şiir gibi... tebrikler saygı ile...

Kısa da olsa bir karadeniz maceram olmuştu. Ayder, uzungöl filan... Okurken o eşsiz güzellikler gözümün önüne geldi.

Çok ihmal etmişim ben bu bölümü.

Anlatımını seviyorum.

Seviyle Aysu.

Oy dağlar, dereler :)

Oy nano... SEVGİMLE.

Günümün yazısı oldu Aysu'cuğum. Karadeniz bu kadar mı güzel anlatılır. Tebrik ederim. Sevgilerimle.

ey karadeniz !
tutuştur tenimin özlemlerini
ve maviye tutunmuş yeşili topla ellerinle


kadın ömrünü bırakmış erkeğinin yoluna ve hayat dediği iki ucu birbirine değmeyen bir düş .



iyi ki karadeniz kokusunda uyandım ve hep içimde yaşadım
iyi ki memleketimin sesinde ıslanıuorum şu an



ey şair


teşekkürlerimi kucaklar dolusu bırakıyorum..


sevgilerimle

nesirdeki çizginde çok iyi değerli Aysu

cansın sen

Rize Çamlihemşinliyim...
bulutların ülkesiiiii.hernekadar İstanbulda olsakta kalbimiz Karadeniz


dinliyorum karadenizin
sahile vurup patlayan dalgalarının sesini
gözlerim kapalı
dinliyorum
bir balıkçı türküsü dinler gibi
canım benim
gene bir bahar sabahı
yanlızlığım bana dost
dinliyorum
elimdeki kaçıncı kadeh
hangi umudu içiyorum
kaç yıl oldu sen gideli bilmiyorum
nokta halanın türküsü var kulaklarımda
sahilden kaçkarlara dalga dalga ulaşan
bir tulum sesi
pazardan çamlihemşin kaleye
azmış çıldırmış gene
fırtına deresi
dinliyorum seni
balkonda oturmuş çay içiyorsun
elinde sevdanın yazması
oysa başucunda
bir çam fidanı birde mandalına
ayak ucundaysa kara üzüm asması
sarmış gitmiş incır ağaçlarını
gözlerimden resmini siliyorum
bir yol havası dinliyorum
fırtınanın kan kuduz akışını
karadenizin utanıp yüzüme bakışını
RİZE 2003

bir karadenizli olarak
mavi ve yeşil olarak
denizinde balık
dağında kanat olarak
özgürlük ruhu olarak
ben karadeniz olarak
çok sevdim yazınızı

müzik mi
sadece ama sadece
tam da rast gelmiş.

kaleminize sağlık
karadeniz sevdanıza sağlık.

saygılarımla..

önce resme hayran oldum baktım uzunca
sonra yazıyı okudum ve gezdim karadenizin dağlarında
çay kestim türkülerle uğradım zıganaya offf yine kısmet olurmu denizle birleşen karadenizi görmek ve gezmek

harikasınız çok güzel anlatımdı

Karedeniz kalbin
dünyayı yerinden oynatacak kadar engin

yazıda çayın mis kokusunu da masumiyeti de haşin fırtınaları da hisettim..

Beğenim ile

sevgiler

Aynur Hanımın ''KARADENİZ dendiği an, içimi sonsuz bir gurur kaplıyor'' deyişinden yola çıkarak;

‘’bu nasıl bir ötekileştirmek'’tir gibi keskin bir ifade kullanmayacağım.Karadenizli olmayan biri olarak,ne kadar haklı olduğunuzu söylemek için alıntıladım bu kısmı daha çok.

Ki; oraların havasını bizzat oralara gidip,nasıl huzur verici olduğunu soluyan biri olarak ifade ediyorum biraz da. Her taraf yeşil,her taraf yağmur…Belki de yağmuru veya yeşili çok sevdiğim veya yeşilden uzak kaldığım içindir bu bölgeye olan sevgim,bilemiyorum.Aslında biliyorum.

Trabzon,Rize…özelikle bu iki kent.

Ve Artvin…


Maçka’daki o coşkun ırmağın yanından yılan gibi süzülerek,Mela tepesindeki Sümela Manastırı’na doğru yol almak…Sonra o heyecanla ve tabii biraz da susamış yanımızla buz gibi suyu kana kana içmek var ya. Bizimki yaşamak ise,onlarınki ne acaba’ diye sordum kendime açıkçası
.
Bir de şey vardı sanırım: Trabzon’daki Cephanelik Restaurant’ında Salep’ içmek. O nasıl bir salepti öyle,hâlâ dimağımda tadı. Duyurulur.


Rize;

Ayder Yaylası’nı görmeden ölmemeniz gerek; gidip oranın havasını solumak farz olmalı insana.

Aslında o kadar şey ,yer var ki, sonraya bırakıyorum…


Ha; sanırım bende Trabzon’la’ hemen hemen aynı meridyen üzerinde yer alan şehirden olduğum için şanslıyım diyebilirim kendime.

Herkes biraz şanslıdır zaten...


***

***



Çok farklı bir bölge çok…

hemşehrim..
eline yüreğine sağlık..
bir başkadır bizim buraları..
sevgiler..
yürekten..

Ana tarafından Sürmene'li bir vatandaş olarak büyük bir zevkle okudum yazınızı. Hele de o güzel şarkının eşliğinde mis gibi geldi vallahi. Eeee şimdi canım kuymak çekti. Ayıkla ğirincin taşını. Evde ne peynir var, ne mısır unu ne de Trabzon tereyağı. Ah be kardeşim ne ettin sen böyle.


Selam ve saygılarımla...

' Niye daha uzun olamadı bu yazı? ' diye sükut-u hayalin yoklamalarına daha fazla aldırış etmeden yine cevabı yazının kendi suskun, yazılmamış kısmından duyar gibi oldum.

-Hüzün mü kesti yolunu?
-E varsın olsuuun..ben de Kızılırmak gibi varır eninde sonunda Karadeniz'e dökülürüm işte!

Karadeniz içinizi döktürür.. oraya buraya sapmadan, olduğu gibi..içiniz yenilense durulansa da hayıflanmayın, hiç bir şey alınmamış,çalınmamış hiç bir hassasiyete dokunulmamıştır..öze özel bir med-cezir hasbihaliyle kendinize çıktığınız dalgalardan yine kendinize döndüğünüz bir sefer olur işte! öyle sevdiğim bir denizdir Karadeniz..

aslına bakarsanız çok da anlaştığımız söylenemez ama..o hırçın ben hoyrat
yine de Karadeniz insanı, toprağı, suyu, havası bir başkadır..bana öyle gelir...

tebriklerimi bırakıp, gevezeliğime son verirken iğnedenliğin tüm saygın iğnelerine lacivert
selamlarımı sunarım :)

sahi niye daha uzun değildi bu yazı? Kalbimiz Karadeniz...

Hey gidi Karadeniz...

Hani ele geçmez ya gölgeler.


Kimi duygular da gölgeler gibidir. İnsanı ne kadar yakından takip ederse etsin adım adım adımlarsın da bir olamazsın. Ama bilirsin yine de hep yanı başındadır. Gizemli bir gölgeye gizlersin duyguları.


///


Tıpkı bu yazının onca duyguyu dalgalara, martı seslerine, yelkenlilere, toprağa , güneşe , dağa ve bir kuşun kanadına gizlediği gibi…




Bin duygunun bir gölgeye güzel bir dokunuşuydu.

Bizim hüzün dolu peştemallerimiz var.Analarımız var elleri nasır tutmuş,yüzleri hep gülen

Tatlı bakışlı çocuklarımız var dere kenarlarında

Var işte var.

Karadenize selam..Bitmeyen türküm benim

-- Hiçbir fıkra doğru değildir-- Gerisi angarya gibi sanki...

Canımızda en demlisinden çay çekti şimdi...Afiyet olsun hepimize..

Yeşillikler ve mavilikler diyarına selamlar olsun...

Bu iyi bir şey değil biliyorum ama; KARADENİZ dendiği an, içimi sonsuz bir gurur kaplıyor. Kendimi çok şanslı hissediyorum.

Şüphesiz her bölgemiz çok güzel. Hepsinin ayrı hüznü vardır. Ayrı neşesi...Ama Karadeniz çok özel...

Yazının özellikle son bölümlerini çok beğendim. Sana Karadeniz hep yakıştı zaten.

Toprağım, serenderde muşmula var, az sonra mandalina doldururlar köşelerdeki rafları. Hade kaçalım Trabzon'a.

Sevgiler toprak kokuma...

Ben kuşlarla döneceğim bir gün. Kimbilir bir karadeniz hikâyesi çarpar serince.

Sevgimle.

Göçmen kuşların kanadında hırçınlığı getirdi Karadeniz'in teni...

Hangi yana dönsek avaz-ı dem...

Çok güzeldi çok...

Söylemeden edemeyeceğim, sevdiklerimin hemen hemen yarısı Karadenizli'dir..

Ne garip, evet tıpkı dediğin gibi fıkra gibi komik olmaktansa, hüzün b'akan gözleri var fındık dallarında, çay bahçelerinde...

Ve sağlam dostlukları vefayla bezenmiş...

Harikaydın Aysuuu... :)