Karşılıklı evlerde oturuyor,pencereden selamlaşıyorduk.
Belirli saatlerde olmasada gördüğümüzde merhabalaşıyorduk,
Tanımazdım seni ,sende beni tanımazdın.
Komşular bazen sorardı meraklı düşüncelerle,bilmem komşu işte der geçerdim.
Zaman ne çabuk geçti komşu,ne bayram ne seyranda konuştuk.
Kabahat sende demek sana ayıp olurdu.
Bir sabah çaldın kapımı sabah erkenden,unutmadım pişmaniye getirdiğini düzceden.
Çok kez düşündüm iadeyi ziyaret yapmak adına,eli boş gidilmez erteledim seni ben.
Pencereden bakardık,bazen saksıları sularken.
Sen akşamları kahve içerdin,sigaranın dumanını izlerken,
Kırk yıllık kahvenin hatıraları canlanırdı çok eski ve derinden.
Merak ederim komşu,çoktandır yoksun,diye düşünürken.
Komşulara soracağım adını bilmediğimden utanır sormam,soramam seni ben.
’Çokta ayıp olmaz ne var canım karşı komşu nerede demek’diye düşünürken.
Olmadı yapamadım soramadım inan, belki sonra benim sorduğumu duyarsın diye sen.
Kuşlar konardı önceleri pencerene seyrek, pek hoş olurdu.
Çiçeklere dokunmasalar sorunda yoktu gerçekten.
Şimdi geleni kovalar oldum,saksılarındaki çiçeklere sahip çıkma adına ben.
Kovarken aklımdan geçen ,sen nerelerdesin düşer inceden.
Geçtiğimiz hafta vapurdan inerken,
Seni görür gibi oldum,acele telaşlı arkandan koştum.
Olmaz ya dedirtircesine, birine benzetmişim bilmeden,
Ne çok özlemişim hiç farkına varmamışım ogüne kadar ben,
Omzuna dokunduğum kişiye komşu diye seslendiğimde anladım.
Pencerede nöbet tutar oldum ,askerde nöbet tutmadım derken.
Hatta doğrusunu söylemek gerekliyse birazda kendime kızarken,
Madem gidecektin söyleseydin enazından diye düşünürken,
Bir not bırakmadıysan tez döneceksin hayalleri kurarken,
--İşte komşu bilirim duymazsın sesimi,haklısın tanımazsın beni,
--Bu fikir ve düşünceler kendime ait söylemlerim,
--Sen başka pencereden ben başka penceren bakardık işte.
--Pencereler aynı olsada bakış açımıza örnek düşsün diye söyledim içimden,
--Komşu olmak,aynı düşünceye sahip olmak değildir elbet.
Aynı olsaydı ’düşünce’tanışırdık,
Ben utandım maden,
Neden sen tanışmadın,geçer aklımdan ne yalan söyleyim.
Aynı semt’de oturmak,
Aynı sokakta bulunmak ,
Aynı karşılıklı pencerelerden bakışmak yetmiyormuş demek .
Ev alma komşu al demekte yetmiyor bence,
Komşu alınmıyor,ilk önce tanışmak gerek
Şimdi hep bakarım, komşu gelmişmi diye pencereden,
Bir gelse bu sefer elimde bir fincan kahve istemeden,
Adını öğreneceğim.Kahvenizi nasıl istermisiniz demeden....S.A