık çektirmem,diye benim karşı çıkmama rağmen rahat yaşasınlar diye para gönderen annem babam,nasıl öderim hakkınızı...!!!!!Şimdi düşünüyorum,sen yaşasaydın ,çektiğim sıkıntıları görseydin ne yapardın biliyorum..Belki de senin verdiğin o güveni arıyorum hala..İnsan kaç yaşında olursa olsun yine anne babasının kuzusu oluyor..Ama sen yokken hayat bir kurda dönüştü,senin kuzunu parçalamak için babam...Ne zormuş yaşamak...!!!!Sizler varken bunu anlayamamıştık...Şimdi iliklerime kadar bunuu hissediyorum baba...İnsanı ,allah gördüğünden geri koymasın ,siz bizleri öyle rahat ettirip , sevgi verdiniz ki,şimdi hayat çok zor geliyor babam..Sizlerin kıyamadıklarına zalim hayat çok kolay kıydı babam...
Bu aralar seni daha çok sık düşünür oldum baba...!!! Sen gideli tam 7 yıl olmuş,düşünebiliyor musun ??? Daha dün gibi...Acın hala tazeliğini korurken,hiç değilse annemiz var başımızda diye teselli oluyorum...Daha bu yazın geldi annem ve doyasıya gördüm onu...Senin yerine de kokladım biliyor musun..Hani derdin ya ’’Hanım,allah beni senden önce yanına alsın,senin yokluğunu bana göstermesin ’’ diye..Allahın ne sevgili kuluymuşsun ki,dilediğin gibi önce seni yanına aldı..Şu sıralar hep seni düşünmem,yanımda olmanı istemem,çoook özlemem sanırım ,ölüm yıldönümün (24 ocak) yaklaşıyor ondan babam....Her geçen gün yokluğunu daha çok hissettiğimiz şu günlerde ,umarım ne hissediyorsam ,sana ne dualar ediyorsam duyuyorsundur babam..Allaahım seni cennetinin en gözde yerini mekanın yapsın baba...Allahım,senin bize verdiğin sevgiyi ,gösterdiğin adaleti.....sana da versin,sana da göstersin babam...Nurlar içinde uyu.....