Nereye !Belirsizliklerde Kaybolmaya(1)

• 4 Aralık 2011 Pazar 00:53:21

Kaybettik...
Önce insanlığımızı, sonra merhametimizi
Hür dünyadan uzaklaştıkça, bir bir kendi içimizde kaybolduk
Derken vicdani duygularımızı körelttik, en umulmadık yerlerde
Hep birlikte vurduk, yaraladık içimizdeki masum çocuğu
Yarım bıraktık yaşama sevinçlerimizi
Olur, olmaz şeylere kafa takıp üzdük ve üzüldük
Acılar utandı insanlığımızdan
En çok mevki sahibi olmak için ocaklar söndürdük
Hiç bitmeyen dünya nefsi için
Menfaat aşkıyla dolduk
Dost satıp, kazık attık
Söylemek ağrıma gidiyor ama
Kısacası; taş kalpli bir katil olduk
Gözümüzü kırpmadan Vurduk
İçimiz acımadan Kırdık, Yıktık ve dağıttık
Çareler çaresizliklerdeyken Paramparça olduk
Duman duman savrulduk belirsizlikler içinde
Birimiz giderken diğerlerimiz geri döndüremedi,
Durduramadık bir türlü içimizden çekip gideni
Bir çiçek soldu / bizler su veremeyecek kadar üşengeçtik
Bir can öldü / hep birlikte oturup izledik
Uzun ve karmaşık seyirlere daldık, kendi dünyamızda
Ne verilen rolü oynayabildik, nede verilen rol bize göreydi
Yitik şehirlerin figüranlarıydık
Özgürlük isterken mahkûm olduk zorunlu yaşamlara
Demokrasi isterken demokrat sayfalarında kaybolduk
Doğruyu bir türlü bulamadık…
Her doğru sandığımız yol bizi yalanlar ekseninde kaybedip durdu
En iyi bildiğimiz şey yalan atmak
Evet, en iyi yalanı biz kendimize attık, hatta kandırdık kendimizi
Bu gün yarın derken göremedik cennetle donatılmış yerleri
Şahsiyetten uzak bir karabasan gibi her yanımız karanlık
Ve güneşimiz doğmayacak kadar günahlara batmış
Bu kısa zaman döngüsünde kaderlerimizi ayrı yönlere savurduk... Sanki bize yazılmamışçasına
Özür dilemek kadar gülmekte zor geldi bize, hiç dilimize alıştıramadık
Yüzümüzde bir önceki günden kalma yorgunluklarımızla dolu
Hiç iyi günümüz olmadı her günümüz dertli
Selam verene derdimizi anlatır olduk
Bir yanımız utanç dolu küfürlere alışık artık
Bir yıkımı andıran yüzsüz davranışlarımız/tartışmalarımız
Hangi devrin yıkıntısında kaldık
Hangi devrin adamı olmayı beceremedik
Kalenin son surları gibiyiz
Her an harabeye dönecekmiş gibi Allaha emanet yaşıyoruz
Ve sessizce taşlarımız yerinden düşüyor ve biz bitiyoruz...
Biz kavgalarla dolu yaşamlar içinde herkese düşman olmayı çok iyi biliyoruz ya
En iyisini ben söylemedim sizde anlamadınız say gitsin…
nereye gidiyoruz Allah’ınızı severseniz nereye...can kardeşlerim

Düşün kardeşim düşün
Bir güldüğünü düşün
Birde öldüğünü düşün
Ya suretinle baktığın o aynayı kır
Yâda aynaya baktığın o surete tükür
Öğüde gerek duymaz senin o zihniyetin
Sen kendini bilmediysen fayda etmez sözlerim

Mehmet Emin Karademir