Galatasaray ve Annem

• 7 Aralık 2011 Çarşamba 16:40:45

Galatasaray ve Annem

Annem öleli 20 gün olmuş. 15 mart 1989’da Monaco’yla 1-1 berabere kalan Galatasaray Avrupa Şampiyon kulüpler kupasında yarı finale çıkıyor. Prekazi’nin 30 küsür metreden attığı o muhteşem gol... Teyzemlerde kalıyorum o sıra. Evde buruk bir sevinç. 20 gündür kimseyle konuşmuyorum. Babamla bile...

Eskiden maç spikerlerinin sesi telefondan gelir gibiydi öyle bir bağırış, sonra sokaklarda yüzlerce araba, Galatasaray bayrakları. Re re re ra ra ra gassarayy gassarayyy cimbombommmm. İçimde tarif edilmeyecek bi acı. Sabahları pencerelerden bakıyorum. Bir ön taraf balkonundayım, bir yan taraf camında. Belki gelirdi. Belki ölmemiştir. Daha küçüğüm (anlıyor musun?!) Galatasaray tarih yazıyor. Evdekiler sevinmek için benden izin ister gibi suratıma bakıyor. Diğer odaya koşuyorum. Ağlıyorum.

Beni yalnız bırakıyorlar bir süre. Camdan bakıyorum. Elinde galatasaray bayraklarıyla bir sürü insan caddede. Sonra bi çocuk dikkatimi çekiyor. Bir sene önce annesi ölen yan binadaki çocuk - Hasan-. Üzülmemem için bana onu anlatmışlardı, bi teselli işte...

Hasan elinde Galatasaray bayrağıyla koşuyor. Bağırıyor. Nasıl mutlu. Camı açıyorum. Cimbombommmm diye bağırıyorum. En büyük cimbommbommm! Evdekiler ağlıyor.

Kıyıdaki Adam