Hayata Bir Adım Daha

• 20 Ekim 2011 Perşembe 15:29:51

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Karanlık bir geçidin görünmeyen sonuna ilerleyen adımlarımda, ilerliyor korkak bekleyişleri ümitlerimin. Her adım biraz daha yaklaştırıyor yüreğimi görünmeyene. Yanardöner hayata serzenişlerim boşuna. Anlatılanlar ve yaşananlar öyle farklı ki birbirinden! Hatta yazılanların bile ne kadarı gerçek ki? Şakağıma dayanmış kelimeler elini ayağını çekmeye mi başladı benden yoksa?

Kim yıkar, cesaretsizliğin içimde bayram eden cesaretini? Kim yatar uykulara kuytularda, en rahat zaferlerinin ışıltılarıyla? Ve kim söyler yalanları çekinmeden? Kim vurur satırlar arasına sıkışmış söylenmeyenleri? Ve kim gizler şeytanı ayrıntıda?

Tiksindiğim silik, hissiz cevapları vermeyin bana. Çalmayın kapımı kırgın olduğum yalnız akşamların tutsağıyken, bir başıma. Görmeyin göz yaşlarımın süzüldüğünü yanaklarımdan boynuma, incecik bir dere misali. Yormayın beni artık benden olmayanlar.

Delirdiğimin anı bu an. Yıkılmışlığın ardından gelen bir boş vermişlik kucağıma çöreklenmiş, her şeyin hiçe döndüğünün bilinciyle tek bir noktada kilitli gözlerim yanıyor, bekliyorum. Birazdan yıkarım, yakarım her şeyi. Tüm köprülerden sökerim taşlarımı. Silerim tümünü kafa tutuşlarımın birer birer.

Bilirim koyar gidişler ilk zamanlarda. Oluk oluk kanar ardında bırakılan boşluk. Peki, ya sonra? Sonra unutulur. Her geçmişi zihnimizden yavaş yavaş sildiğimiz gibi. Ama çabuk unutulur giden gelenler olunca ve gelen aratmaz gideni. Eskidenmiş gelenlerin aratması gidenleri.

Gidişler korkaklık mı, yoksa cesaret mi? Susuşlar aptallık mı, bilgelik mi? Bitişler gerçekten bitiş mi? Ya da yeni başlangıçların ilk noktası mı? Fırtına öncesi sessizliğin sonrasında bizi bekleyen hep felaket mi?

Kılı kırk yaran düşüncelerim karanlık geçidin içinde. Göremeyince aydınlanmıyor düşünce, aydınlanmayınca büyümüyor cesaret ve kazanılmıyor savaşlar yitirilen cesaretle. Başlamadan kaybedilen ne çok mücadele vurduk ömrümüze!

Geçit önce yüreğimi çaldı, düşüncelerimi sonra da. Gün geçtikçe yitiyor her şey. Kaybediyorum, alışkınım. Yakında hiçbir şey kalmayacak benden geriye. Sözlerim de alır başını gider. Kalırım bir başıma yenilgilerin ortasında.

Firari cesaretimin son kırıntılarıyla atılan bir adım daha. Geçidin sonu henüz görünmedi. Gidilecek yolların hesabını da yapamıyorum.

Bir adım daha. Çelme takıyor korkaklığım adımlarıma; ilerleyişlerim dengesiz şimdi. Yalpalayan bir körlüğün içinde, heyecandan fırlayacak kalbin gürültüsüyle.

Yere kapaklanmadan atılan bir adım daha. Geçidin sonundaki ışık nerede? Karanlığa alışamayan gözlerim fal taşı gibi açılmış.

Bir adım daha. Her adımda ayağımın altından geçen kaygan bir nesne ve deli bir heyecan fırtınasında seyrediyor hayaller.

Bir adım daha…Geçit henüz aydınlanmadı.
Bir adım daha…

atilla güler