Hac anılarım,saygı ve hürmetlerimle....

• 2 Ekim 2011 Pazar 23:50:56

Hac döneminde mübarek topraklara gitmeye niyetlenen kardeşlerime faydası olur niyetiyle...

Bismillahirrahmanirrahim

Hac yolculuğunu hep arzu ederdim ama istemeye utanırdım...
Ne zamanki Mehmet Zahit Kotku(k.s.)hocaefendinin sohbetinde bir sözünü duydum:’Her sene hacca niyetlenin gidemezseniz bile...’diye devam ediyordu devamını yanlış yazmamak için noktaladım tam hatırlamıyorum devamını ama hatırladığım çok güzel bir mükafatı vardı niyetlenene...

O sene Hacca niyetlendim...2002 yılıydı inşaallah...Hatta arkadaşlarım bu kurban bayramında nereye gideceksin deseler Hacca derdim,Mekke’de olacağım inşaallah diyordum...Şaşırıyorlardı..Bende onlara sebebini açıklıyordum,o yaz babamdan teklif geldi beni Hacca götüreceğini söyledi, çok sevinmiştim, heyecanla bekliyordum lakin Kader imtihanı babam felç geçirdi,ölümden döndü o yaz ve kış babamla ilgilendik,hamdolsun düzeldi, bazı arızalar kalsada yinede her işini kendisi yapabiliyor artık,Mevlama hamdolsun...

Sonra bir gece rüyamda babam beni hacca götürüyordu hazırlık yapıp hatta uçağa bindiğimizi dahi görmüştüm...Hayırdır inşaallah dedim ve beklemeye başladım...Bu seferde abimden teklif geldi ,bende tabi hemen kabul ettim hiç düşünmeden, teklifin Mevlamdan geldiğini düşünerekten...Evet artık davet gelmişti heyecanda başlamıştı...ilk yazıldık herkes gibi, ama talep o kadar çoktuki hele birde İstanbul olunca rakam daha çok oluyor...

Heyecanlı bir bekleme sürecinden sonra 2. kurada numaramız çıktı 1731.sıradaydık ve hamdolsun artık gidecek kafile içine adımız kayıt olmuştu....Artık mutluluğumuzu kelimelerle anlatma imkanı yoktu ve hazırlıklara başladık...Çok kutsal bir yolculuktu bu ve Mevlamın kutsal kıldığı mübarek topraklara gidiyordum,şükürler olsun Mevlam....

İlk önce ilmi araştırmalara başladım bu kutsal görevimi hakkıyla yerine getirmek istiyordum,günlerce hacla ilgili kitaplar okudum daha gitmeden Haccın tüm farizalarını öğrenmiştim,okudukça heyecanım artıyor bir an önce oraları görmek istiyordum...İnsan tanıdıkça sevgisi artıyordu bilmediği şeyi anlayamıyor ve çözemiyordu ama öğrendikçe muhabbet oluşuyordu...

Tüm eşim, dostum, arkadaşlarım, akrabalarım,komşularım ile helalleşiyordum,bana ziyarete geliyorlardı. Mevlam hepsinden razı olsun,hazırladıkları hediyeleri sunuyorlardı götür bizden hediye diye...Bir defter tutmuştum onların arzu ettikleri dualarıda yazıyordum isim ,isim.... (iyiki yazmıştım faydasını Hac’da gördüm) ...

Bu arada Hac seminerlerine katılıyordum bu kutsal yolculuktaki arkadaşlarımızı tanıyor ve orada nasıl hareket edeceğimizi öğreniyorduk,Mevlam hepsinden razı olsun o kadar faydalı olmuştuki bu seminerler,bilinçli olmak başkaydı bu güzel ve önemli uyarılar bize ışık oluyordu...

Artık uzun yürüyüşlere başlamıştık daha burdan idman yapıyorduk o mübarek beldelerde rahat edebilmek için çünkü orada çok yürüyecektik...(Gerçektende öyle oldu...)

Artık yavaş yavaş yolculuk günü yaklaşmıştı,tüm hazırlıklarım tamamlanmıştı,bavulumu hazırladım,yanıma orada okuyacağım Kuran-ı kerimimi (Hasan Tahsin Feyizli’nin mealli )

Sevgilinin evine doğru-Senai Demircinin Hac anılarını yazdığı kitabını,arkadaşlrımın yazdıkları mektupları, dua taleplerini ve onların hazırladığı kıymetli hediyeleri(hatimleri,salavatları,tevhidleri) ve diğer tüm hediyelerini ayrıca selam ve muhabbetlerinin yazıldığı not defterimide aldım ...

Hacda okuyacağım dua kitabımı,günlüğümü ve orada yaşadıklarımı kayıt edeceğim özel defterimide aldım,tüm eksikler tamamlanmıştı...Artık sıra yolculuk gününe geldi son güne yakın kayınvalidem ve eşimin kızkardeşi bize geldiler ben gidince evin ve çocuklarımın sorumluluğu onlara kalacaktı... Mevlam razı olsun beni kırmadı ve geldiler...Artık bu dünyadan kopuyordum aklım hep o mübarek beldelerdeydi...Sanki herşey benden kopmuştu hiçliğe bürünmüştüm ne eş,ne çocuk ne ev,ne sosyal konumum hepsi yavaş yavaş siliniyordu ölmeden önce ölmek gibi bir şeydi bu, dünya beni terketmeden ben onu terketmiştim ve bu bana huzur veriyordu her şeyin sahibi yüce Mevlam’dı, benim olmadığım yerde mutlaka yerime görevli tayin ederdi bırakırmıydı hiç...

Ben kimdimki sadece bir kul ..........................

Bu hayat filminde rolunu oynayan bir kul.........................

son gecemde artık vedalaştım ailemle, kayınvalideme sözüm şu olmuştu:Anneciğim, annemin evinden size gelin geldim, sizdende Mevlamın evine gelin gidiyorum, inanın aynen böyle hissediyordum gelin gibi, yüce sevgilime,yüce Mevlama kavuşmak için sabırsızlanıyordum ....

Sefer namazı ve ihram namazı kılarak yola çıktım artık ihramlanmıştım, biz Kıran haccına niyetlendik en zoru ama en güzeliydi, onu istedik belki bir daha gidemeyecektim neden en güzeli olmasındı,her şeyin en güzeli olmalıydı,Haccında en güzeli olmalıydı....
Havaalanına gelince bizim gibi bu kutsal yolculuğa hazırlanmış kardeşlerimle karşılaşmıştım,Türkiye’nin her tarafından kardeşlerimiz gelmişti,bizim şirketimizle gidecek olan herkes gelmişti... Erzurum ve diğer şehirlerden onlar bizden daha çok yorulmuşlardı ama prosedür gereği böyle olmuştu,nasip....

Havaalanı beyaz hacılarla doluydu,hepsinde bir tebessüm bir mutluluk ve öyle güzel bir heyecanki tarifi mümkün değil,ben biraz gezintiye çıktım,tefekkür ettim...

Dünyanın her tarafına uçak yolcuları sıraya girmişti kimi Almanya’ya kimi Fransa’ya kimi başka bir ülkeye, herkes gideceği şehre göre giyinmişti ama ya Hacca gidenler Allah’ım öyle farklı ve güzeldiki... Hac yolcuları başka yolculara hiç benzemiyordu,gidecekleri beldenin nuru şimdiden yüzlerine inmişti,hayran kalmamak mümkün değilki....

Vakit geldi:6 ocak 2006 yılı sabah 6.30 da uçağımız hareket etti...

İstanbul semalarından bir nurlu kafile kalkıyordu içerde telbiyeler getiriliyordu...
Lebbeyk. Allahümme Lebbeyk. Lebbeyke la şerike leke lebbeyk. İnnel hamde ve’n-ni’mete leke velmülke la şerike lek:
Buyur emret, ey varlığı mutlak lazım olan Allah’ım, emrine hazırım ve ilahi iradene itaat ederim. Senin benzerin ve ortağın yoktur.
nidaları işitiliyordu artık ....

Uçakta cam kenarını tercih etmiştim,Mevlamda nasip etmişti, niyetim tefekkür dolu bir yolculuk yapmaktı...Ben Erzurum’lu bir çiftin yanına oturdum, bayan kardeşim doktordu ve 7 aylık hamileydi,ismi Lale’ydi adı gibi kendide çok mübarek bir kardeşimdi...

Ve tefekkür başladı,uçağımız sanki bir kuş gibiydi,onun kanatlarında kendimi güvende hissetmiştim,yükselirken manzara görülmeye değerdi,bütün yer küçülüyordu sanki tüm dertlerde küçülüyordu,her yerde rengarenk İstanbul ışıkları hakimdi...




İstanbulun sabah namazı vakti çok güzeldi,gökyüzünden görünen İstanbul resmi sanki mavi saten üzerine siyah bir tül örtülmüş gibiydi...Siyah tülünü ve mavi satenini kaldırdıkça gece, sabah nurlu bir Türkiye manzarası bize selam veriyordu... Sanki benden de selam götürün der gibiydi, taşın toprağın selamı duyuluyordu sanki, tüm nebatat selam gönderiyor gibiydi...

Bulutların üzerinde gezmek bambaşka bir duyguydu hiç bir dert yoktu aksine huzur ve sukunet vardı, hakimdi...Kendimi tüy gibi hafif hissediyordum tefekkür ettim,yükseldikçe dertlerde yok oluyordu...Halktan uzaklaşıp Hakka yaklaşan Allah C.C. dostlarının neden bize gülümseyerek baktıklarını anlamaya başlamıştım,dertler fikren ve ruhen yükseldikçe azalıyordu,TESLİMİYET geliyordu, kula RIZA geliyordu...Ahhh neden daha önce düşünememiştim bunu...



Yine telbiye sesleri uçağımızda yankılanıyordu,gözümüz haritaya takılıyordu arada ne kadar yaklaştık diye biz 3 saatlik yolculuğa zor dayandık, hasretine yandık, ya 6 ay bu yolculuğu çekenler ya Rabbb ne kadar zorlandılar kimbilir......

Uçağımız ilk olarak Cidde’ye indi,buraya indiğimde doyasıya toprağı öpmek istedim, sanki annemin evine gelmiş gibi hissetmiştim ve sonradan öğrendimki H.Z Havva annemiz burada medfunmuş sonradan özel ziyaretine geldik annemizin...

Pasaport kontrollerinden sonra, artık Mekke yolculuğuna başlıyorduk, otobüslerle 2 saatlik bir çöl yolculuğu vardı önümüzde, ama her şeyi güzeldi, hafif bir çöl fırtınası bile yaşadık o bile öyle güzeldiki, yine telbiye ve tekbirlerle devam etti yolculuğumuz biz bayan olduğumuz için bağıramıyorduk ama abilerimiz sesli olarak getiriyordu ama biz istiyorduk daha çok sesli söyleseler öyle ya....
Buyur emret, ey varlığı mutlak lazım olan Allah’ım, emrine hazırım ve ilahi iradene itaat ederim. Senin benzerin ve ortağın yoktur.
bunu söylemek ne güzeldi,insan coşa coşa söylemek istiyordu içimizdeki sevinci frenlemek öyle zorduki....

Çölün içinden geçerken çok duygulandım,çölün tozlarını bile yutmak istiyordum,her şeyi kıymetliydi buraların, çünkü buralarda Mevlamın Beytullahı vardı,Peygamberimiz (s.a.v. )bu topraklarda doğmuştu,hem hüzünle hem mutlulukla karışık duygularla giriyorduk Mekke’ye,hüznüm layık olmadığım halde bu kutsal topraklara gelmemdi, mutluluğum Peygamberime(s.a.v.) yaklaşmak ve Beytullah’ı görmenin vereceği heyecandı....

Mekkenin girişine geldik çok enteresandı, tam girişte büyük bir Kur’an rahlesi yapmışlardı, giriş semboluydü, tefekkürümüz bize ’siz Kur’an beldesine geldiniz’ der gibiydi bu öyle güzel bir huzur veriyorduki,Kur’an-ı Kerimin şehrine gelmek onu doyasıya yaşamaktı bu...


Mekke’ye gelince önce otellerimize yerleştik, ama aslında yolu bilsek durmayacak direk Kabe’ye gidecektik, öyle bir sabırsızlıkla bekliyordukki ...Fakat önce ağırlıklarımızdan kurtulmamız gerekiyordu,tüm yüklerimizden kurtulmalıydık,Otelimizi bilerek iyisinden seçtik istedik biz burada hiç bir hacı kardeşimizin gönlünü kırmayalım ibadetlerimizi daha güzel yapabilelim ...
(Ve iyikide böyle bir karar almışız çok büyük bir huzurla Haccımızı eda eyledik)

Hamdolsun, hiç bir kardeşimizi incitmemeye çalışarak haccımızı yerine getirdik...İhramlı olmak ne demekti, vebali vardı, bırak görünür tartışmaları yapmamayı, kalbinizden bile kötü düşünce geçmeyecekti,çok önemliydi bunlar, SAF bir müslüman olabilmeliydik ne elimizden, ne dilimizden, kimse incinmeyecekti,bizde incinsek bile affedecektik kardeşliğin gereği buydu,

dövene elsiz, sövene dilsiz, derviş gönülsüz gerek gibi olmalıydı burda...

Aslında her yerde…
Önce biraz uyuduk ve dinlendik,tüm yol yorgunluğunu attık ve en güzel hazırlıklarımızla Kabe’ye gitmek üzere yola çıktık,Osman Küpeli hocamız ve Hüseyin hocamızın rehberliğinde KABE’YE geldik,ilk mescidin dışına otobüslerle getirildik,tüneller geçtik Kabeye erişmek için, Ferhad misali dağları delerek, sanki YÜCE SEVGİLİMİZE MEVLAMIZA kavuşmak için,

gözüm bu arada hep dağlardaydı, Mekke’de dağ çoktu hep tefekkür ettim acaba hangi dağa o yüce Peygamberimin (s.a.v) gözü ilişti diye çünkü dağlar değişmemişti eski haliyle aynı kalmıştı, belkide bu yüzden o taşlar bana çok kıymetli gelmişti ,bu tefekkürleri ederken Mescid-i Haram’a geldik, artık Kabe’nin yakınındaydık..Her yer ışık hüzmesi nur gibiydi, zaten Mekke’de hiç gece olmuyorduki gecesi ve gündüzü nerdeyse aynıydı....Allah’ım bu ne güzellikti,hiç resimler gibi değildi, çok farklıydı çok büyük ve derin anlamlı bir yerdi ihtişamlıydı...

Yine tefekkür hücüm etti beynime,sanki Kabe’nin etrafı bir okyonus, gelen kafileler bir nehirdi, okyonusa akan deniz ve nehirler gibiydik...Kabe’ye gelince tüm ayrılık ve gayrılıklar yok olmuştu, hepimiz bir olmuştuk, BİZ olmuştuk,peki biz hacılarmı neydik ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh
sadece bir su damlasıydık...............................

Yalnızlıktan kurtulmuş UMMAN-I AŞKA dalmış bir su damlası...

Gözlerimizi kapadık, Kabe’yi göreceğimiz vakit yaklaştığımızı öğrenince açtık ve daha önceden Osman hocamızın bize öğrettiği duayı Kabe’yi görür görmez yaptık o anda çok makbulmuş dualar,ama ya heyecanım nasıl anlatayımki ya Rabbim, bu kadarmı güzel olur bu kadarmı, doyamadım Allah’ım, doyamadım Beytulah’ına....


Allah’ım geldim, ya Mevlam EBEDİ SEVGİLİM,sana geldim neden neden bu kadar geç kalmisim, neden bunca zaman oyalanmışım,yıllarıma acıyorum senden uzakta geçen yıllarıma ahhhhhhhh,yanıyor yüreğim yanıyor......

Bu kadarmı güzel olur, bir sevgiliki ebedi, ölümsüz, hiç bırakmayan, hiç terketmeyen muhabbet kapısı her daim açık yeterki git sen ona, yeterki niyetlen, gel görki ne aşıklar varmış sen gibi,sen ne sandın sırf seven senmisin, ahhhhhhhhhhhhhh... ....

Bu öyle bir YÂR ki seveni çok, paylaşmak zorundasın ama merak etme o çok zengin hepinizin sevgisine yetecek kadar muhabbet dolu,Allah’ım bu güzelliği kelimelere nasıl dökerim, sana aşıklarla bitmeyen bir tavafta, kelebekler gibi, kuşlar gibi, atomlar gibi, gül başında bekleyen bülbül gibi,samanyolunda dolaşan gezegenler misali, bitmeyen bir dönüş bu,uçuş bu, dalış bu,kayboluş bu............

Kabem kara bir gül misali,ben garip bülbül dilinde daim dua, sevgilisini nasıl methedeceğini şaşırmış bir bülbül,Kabem bir derin nur kaynağı ta arşa dek çıkan ben ışıkta kendini feda etmeye talip kelebek,ancak yansam kanatlarım kavrulsa bu yüreğimde kor gibi, yakut gibi yanan ateşimin sönebileceği bir kelebek...

Allah’ım bu tavaf ne kadarr güzelmiş, hep dediler büyüklerim: Mekke’de en makbul ibadet tavaf diye, hikmetini buraya gelince anladım, tavaf demek AŞK demek EBEDİ SEVGİLİNİN evinde pervane misali dönmek demek, pervane hiç yorulurmu, yazın sıcaklığında bizi serinleten pervaneyi şimdi bizzat ben yaşıyorum,ancak döndükçe yanan ateşim serinliyor hiç yorulmak yok bitiyor yine yeni baştan başlıyoruz,bunun adını buldum hani derlerya bitmeyen aşklar vardır, Kabe’de öyle oluyor hacılar, bitmeyen aşkı yaşıyorlar,şimdi bu anda ben bunu yazarken bile orada dönen aşıklar var sadece vakit namazında duruyor bu aşk dönüşü, sonra yine yeniden başlıyor,zaten aşıkların arasına girince bırakmıyorlar seni kendi haline, kendi muhabbet girdaplarına senide çekiyorlar, ama bu öyle güzel bir kayboluşki , hakiki sevgilinin .....................

Ahhhhh Hallac-ı Mansur (K.S)seni anlıyorum, seni anlamayanlarıda anlıyorum, aşk herkese nasip olmayan yüce bir duygu,tüm sevdiklerinden geçmek herkesin harcı değil.....

Yine daldım değilmi tefekküre, çıkayım biraz tefekkür deryasından ve size gözlemlerimi anlatayım,Kabe’de tavafımızı, Osman hocamız şu şekilde yaptırdı..: Erkek kardeşlerimizden bize bir dikdörtgen oluşturdu, bizi dikdörtgenin içine dahil etti, bayanların daha rahat tavaf etmesi için bu sistemi genelde hep uyguladı hocamız,hem rahat bir tavaf yaptık hem de birbirimizi kaybetme dururumumuz olmadı,kafile kalabalık olunca helede hac mevsimi ise mecburen grubu korumak zorundasınız, hocamızı saygıyla anıyorum... Mevlam gani gani razı olsun diyorum...

Burada dilimizde daim dua ile Hacer’ül esved hizasından yeşil ışığın oradan Hacer’ül esved-e sağ elimizi kaldırarak selam verdik, avcumuzun içini öperek Bismillahi Allahü ekber diyerek tavafa başladık, bu anı bile size nasıl anlatırım bilmiyorum,gönül isterdiki Hacer’ül esved-i öpebileyim ne mümkün..................

Öyle aşıkları varki, onu öpmek için yarış yapan, ahhhhhh..............

Yaklaşmak ne mümkün, çünkü orada can bile verirsiniz, o kadar kolayki hac mevsiminde orda can vermek, sakın kınamayın bu nasıl olur demeyin aşık değilseniz anlayamazsınız onları, H.z Mevlana’ya(k.s.) sormuşlar :Aşk nedir? Ben olda bil demiş, sahi siz hiç aşık oldunuzmu? Mecazi aşktan ilahiaşka geçişi yaşadınızmı? Bırakın ilahiyi mecazını bile yaşamadıysanız molla Kasım gibi Yunus’ları eleştirmeyin sonra çok pişman olursunuz... Bilirsiniz kişi kınadığını yaşamadıkça ölmez, mutlak bu aşk bir gün sizin kapınızı da çalar yanarsınız, Mevlana ve şems misali....

Tavafta devam ederken çevreme baktım tanımaya çalıştım benim gibi sevdalıları, her renktten aşıklar burdaydı, yaşlısı genci ve ve ve biliyormusunuz o küçücük aşıkları bir görseydiniz tavaftaki çocukları en çok onlardan utandım...

Onlar gibi küçük yaşta Mevlam’a aşkı neden yaşayamadım neden bize başka sevdaları öğretmişlerdi, neden banada Mevlamın aşkını öğretmemişlerdi, biliyormusunuz şimdi önüme gelen çocuklara hep Mevlamın aşkını anlatıyorum, mecazi aşk denizinde boğulmasınlar ve ilahiaşka ulaşsınlar diye ben 23 yaşında öğrendim ilahiaşkın varlığını çok geç kalmışım değilmi, ahhhhhh....

Meğer biz ne çok şeyi bilmiyoruz, çocuklarımızı nasıl yetiştireceğimiz konusunda çok eksiklerimiz var özellikle din konusunda, yine dalmayım derinlere, suyun yüzüne çık ey aşık sonra vurgun yersin.........:::



Tavafta Hacer’ül esvedden başlayıp tekrar Hacer’ül esvede geldiğinizde ilk şaftı tamamlamış oluyorsunuz,bu şekilde 7 dönüş yaşamanız lazım ancak o zaman bir tavaf yapmış oluyorsunuz,burada hissetiğim güzel duygulardan biride ben İstanbul’dan Kabe’me yöneliyordum,bir başka kardeşim Endonezya’dan, bir diğeri İran’dan, bir diğeri Almanya’dan, bir diğeri Pakistan’dan, bir diğeri Avusturalya’dan, evet evet şimdi ayrılık ve gayrılıklar bitti, mesafeler küçüldü,harita birleşti, kullar birleşti VAHDET var burda Kabe’mizin hemen yanındayız artık, ahhhhh, siz birde namazdayken Kabe’yi seyretseniz, sanki GÜL gibi oluyor; Kıyamda gülün açılmış hali, secdede iken gülün gonca hali.....

Dönüş devam ediyor, Allah’ım o da ne! Yerde sürünen bir kardeşim var, aman Allah’ım o kardeşimki ayakta duracak hali yok ve ayakları rahatsız, ama bu aşk ne kadar güzelki onu tavaftan geri koymamış o kadar utandımki yine kendimden, bende bu kadar aşk varmıydı? Ayaklarım rahatsız olsaydı, geri kalırmıydım buraya gelmekte?

Ama o geri kalmamıştı, tüm biz yürüyen aşıklara meydan okurcasına sizinki aşkmı dercesine............

Tavafta çok tatlı bir duygumda şu olmuştu, Vuslatı bilirmisiniz hani kavuşmaktır sevdiğine burada onu yaşadım, lakin ahhhh birde firak olmasaydı, ayrılıklar niye vardiki
Bize gündüzler yetmiyordu artık geceleride gitmek istiyorduk....
Tavafta her Hacerül esvede gelişte o öpücükleri avcuma öyle bir konduruyordumki gönlümden akan büyük bir muhabbetle...

Makam-ı İbrahim’de tavaf sonu namazlarımızıda ikame ettik,ve zemzem içerken dualarla içiyorduk her zemzem yudumu dualarla içiliyordu,doymak ne mümkün ya onu baştan aşağıya döken abilerimi görünce, tatlı bir tebessüm ediyorduk, bazılarının muhabbetleri farklıydı....

Dikkatimi çeken bir noktada burda kadın erkek ayırt edemiyorduk, bu nasıl güzel bir kardeşlikti ya Mevlam, halbuki normalde başka yerlerde bayan ve erkeklerin bir arada olduğu yerde mutlaka bir huzursuzluk çıkıyordu ama burası öyle bir gönül birliğiydiki bayan erkek ayrımı yoktu, hatta tavaf ediyorsunuz öyle bir dalıyorsunuzki bu Mevlamın aşk deryasına yanınızdaki erkekmi kadınmı ayırt etmeniz çok zor...

Ve onca kalabalığın öyle güzel bir anlaşması varki size tarifim mümkün değil gelsinler ve kardeşliğin güzelliğini bilmeyenler burada bir kere seyretsinler bir bayanı değil bir karıncayı bile incitmekten haya duyan kardeşlerim, hepinize sonsuz hürmetlerimi sunuyorum...

Umremizin tavafını bitirince umremizin SAY’ine geçtik,Safa ile Merve arası yürüyüşü çok anlamlıydı,bu ayaklarımız nerelerde gezmediki,okul yollarında,sahillerde, alisverislerde lakin bu çok başka bir yürüyüştü,hac bedenle yapılan bir ibadet evet işte bu ayaklarım, Mevlam’ın emrinde onun istediği yolda yürüyordu, o kadar güzeldiki sadece o istiyor diye yürümek ve onun yolunda din kardeşlerimle beraber yürümek, bir yanda H.z Haceri’n yaşadığı o duyguları yaşamak, bir yanda Kabe’yi gözlemek,bir tarafta kendini olgunlaştırmaya çalışanlar, ama aynı zamanda çevresine ve çocuğuna da öğretenler;öğrenen ve öğretenler....

Annenin kutsallığı, evladı için çektiği çileler...

Bir yanda çok çalışmamızın gerekliliği,bir yanda Mevlamıza tevekkülün gerekliliği sen çalışacaksın ama o istediği yerde nasip edecek mükafatı...

H.Z. Hacer safa ve mervede koştu, su H.Z.İsmail’in(a.s) topuklarının altından çıktı, bir yanda H.Z. HACER’in koşturması, H.Z. İsmail’in (a.s)acziyeti ve duaların kabul anı, çalışmak ve mükafat...

Bu öyle bir tefekkür getiriyorki bana, ŞU anki hayatta bu zincirle gitmiyormu sanki,gece ve gündüz dünya ve ahiret sen elinden geleni yap, takdiri Mevlam’a bırak...O seni nereden güldüreceğini bilir...

Safada ve mervede h.z Hacer’de seyretteğim, kendin için değil başkaları için çırpınmak vardı,evet evladın için çırpınmak onu yaşaması için çırpınmak, Allah’ım ne büyük bir onur, aslında bu tefekkür benim bir yaramıda deşti istemeyerek,bu devirde anneliği basit göstermeye çalışanlara inat bağırmak istiyorum, en kutsal meslek annelik, bir insan yetiştirmek ne demek, senenin 365 günü bir ömür boyu onunla ilgilenmek, geceni gündüzünü evladına vermek malesef başka meslekleri öyle çok ön plana çıkardılarki, annelik değersiz gibi kaldı, çocuklar ihmalden kötü arkadaşlarda kötü yollarda, anneler nerde, çocuk yetiştirmenin değeri pahayla ölçülebilirmi; 1 insan yetiştirirsin,binlere yüzbinlere faydalı olur ,H.z Mevlana’lar,H.Z.İmam-ı Gazali’ler(RH.A) H.Z.Abdulkadir Geylani’ler(K.S), H.Z.Nakşibendi’ler(K.S.)....Amaki ya birde yetiştiremezsen? İhmal edersen katil,cani, hırsız...

1 hırsız yetiştirdin, binlerin yüreğini yaktı, sorarım ikisini yetiştirende anne ama nasıl anneler, biri H.z Hacer gibi sorumluluğunun bilincinde, diğeri............?

Bu şekilde bir yanda dilimde dular bir yanda bedensel koşturma içinde bir yandan beynimde tefekkürle ve soru yumaklarıyla bu anlamlı ve derin ibedetimizide yerine getirmiştik,bir sürü ders alaraktan.....

Cumartesi günümüz dinlenmekle geçti,Kıran haccımızın umresini dün gece tamamlamıştık,yarın sabah Mina’ya çıkacaktık hala ihramlıydık,bu gün dinlenmeli ve hac ibadetlerimize hazırlanmalıydık...

Akşam otelde seminer verildi,Mina ve Arafatta yapacaklarımız anlatıldı, sabah yolculuğa çıkacaktık,gece dinlendik ve sabah erkenden Mina’ya hareket ettik, zilhiccenin 8. günü Mina’da kalmak Peygamberimiz (s.a.v) sünnet_i seniyyesi idi. Biz haccımızı tüm güzellikleriyle yaşamak isityorduk,Mevlam gani gani razı olsun hocalarımızdan bizi çok güzel yönlendirdiler....


8.günü Terviye günü Mina’da 5 vakit namaz kılacak kadar kalmak Peygamberimiz (s.a.v) sünnetiydi.Bizde o şekilde yaptık,çadırlarımıza yerleştik burası sanki çadır şehirdi.Çadırlarımız klimalı ve halılıydı sanki küçük bir dünya kongresi vardı burda.Her ülkenin ve grubun ayrı çadırları vardı ve buralarda mekan değil insan önemliydi,sadece insana değer vardı. Tüm rütbeler yok olmuş, kulluk ortaya çıkmıştı ya güzel ahlakınızla din kardeşlerinizi mesrur edeceksiniz yada negatif kişiliğinizle mutsuz....

Evet hiç düşünmedik belki çoğu zaman biz kimiz aslında, tüm rütbe ve varlıktan sıyrılınca nasıl bir insanız, elimizden dilimizden zarar görüyormu din kardeşlerimiz, Peygamberimiz (s.a.v)gibi islam ahlakını taşıyormuyuz üzerimizde, elimizden dilimizden zarar görüyorlarmı kardeşlerimiz, yoksa herkesin hayır dua ettiği Mevlamın razı olduğu kullardan olabildikmi...!

Bunu burada daha güzel seyrediyor insan, çünkü maddi imkansızlıklarda kişilikler ön plana çıkıyor, Mina’da benim en çok dikkatimi çeken nokta belki bu islam ahlakının kişinin üzerindeki SEYRİ....


Mina Arafata hazırlıktı burada ibadetleri ayrı bir huzurla ikame ettik bol bol Kuran-ı Kerim okuduk. Mevlam kabul etsin inşaallah... O kadar güzeldiki vakit namazlarımızı cemaatle hocamız diğer çadırdan kıldırıyor bizde cemaate tabi oluyorduk,namaz bitiyor herkes Kur’an ve tesbihatına dalıyordu, öyle güzel bir huzur hakimdi ki kalabalıktık ama Hak’la beraberdik halk içinde Hak’la bir olmanın güzelliği idi bu, gönül istiyor hiç bitmesin....

Az dışarı çıktım tefekkür için ,sanki haritanın üzerinde geziyordum,Antep,Maraş,Ankara çadırları... Duygularımı kaleme dökmekte zorlanıyorum,Mevlam bu güzelliği tüm okuyan kardeşlerime ve gitmek isteyip gidemeyen tüm yüreği yanıklara nasip etsin,aramızdaki tek engel çadırların perdeleriydi, yoksa hepimiz Bir’dik...

Almanya,Pakistan,Endonezya,Amerika renk renk insanlar, renk renk giysiler....

Ayrıca dikkatimi çeken bir noktada ihramlıyken bizler sanki gezen ölüler gibiydik,mahşeri yaşıyorduk, herkes mezardan grup olarak kalkmış, mahşeri yaşıyor,yerlerde yatanlar küçük çadırlarda kalan aileler,abdest almak için gittiğinizde dünyanın her köşesinden kardeşinizle aynı anda abdest alıyorsunuz,şükranlıkla kalbim dolup boşalıyordu,tatil tatil diye her yere para harcayan kardeşlerime burayı tavsiye ederim hem ibadetinizi yerine getirmiş oluyor hemde çok değişik güzellikleri yaşıyorsunuz,hemde tüm günahlardan arınmak hacı olunca,tüm dünyadaki kardeşlerinizle tanışmak ve iletişim kurmak için bir fırsat, birde unutmadan illede yabancı dil lazım, hemen yanında kardeşin ama sen onun dilini anlayamıyor derdini dinleyemiyorsun

Gece hepimiz uymuştuk, sabah Arafata çıkacaktık,tam dalıyordum ki çadırın üstüne yağan o tatlı yağmur damlalarının sesine doyum olmadı sanki Mevlam bizden razı olmuş ve Mina’ya tatlı bir rahmet yağmuru göndermişti,bu bize hediye gibi geldi uyanık olan kardeşlerimizde tatlı bir tebessüm oluştu....

Sabah namazını kılınca ARAFATA yola çıktık,arafattaki çadırlar daha mütevazi idi,o kadar güzeldiki toprak bir başka havası bir başka idi,nerede hangi milletin sana yardımı dokunacağını bilmiyorsun,yine beden diliyle anlaşıyorsun,dil susuyor hal konuşuyor burda hani derler ya kâl ehli değil hâl ehli olun diye,bunu hacda çok yaşıyorsunuz......


Arafatta öğle namazı ve ikindi namazını cem ederek kıldıktan sonra arafatta vakfeye durduk.Osman hocamız ve diğer hacı abilerimiz çadırın diğer kısmından sesli duaya başladı, bizde iç kısımdan dualara aminlerle iştirak ettik,hepimizde göz yaşları,zaten tüm arafat dualarla çınlıyordu bu anı size anlatmam öyle zorki,yaşamanız lazım her çadırdan dua sesleri, hıçkırıklar gözyaşları dalga dalga yayılıyordu,Mevlam ne kadar güzel bir sahne bu,Kabe’de Mevlam’ın evini tavaf etmiştik ama ya burda, Mevlamız ileydik duanın içimize işleyen etkisi ile Mevlamıza daha bir yakınlık hissettik,arada hiç bir engel yoktu dua ile O’nunla konuşuyor, tüm dertlerimizi O’na anlatıyorduk, dua ne kadar güzel bir ibadetti yakınlıktı.....

Tüm din kardeşlerimize dualar ettik,hatimlerimizi ve hediyelerimizi sunduk Mevlamıza, bu coşkun dua anında...

Vakfe duamız bu derin duygularla eda edildikten sonra herkes kendi kabına çekildi yine, ben arafatın her anını değerlendirmek istiyordum İstanbul’dan getirdiğim dostlarımın mektuplarını açtım,sanki o mektupları yazan kardeşlerimde yanımdaydılar, tek tek okudum o duygu dolu mektupları ve duaları, en çok etkilendiğim mektupların içindeki çocuk mektuplarıydı yine,o saf ve masum dillerin Mevlama yazdığı inci gibi sözleri okurken yüreklerindeki sevgiyi kağıda ve kaleme döküşleri tarifi mümkün olmayan hisleri uyandırdı bu aciz kardeşinizin yüreğinde,onların her bir dualarına amin dedim ama bu dualara tüm ümmet-i Muhammed’ide kattım biz ayrı olamazdıkki, birimiz hepimiz için hepimiz birimiz içindi.....

Dışarıya biraz tefekkür için çıktım,aman ya Rabbim,dünya birbirinin içinde,hiç bir engel yok,herkes bir adım ötende,herkesin burda tek bir gayesi var,Allah.c.c rızası ilahiyesi,başka hiç bir amacımız yok ne güzel rıza-i ilahiye.....

Bizim hacılarımız genelde yeşil-mavi renkteler. Türkiye’nin denizinin mavisini ve bitkilerinin yeşilliğini cem etmişler üzerlerinde,,bu kıyafeti gören diğer hacılar Türkî diye bizimkileri sesliyorlar,bizimkiler hem çok, hem rahat tanınıyorlar...Türk kardeşlerimi hacda bu kadar çok gördüğüme ayrı bir sevindim, özellikle gençlerin çok olması ayrı bir dikkatimi çekti yeni nesilde hacca karşı merak ve iştiyakın artmış olması çok güzel bir gelişme,özellikle en çok bedenle yapılan böyle kutsal bir ibadeti gençken yapmak daha bir güzel...

Mevlam sayılarını arttırsın genç hacılarımızın,diğer ülkelerde çok fazla genç nesil hacılar, bizde daha çok olmamış genç nesilin hacca gitmeye başlaması...Ama çok büyük bir gelişme var genç nesilde hamdolsun,Mevlam nurunu öyle bir tamamlıyorki....

Tekrar yine yolculuk başladı,bu sefer Müzdelife çadırlarına yerleştik,akşam ve yatsı namazlarını cem ederek kıldık,buradaki çadırlarımız halılıydı,hepsi biz hacı adayları için hazırlanmıştı, tüm emeği geçen kardeşlerimden Mevlam gani gani razı olsun...

Bizim dışarıdan taş toplamamıza izin vermediler tehlikeliydi gece vakti dışarda olması bayanların, dışarısı çok kalabalıktı,bizde halıların altından taşlarımızı topladık,nedense bana çok zor oldu bu şeytana atılacak taşları seçmek ancak 3. seferde seçebildim...

70 taş toplandı onları yıkadık bir güzel,keseler koyduk evet silahımız hazırdı,savaşa gidiyorduk bu beni öyle derin tefekkürlere çektiki...

Hep kokusuz sabun kullanıyoruz,hala ihramlıyız,çok dikkat ediyoruz,saç taramıyoruz,tırnak kesmiyoruz...

Bu çadırda bir hacı kardeşimin döktüğü gözyaşlarını hala unutamam, çok hastalandı üşütme ve sıtma tutuyordu,bu bayan kardeşim ve gidemeyecekti şeytan taşlamaya, halbuki hastalığı bile,O’na çok büyük ecir kazandırıyordu ama O’nun güzel gönlü tüm ibadetini eksiksiz yapmak isteyişi yüzünden hüzünlüydü,adı Asiye’di biz Peygambrimiz’in (s.a.v)sünnetine binaen ona Cemile ismini vermiştik, O’nu çok sevmiştim halada görüşürüz çok vefalı bir kardeşimdir kendisi, tüm diğer kardeşlerim gibi...

Sabah namazında kafilemiz Mina’ya areket etti uzun bir yürüyüşten sonra ancak gelebildik Minaya,yürüyüşümüz Çanakkale gurubu ile oldu 400-500 kişiydiler.Bazen espri bile yapıyorduk,biz Çanakkale’yi geçtik diye..

Birbirimizi çok dikkatli takip ediyorduk,kaybolmak an meselesi...
Hep beraber Mina çadırları arasında sabah namazını cemaatle eda eyledik...Bu çok değişik bir bayram sabahıydı, İstanbul’daki bayram sabahlarından farklıydı,burada derin anlamlar vardı,tüm bu sembollerin hikmeti vardı...

Evet şeytan taşlama yerine gelmiştik,öyle müthiş bir kalabalıktı ki,tarifi mümkün değil,sadece flamaları takip edebiliyorsunuz,eğer bayrağınızı kaybederseniz yandınız,düşen terliğinizi bile alamıyorsunuz,ezilebilirsiniz,bu kadar kalabalık insanın hele birde hepsinin müslüman oluşunun muhteşem güç birliğini müşahade bile anlatılamaz,bazen öyle anlar oluyorduki bırakın flamayı takibi,sadece öünündeki hacı arkadaşınızı takip ediyorsunuz,çok dikkatli bir şekilde şeytan taşlama görevimizde bitti,aslında oraya attığım her taş kendi içimdeki kötü huylarımı terk ediş belki bu yüzden öyle bir kurtulmak istiyordumki daha bir şevkle attım her birini,

ayrıca bir hassas noktada şu idiki zalime karşı Hakkı söylemenin gereğinide anlatıyordu bu taşlama, zalimin karşısında susmamak ,yanlış yapıyorsun diyebilmek ,her babayiğidin harcı olmasa gerek ama işte. Mevlam bize bunuda burada öğretiyordu,cesur müslüman olmamızı istiyordu....

Bu okuldanda çok dersler alarak yola devam ettim.....

Şimdi sıra otelimize dönüş yolundaydı, yine yürümemiz gerekiyordu bayram boyunca servisler çalışmıyordu, zaten çalışmasıda öyle zorduki, her yer hacı adaylarıyla doluydu, bu çok farklı bir yarıştı, bu çok güzel bir yarıştı ,bu tarifi mümkün olmayan bir arınma dönemiydi, mükafatı ise tertemiz bir kul olmaktı...

Bundan daha güzel bir hediye hangi yarış sonunda verilirdiki,hangi hediye tertemiz bir kul olmaya denk olabilirdiki.Mevlam nasip etsin cümle ümmeti muhammede bu arınmayı ...

Otelimize geldik bu arada otelimizin adını söylemeyi unuttum SAMAH oteldi, çok sevdim bu oteli,öyle hoş demlerimiz olduki tatlı hatıralar bıraktık o otelimizde,bir örnek şu ki,Muhammed isminde Bangladeşli bir kardeşimiz bize çok hizmet etmişti, genelde orada fakir ülkelerden gelen kardeşlerimiz çalışıyor ve öyle güzel hizmet ediyorlarki Mevlam cümlesinden gani gani razı olsun, çok ince düşünüşlü bir kardeşimdi ,Muhammed bana getirdiği çay tabağıma nane yaprakları koyardı, ablam derdi, ailesinden uzaktaydı, burada kazandığı parayı çok fakir olan ailesine ve kardeşlerine gönderiyordu,yaptığı hizmeti öyle severek yapıyorduki hayran olmamak mümkün değildi, soruyordum bende kendime, acaba bende Mevlam’a böyle can-ı gönülden kulluk yapıyormuydum....

Yine çok hoş sohbetlerimiz oldu hacı arkadaşlarımızla, bu otelimizde dolu dolu geçirdik tüm vakitlerimizi...

Şeytan taşlamadan dönüşte gayet yorgun ve bitkin ama bir o kadarda huzurlu bir şekilde odalarımıza geçtik... Kurbanlarımızın kesildiği haberi gelince ihramdan çıkmış bulunduk,ihram cezalarımız kalktı,temizlendik, uyuduk vedinlendik....

Farklı bir bayram geçirdik....

Bu bayram diğer yaşadığım bayramlara hiç benzemiyordu ....

İstanbulda kurban bayramında genelde her evden kavurma kokuları gelirdi, burada onu duymuyorduk, ama çok düşündüm neydi kurban?

Biz neyi kesmiştik?

Bizim kurbanımız fakir ülkelere gitmişti,ama kurbanın bir anlamı olmalıydı. Mevlamın bize bir anlattığı ders vardı yine, haccın geneli bir eğitim yeriydi,kurban Kurb ân-ı demekti.

Belki yakınlaşmak, nesfinin hakimiyetinden kurtulup Mevla’ya dönmek, haccın genelinde zaten bu hakimdi, O’nun istediği an her şeyi bırakıyoruz, saçımızı bile taramıyoruz izin verdiği an tarıyoruz, tırnağın bile kesilmesinin yasak olduğu anlar ve kurban kesilmesi bunların hepsi ne kadar aciz bir kul oluşumu anlatıyor ve çok yüce bir sahibimin varlığı, tüm azalarım bile O’ndan değilmi bize hediye,elbetteki tüm bu güzellikleri bize ikram eden yüce Mevla’mıza itaat.... Evet buldum İTAATTİ burdaki hikmet, itaat ne kadar önemli bir haslet aklıma yazarken geldi, çok sevdiğim bir kıssadır AYAZ’IN kıssası, padişah hizmetlisi Ayaz’ın kıssası....

İtaati en fazla O’nun kıssasında öğrenmiştim ve hep O’nun gibi olmayı arzu ediyordum,onun padişahın emrine olan kayıtsız itaati gibi bende Mevla’ma kayıtsız şartsız itaat etmeliydim...

Kurban aslında benim nefsimi O’nun yolunda feda etmem ve O’na yakınlık yaşadığım bir DEMDİ...

Burda çok sevdiğim bir sözü yazmadan geçemeyeceğim,taşıdığım en kıymetli şey neydi CAN’dı, işte Can’ı onun yolunda vermek, YÜCE SEVGİLİ’ye feda etmek demekti kurban... İbrahim’in en çok sevdiği İsmail’di ve O istenmişti Mevla tarafından, ne zamanki İbrahim teslim oldu emre, itaate hazırdı, İsmail yerine koç kabul edildi, işte ben en çok neyi seviyorsam Mevlam’ın yolunda ondan geçebilmeliydim, yeri geldiğinde...

Ahhhhh çocuğum var diye namaz kılmayanlar,işim engel diye namaz kılmayanlar,mesleğim engel diye başörtüyü çıkaranlar...

Sevdiklerinden Mevla’mızın yolunda O’nun için geçmek, H.Z.İbrahim (A.S)imtihanı...

Ya kendinse feda etmen gereken?

nefsinse?

Mevla yolunda tüm benliğinden geçmek en sevdiğin CAN’dan geçebilmek.

H.Z İsmail (A.S) imtihanı olsa gerek, İsmail olmak daha zor, kurban bize bunu öğretiyordu ,daldım yine tefekkür deryasına çıkmam lazım, aman Allah’ım meğer her Peygamberi defalarca okumalıymışım, bu güzel ibretli kıssalar bizim hayatımızda bile yol gösterici, niye Kuran-ı Kerim’de defaatle anlatıldığını daha iyi anlıyordum okumak ve okutmak lazım Peygamber kıssalarını ....

Mevlam Senin Didarını Seyrede Seyrede Canımı al,Sen benim Gönlümün Sultanısın,canım Sana feda olsun....
Bayramın 1. gününün akşamında Kabe’ye gittik yine Ziyaret tavafımızı ve Say’imizi yaptık,dualarımızı devam ettirdik,teheccüd kıldık,sabah namazı vakti girmişti, sabah namazımızıda eda eyledik ne güzeldi, Kabe’de sabahlamak...

Şu an bunları yazarken bile sanki hep oralardayım,size anlatmayı unuttum. Kabe’de teheccüd ezanı okunuyor bu çok hoşuma gitti öyle güzelki, herkes teheccüd namazına koşuyor bu ezanla seher vaktini uyanık geçiriyorlar, hele ufak bebekler bile var o saatte oraya gelen, cemaat arasında ufak yaşta bu güzelliklere alışarak büyüyorlar, Say da koşan çocuklar, Kabe’de tavafta çocuklar, birde o güzelim cemaatin arasında namaz kılarken çocukların oluşu, onların ruh dünyalarındaki huzuru anlayabiliyorum, temiz bir yaşantı ile çocukluk geçirmek ne güzel, inşaallah Mevlam tüm çocuklara nasip etsin....

Sabah namazımızı da kılarak hepimiz otelerimize dinlenmek üzere geri döndük,bayramın 2. ve 3. günü yine Mina’ya yürüyerek gittik ve şeytan taşlama görevlerimizi eda ettik...

3. gün taşlamada izdiham olmuştu biz gelmeden önce biz Hanefi mezhebi olduğumuz için geç gitme şansımız varmış, diğerleri belli vakitte bitirmeleri gerekiyormuş, izdihamda 375 kişi ölmüştü. Mevlam gani gani rahmet ihsan eylesin,TÜM VEFAT EDEN HACI KARDEŞLERİME... Hocamız haber almıştı, bizi son ana kadar geciktirdi, izdihama dahil olmayalım diye...

Gerçektende gittiğimizde savaş alanı gibiydi sanki,her yer toz ve dumana bulanmıştı koşa koşa gittik ağzımıza maskeler taktık yoksa nefes almanın imkanı yoktu, ölümle az önce tanışmıştı 375 kardeşim...

Bu duyguyu size anlatmak öyle zorki bir yanda bu kutsal topraklarda kalmalarının verdiği huzur bir yanda artık geri dönemeyecek olmaları değişik bir denge hakim....!!!

Osman hocamız artık Hacı oldunuz demişti, tam Hacı oldunuz,bu ne büyük bir güzellikti Ya Rabbim,tertemiz olmak tüm günahlardan arınmış olmak, yıllarca boynumda taşıdığım günah yükünden kurtulmak, sanki yeniden doğmuştum,öyle hafif hissettimki kendimi, üzerimde tatlı bir hafiflik,sanki ayaklarım yere basmıyordu...

Bu psikolojiyi tarif etmem mümkün değil. Mevlam hepinize nasip etsin inşaallah, inanın ben bunları Hacda gördüğüm bir rüya üzerine size yazıyorum, rüya bana kalsın demekki yazmam gerekiyor, yoksa bu kardeşiniz aciz bir kul sadece, biz genelde Haccın hep negatif tarafını anlatan hacıları dinledik malesef küçükken, ama istedimki size Haccın tüm gül demetlerinden sunabileyim, tabi mümkün değil,ben ancak o gülistanın sadece bir kaç gülünü sunabilirim. Dilerim yüce Mevlam’dan sizede Haccın en güzelini yaşamanızı nasip etmesini ve bu duyguları birebir yaşamanız belki daha çok güzelini.........

Ahhhhhhhhhhhhhhhh....Yandı yine yürek, tuşlar elimden kayboluyor,

zor yazıyorum bu satırları.....

Allah’ım herkes görebilse tavafın güzelliğini...

Kabe’yi 3. kattan seyretme imkanı buldum, zaten bu kadar büyük olmasına rağmen, sabah namazı kılmak için yer bulamayışımız çok şeyi anlatıyor. Biz normal de memleketlerimizde onca rahatlıklar içinde namazları ihmal ederken burda namaz için yer bulamamak ...

O merdivenlerde kılanları bir görseniz durmaz hemen namaza başlardınız bunca kardeşimiz namaza bu kadar değer verirken bize ne oluyorda namazlar ihmal ediliyor... Namaz dinin direği değilmi? Direk olmazsa bina ayakta dururmu...

Aklıma bir konu geldi burda paylaşmak istiyorum sizinle, genelde memleketimde abla derler bana, dini konuda yardımcı olmaya çalışırdım çevreme, ben çok zorluklarla öğrendiğim için isterdim elimden geldiğince faydalı olayım din kardeşlerime...

Bana kızım kapanmıyor diyenlere, derdimki siz önce namaza alıştırın evlatlarınızı günde 5 vakit yüce Mevla(Yüce Sevgili) ile buluşan kul hiç yanlışa düşermi, düşse bile kalırmı, ama ya kılmayan nasıl sırat-i müstakimi koruyacak

Günde 5 defa buluşmak var ya HUZUR’da, hiç bırakırmı o Yüce Sevgili seni kendi haline.... TAVAF=AŞK NAMAZ=TESLİMİYET simgeliyor gibiydi,Kabe’nin gecesi gündüzü yoktu, gece Kabe’de mor bir gökyüzü vardı....

Geceleri bir başka güzel Kabe’nin gündüzü bir başka güzel...


Bayramın 4. gününün sabahı NUR DAĞINA yolculuk vardı,daha hocamız haber verir vermez yerimde duramaz oldum. Allah’ım heyecan basıyordu yine, ne büyük güzelliklerdi bunlar,Peygamberim’in (S.A.V)çıktığı Nur Dağına çıkacaktım ve O’nun (S.A.V)o mübarek ayağını bastığı taşlara bende ulaşacaktım,Yüce Sevgili ile buluştuğu Nur Dağını görebiliecektim...


Sabah saat 4 te hocamız hazır olun dedi, nasıl uyudum bilmiyorum, uyudummu onuda bilmiyorum, hatırlamıyorumki... Başladı anlatmaya: Hacca eşi ile gelmişler, eşinde büyük bir aşk ve şevk varmış, boş durmak fuZuli uyumak istemiyormuş hiç, ahhhhhhhhhhh.....

Bir gece yine arkadaşlarına demiş biz buraya uyumayamı geldik, hadi Nur Dağına gidelim ve gelmişler buraya, mübarek Hacı amcamızın kalbi dayanmamış ve burada vefat etmiş. Medine’ye teyzemiz yalnız gitmiş...)

İşte bu yüzdendi ağlaması, nice böyle güzel anılar var hacda, yeterki siz dinleyin onları....
Hacda bize hizmet eden kardeşlerimden Mevlam gani gani razı olsun,hepsi mükemmel insanlardı,kardeşlik ve yardımlaşmak ne kadar güzel,güler yüzlü tatlı dilli olmak ne güzel....
Kimler hizmet etmediki bavullarımızı taşıyandan, bize yemek yapanlardan,şoförlerimizden ve tüm diğer hizmet üzere olan Mekke ve Medine hadimlerinden, Mevlam gani gani razı olsun...

Aslında karmakarışık duygular içindeyim...
Hayretle---seyir halinde---------->Aşkla--- muhabbet halinde
Visalle ----gurbet halinde-------->celalle--- Cemal
teslimiyetle----- tevekkül--------->Huzur ile Mücadele

Yinede Mekkeyi görmeniz lazım, inanın başka yerlere verdiğiniz paraya yanacaksınız... Burada Allahü teala’nın BİRLİĞİNİ Lâ ilâhe illallah’ı müşahade ediyorsunuz,sadece O’nun evi lüks, sadece O’nun evine koşuluyor,sadece O’nun evi dolu....
Diğer tarafları o kadar aramıyorsunuz.Kâbe’nin muhteşemliği aşk,huzur,muhabbet size yeterli...

Burada dünya aklınıza gelmiyor sanki ahiret hayatındasınız hep Kâbe’de olsam diyorsunuz.Çünkü Kâbe’de ya tavaf, ya namaz,ya zikir,ya seyir,ya dua,ya tefekkür var boşluk yok zaten Mekke’de hayat Kâbe’de, oraya geldinizmi canlanıyorsunuz....

Diğer yerlerde ölü gibisiniz Kabe’de yapılan ibadetler 100.000 kat daha faziletli normal yerdekilerden, inşaallah doyasıya yapmayı Rabbim lutfeder..



Daha sonra özel tur düzenlendi ve Sevr mağarasına çıkmak için yolculuğa çıktık,yine sabah 04 te bu yolculuğumuzda... Nedendir bilmem ama geceleri çok severim, huzuru bulurum gecelerde, bu anlamlı zirve yolculuklarımızın gece oluşuda ayrı bir mutluluk verdi bana, zaten güneşin sıcaklığında bu zirve çok zor olur gecenin serinliğinde kolay oluyor...


Nasıl anlatayım bilemiyorum öyle güzel ve derin anlamları olan yolculukki bu demler... Mevlam sizlerede tatmayı nasip etsin... Bu yolculuk Hira’dan daha uzun ama daha kolaydı yolu...Sabah namazında yine zirvedeyiz...Güneşin doğuşunu seyrettik bu güzelim zirveden,burada dikkatimi çeken konu iki mağara oluşuydu, birbirine geçiş var,anlatılana göre Peygamberimiz (s.a.v) arkadaki ikinci mağarada gizlenmiş H.Z. Ebu Bekir’le ( R.A.)

Burada yine duygular hücüm ediyor,ya Rabbim ne zor bir yolculukmuş Medine yolculuğu, rahatça gitmesine bile izin vermemişler,3 gün dile kolay büyük sıkıntılarla burada hapis gibi Allah’ım birde onların canına kast eden düşmanlar var, her an ölümle burun buruna,ah olaydım onu koruyan örümcek ağı olaydım, ah olaydım yuvadaki güvercinlerin otu olaydım....


Biz öyle rahat Medine yolculuğu yaptıkki arkamızda düşman korkusu yoktu, ya O’nlar ahhhhhhhhhhhhhhhh ya O’nlar Allahım hatırladıkça burnumun direği sızlıyor ...

Zirvelerin ayrı bir güzelliği var,özgürlük var zirvelerde....

İkinci mağaraya girdi bazı arkadaşlarımız ben yine giremedim bayanlar için zormuş girenler oldu ama biz giremedik, yeğenim Şeyma kamera ile çekti içersini ancak öyle seyredebildim, gerçektende çok farklı bir yerdi...Ve orada iki yakın sırdaş, gönlü birliği can yoldaş konaklamıştı. Ne olaydım üçüncüde ben olaydım, haddim olmayarak layık olmayarak...Acizliğime binaen gönül bu işte arzu ediyor, seven sevdiğinin yanında olmak istemezmi
Zirvede Endonezya’lı kardeşlerimizle beraberdik. Pakistan’lı kardeşlerimizde sıcak çay ikramı hazırlamışlar...
Abimle yarış yapmıştık, ben yeğenimle abim ve yengemden önce çıktım. Tabi abim çok üzüldü neden beraber çıkamadık diye, hemen ona sıcak bir çay ikram ettik sakinleşti

Bana kalsa hiç inmezdim, öyle güzeldiki ama inmek zorundaydık, yine vuslat ve hasret halleriyle arkama bakarak ayrılmak istemeyen aşıklar gibi istemeye istemeye indim oradan, sevdiğinden ayrılmak ne zor…
İnerken yine Türkiye’nin ve başka ülkelerin hacılarıyla karşılaştık yine karınca yuvası gibi, inenler ve çıkanlar, uzaktan bakınca o kadar ufak görnüyoruz zaten..Elhamdülillah o mutlu karıncalardan biride ben oldum....

Gündüz Gülten gelinimizle Hilton otelini ve mağazasını dolaştık lakin ben o kadar doymuşumki bir şey almak gelmedi içimden,yoksa her şey güzeldi ama talep olmayınca olmuyor işte, benim aklım fikrim Kâbede’ydi, yalnız bu gezinin bir güzel tarafı Safiye ebe arkadaşımı Bin Davud mağazasında görmek oldu şok olmuşum onun hacda olduğunu bilmiyordum, çok hoş bir süpriz oldu bana, nasip beraber hacı olmamız varmış çok sevdiği ve saygı duyduğum bir kardeşimdi kendisi... Mütevaziliği ve engin gönlü zenginliği ile her zaman özel bir yeri olmuştur hatıralarımda....

Buradaki güzellik Kâbe’nin çevresinde hemen istediğin yere oturup, Kâbe’yi seyredebiliyorsun.Cemaat Hilton otelinin önüne dek taşmıştı, içeri girmeye yer bulmak çok zordu,öyle bir kalabalıkki tarifi mümkün değil... Size bir tatlı anımı anlatayım; Oturdum boş bulduğum bir yere, bir yanımda Endonezya,bir yanım Pakistan,bir yanım Afganistan önümüzde Nijerya,arkamızda hakeza başka bir din kardeşim... Allah’ım bu ne kadar güzellik böyle hacca gitmeyen zor yaşar bunları burada sanki sıfır noktası gibi tüm harita yok sanki, biz BİR OLDUK birde dikkatimi çeken konu tesettür şekilleriydi...

Tesettür var ama çeşit çeşit olduğu gibi herkesi hoş görüyorsun, bu çok önemli,ama hiç açık bir kardeşe rastlayamazsın hele o küçücük kızlarımızın kapalı olması beni çok düşündürdü...Neden bizim çocuklarımız eksik yetişiyordu bu konuda...

İnanın en çok üzüldüğüm kardeşlerimden Nijerya’lılardı öyle fakirdiki tesettürleri bile büyük bir renkli bezi çarşaf gibi üzerlerine bürünmüşlerdi,fakirlik her hallerinden belliydi,ama o halde bile kutsal hac yolcuğunun ihmal etmemişlerdi. Allahım varlığı olup ta bir sürü bahane bulan kardeşlerime akıl fikir ver bu güzellikleri onlarada nasip et inşaallah...
__
Kâbe’de zor olan bir konu sünnet namazlarına yeterince zaman tanınmayışı bizde ezan okunurken hemen başlıyorduk, o zaman yetişiyordu yoksa kılamıyorduk sünnet namazını,zaten vakit namazlarını bile çok zor yer buluyorsun,saatler önceden gelip yer ayarlaman lazım

Ayrıca çokça cenaze namazı kıldık, her vakitte mutlaka en az bir tane cenaze namazı var,sevabı çok yüksek hele birde kâ’bede olunca daha bir katlanıyor ecri...Tefekkür edelim biraz;Kimbilir hangi ülkeden,hangi kardeşimin ahiret yolculuğuna uğurlamaya gelişimin düşünceleri ile hem hal oluyorum hem de böyle mübarek bir beldeden uğurlanmak herkese nasip olmuyor malesef.......

Mekke’nin gökyüzü sabahtan akşama devamlı renk değişiyor akşam namazında ezanı beklerken hep gökyüzünü seyrediyordum, öyle güzel oluyorduki,akşam üzeri mor bulutlar akşam namazında lacivertin en güzeli, daha sonra gri bir gökyüzü resmi oluşuyor,bütün gün renkten renge giriyor....

Gecesi başka güzel gündüzü başka güzel...

Cennet-ül Muallâ’ya gittik.H.Z. Hatice (r.a) medfun oldğu yer, bu mübarek kabristan...Ama bayanları yine almıyorlar,olumsuz bazı davranışta bulunan bayanlar olmuş bu yüzden tüm bayanlara izin yok içeri giremiyoruz ama erkek kardeşlerimiz giriyor...
Dışarıdan ziyaret bile öyle güzelki,anlamlıki,H.z Hatice’ye(R.A.) yakın olmak hoş ve maneviyatı yüksek bir duygu,yine her ülkenden ziyaretçileri vardı bu mübarek yerlerin....

Buda İslamiyetin evrenselliğini gözler önüne seriyor.Barış ve huzur kâbe’de,diğer tüm müslüman kardeşlerimizle bu büyük kongreleri sık yapabilsek oradaki vize ve dil engelleri kalksa bizim önümüzde kim durabilir...
O yaşlı teyze ve amcalar Hira Ve Sevr mağaralarına nasıl çıkıyorlar bir görseniz,teyzemizin birine latife yaptım,teyze sen evde bulaşık zor yıkarsın değilmi dedim,?
-Evet, dedi...
-Sandalyeye yaslanıp yıkıyorum dedi,aman dedim geline kıza söyleme buralara çıktığını

İşte muhabbet ve aşk kimleri gençleştirmiyorduki bu hürmet edilecek büyüklerimizi buraya çıkaran aşk ve muhabbetti...

Dedim ya AŞK AŞK AŞK olmazları olduruyor,engeller aşılıyor,yapamam denilenler başarılıyor,aşkın hiç bir engeli olmadığını seyrediyorum....

Bu gün Şeyma yeğenimle otelden yalnız başımıza Kâbe’ye gittik,artık servisler konuldu rahatladık tanımadığımız taksilere binemiyorduk yanımızda abim olmadan, servisler daha güvenli inşaallah....Bu gün 3 tavaf yaptım1. Bütün peygamberlere
2. Sahabe ve ensara 3. Peygamber efendimize(S.A.V) hediye ettim...
İnşaallah eve gidene dek ne kadar hayırla meşgul olabilirsem ne mutlu....

Azıcıkta oda arkadaşlarımdan bahsedeyim,Şeyma hanımefendi saygılı esprili cana yakın huzurlu özgüvenli bir genç yeğenim....Bir zamanlar ayaklarımda salladığımı yeğenim hacda
oda arkadaşım olmuştu
Ya yanlış poşet alıyor, ya koyduğunuz yeri bulamıyorsunuz,yada yanlışlıkla alıyorlar,velhasıl bunda bile hikmet var
Bu arada ben 3 çift kaybettim
Kâbe’den otele yalınayak gitmek zorunda bile kaldım, zaten kaybetiğimide aramak istemedim orada kaybolsun yeterki

Sabah namazında kuşların tavafını seyrederek tavafımızı yaptık ahhhhh..............


Kıskandım onları, istedikleri anda gelebiliyorlardı,tavaftaydılar hayranlıkla seyrettik onları, hoş bizde ruhaniyetimizle gelebiliyorduk ama bedene çok engeller var Kâbe’ye gelmek için...


Tavafta bütün dünya müslümanları ile berabersiniz, bazen bir Afganlı’yı geçiyorsunuz, bazen bir Japon kardeşimizi yada bizi geçen bir Pakistan’lı kardeşimizi memleket sorsanız hepsi farklı, bir coğrafyanın tek bir millet oluşunu müşahade ediyoruz...


Nafile tavaflarımız hep devam etti tümünü hediye ettik.... Arkadaşlarımıza,şehitlerimize,atalarımıza talebelerimize,akrabalarımıza, ailemize ve tüm müslüman kardeşlerimize, onlar için yürümek öyle güzelki ayaklar senin ama yürüyen kim?Sanki herkes yanımızda tüm dostlarımız, paylaşmak ne güzel ya Rabbbb.........
Otelimiz çok dinlendiriciydi,odalar klimalı ve yeşil tonların hakim olduğu bir dekorasyon ile döşenmişti, tüm yorgunluğu kısa bir sürede atıyorduk,yemeklerimiz Türk yemekleriydi,Mevlam gani gani razı olsun tüm emeği gecenlerden, buralarda hacılara hizmet çok önemli, O’nlar için yollarda hep sebiller var(hayrına dağıtılan su ve gıdalar)

Genelde Bangladeşli kardeşlerimiz hizmet ediyordu gelen hacılara,içlerinden birini anlatmıştım Muhammed’i bizi aile gibi görmüştü, bize saat hediye almıştı çok ince bir ruhu vardı bana abla, abime baba diyordu,yengeme anne diyordu...Nasıl hizmet edeceğini şaşırıyordu öyle hoş süprizleri vardıki kardeşimin Allah’ım nereden nereye, kimin ellerinden çay içiyoruz, kimin ellerinden rızkımız geliyordu

23 ocak pazartesi

Ciddeye ziyarete gittik, özel turlar düzenlendi. 5 otobüs gittik amacımız H.z. Havva Annemizi ziyaretti,ilk olarak El- Rahme camisini ziyaret ettik denizin üzerine kurulmuş bir camiydi hemen Kızıldeniz alttan geçiyordu, hatta o dönemde istanbul’da yoğun kar yağışı vardı, biz telefonda Kızıldeniz’in üzerinde güzneşli bir havadayız deyince çok şaşırmışlardı,
kış gününde nasıl olur dediler, buraların iklim çok yumuşaktı, kış olmuyordu daima sıcacıktı....

H.z Havva annemize gittik ,kabristan kapalıydı ama olsun kapısına gelmek bile çok anlamlı oldu sanki, vefa bocumuzu ödemeye gelmiş gibi hissetmiştim, hani evlatlar bayramlarda, özel günlerde büyüklerini ziyaret ederdi ya,biz de o duyguları yaşadık...

Biraz alışveriş yaptı ziyaretçi hacılarımız, bu arada ben yine tefekküre başladım, burada sakat çocuk çoktu, en çok o ilgimi çekti çok üzüldüm, dilendiriliyordu bu çocuklar neden diye sordum hep kendime ve çevreme,ya bir kolları yok, ya bir ayakları,ya elleri yok,acaba dilenci mafyasımı diye sormadan edemedim... Mevlam yar ve yardımcıları ol bu çocukların...

24 ocak salı

Sabah Osman Küpeli hocamız helaleşme programı tertip etti biz ayrılıyorduk artık... Medine yolculuğu gelmişti,uzun süre kalan hacı kardeşlerimizle helalleştik duygulu anlar yaşadık bu demde, Peygamberimizin(S.A.V) evinin önünde oldu zaten...

Bizim buluşma yerimiz,Peygamberimizin (S.A.V) evinin önünüydü hep, şimdilerde her ne kadar kütüphane olarak kullanılsada o bizim peygamberimizin eviydi sanki sancağının altıydı, kaybolan oraya gelirdi, rahatça bulurdu arkadaşlarını o müberek evin önünde çok oturdum ayrı bir güzellikti bu, ahhhhhhhhhhhhh...

25 Ocak çarşamba

Sabah veda tavafı yaptık,grup olarak hocamız bize yine bay kardeşlerimizden dikdörtgen oluşturuyordu, içinde biz rahatça tavaf yapıyorduk...

Bu sistemi Endonezya’lılarda yapıyordu grup birbirini kaybetmiyor böyle....

Kâbe’ye veda etmek çok acı geldi bize hasret vakti gelmişti... Ahhhhhhhhhhh ayrılıklar olmasa ne olurduki sanki ama kader bu yaşamak zorundaydık bu demide...

Hasret her şeyi daha bir güzelleştiriyordu kıymetlendiriyor velhasıl doyamadan otelimize geldik,tekrar yine gittik Kâbe’ye, akşam yolculuk vardı ama biz yine gitmek istedik bu tavafımızda Kâbe’de kırmızı bir toz bulutu hakim oldu, ya çevredeki inşaatlardı yada kum fırtınasıydı,biz yine devam ettik tavafımıza biter bitmez acele ile geri döndük, tüm arkadaşlarımız hazırlanmıştı bizi bekliyordu, öyle bir hazırladıkki eşyalarımızı 10 dakika bile sürmedi, bir koşuşum varki akşam namazı için yan mescide gidişim.

Ondan bahsetmedim size Allahım öyle güzel bir kırati vardıki bu hocamızın da, Kâbe’ye gidemediğim zamanlar bu küçük mescidde kıldım cemaatle namazlarımı işte bu mescidede veda ediyordum ama öyle bir veda olduki bu artık gözyaşlarımı tutamıyordum. Kendimi ancak bu kadar tutabilmiştim, daha dayanacak gücüm kalmamıştı ,bıraktım kendimi, ağlaya ağlaya kıldım o akşam namazını, hocamızın kıraati beni dahada bir etkiledi. Allahım ne kadar güzel kuran okuyuşlarıyd bunlar. Ahmed el acemi hocamızın okuyuşuna benziyordu,daha gencecik bir hocaymış ama bu ses ne müthişdi ya Rabbim tüm gençlerimiz böyle Kur’an okuyabilse Allah’ım...

Ve bitti artık Medine yolculuğu başlıyordu son vedalar yapıldı ve otobüsümüz hareket etti. Ben isterdimki en güzel elbiselerle gidebileyim ama ne mümkün, çok aceleye gelmişti bu yolculuk benim için, vardı bir hikmeti zamana bıraktım, sırrını ilerde çözecektim....

Yarı hüzün (layık olamayışımın verdiği ve daha güzel hazırlanamadım diye )
Yarı sevinçle(Medineyi görebilmenin, Peygamberimize s.a.v kavuşabilmenin heyecanı )

Birde O’nun bu yolları deveyle çok zorluklarla yapışı, bizim ise rahatlıkla yapışımız Çok utandırdı beni

Başlamıştı mübarek yolculuğumuz,o anki duyguları anlatmaya diller aciz kalır,belki çok otobüs yolculuğu yapmıştım özellikle memlekete yaptığım yolculuklar vardı, ama bu yolculuk o kadar başkaydıki, istedim her anını faydalı geçireyim...

Tefekkürlerle geçirdim, bu otobüstekiler ne kadar şanslıydı, çünkü H.Z Muhammed’e (S.A.V) gidiyorduk...

Allah’ım diller anlatamıyor bu anları;

Bir yanda utanıyorum, o deveyle zorluklarla yaptı, ben ise otobüste rahat koltuğumda........

Yolculuk bitmek bilmiyordu, hepimizde bir heyecan, Alllah’ım sanki yanımızda O(S.A.V), sanki bizimle ...

ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh............

Sevdim seni ya RasulAllah

Sevdim seni ya HabibAllah........



Akşam üzeri saat 6 da başlayan yolculuğumuz gece saat 02 de bitmişti,o ilk ışıklar o ilk ışıklar...............

Oteli istemiyorum bir girebilsem, hemen, hemen ....

Hepimiz ayaktayız görmek için yarış yapıyoruz....

Ve indik otelin önüne, eşyalar teslim edildi, ama yine bir süpriz daha, evet anahtarları vermiyorlar

Valizleri hemen girişe bırakıp, Ravza-i Mutahhara’ya doğru yürüyoruz, otelimiz hemen Ravza-i Mutahhara’nın karşısında...

Green Palas, ama Ravza-i Mutahhara’nın yanında öyle sönükki, otel, tüm oteller sadece bir misafirhane, bu kutlu yolculuğun misafirhaneleri....

İlk abdest aldık ,çok az hacılar vardı, nasıl sevindik, biz doya doya hasret giderecektik, Mekke çok doluydu, bir türlü boşalmamıştı biz ayrılana kadarkızmayın bana ne olur insan sevdiğini paylaşamıyor...

Burada da yine kalabalık olacak diye korkuyorduk, bu rahatlık sevindirmişti bizi demek hacılar gitmişti artık memleketine...

Yatsı namazlarımızı, teheccüd namazlarımızı kıldık.Mescid-i Nebevi öyle büyüktü ki tarifi mümkün değil,kapısı çok fazla... Biz genelde H.Z Osman kapısından giriyorduk,her kapının bir adı vardı ve numaraları vardı...

Ben, hocamızın hanımı birde Aynur ablam vardı, onlarla Ravza-i mutahharaya gittik,tabi içeriye giremiyoruz açık değil henüz, bizde dışarıdan ziyaret edecektik, daha sabah namazına çok vardı...

Ve o AN YEŞİL KUBBE’nin karşındayım.........
Allahım sanki o diyorki hoş geldiniz ama benim yüzüm öyle kızardıki, işlediğim hatalar, kusurlarım, layık değilim bu kapıya, ne sunacağım şimdi hani hediyem

ve dilimden dökülenler şu kelimeler oldu...

Esselatü vesselamü aleyke ya RASULALLAH
Esselatü vesselamü aleyke ya HABİBALLAH

Esselatü vesselamü aleyke ya H.z Eba Bekir

Esselatü vesselamü aleyke ya H.z. Ömer

Sana getirecek temiz hiç bir şeyim yok,ya RasulAllah, belki riya karışmamış bir amelim varmı bilmiyorum ama sadece sana sunacağım en kıymetli hediyem, Kâbe’nin üzerimize toplanan tozlarını sunabilirim, onlar benden çok çok temiz,ne olur Kâbe’nin tozu hürmetine,EBEDİ SEVGİLİNİN EVİNİN TOZU HÜRMETİNE affedermisin benide, ne olur bağışlarmısın bu acizide...

Gözlerim yeşil kubbede takıldı kaldı ayrılamıyorum ne büyük bir onur bu Allah’ım, bizi direk huzuruna kabul etmişti, otelde misafirliğimize bile izin vermemişti...

O gece sabaha dek Mescid-i Nebevi’nin misaifiriydik bu mutluluğu anlatmaya doyamıyorum.....






Sonra Cennet-ül Baki’ye gittik H.z Osman’a(R.A.) ve tüm sahabelere H.z Fatıma’ya(R.A.) ve Peygamberimizin(S.A.V) tüm yakınlarına doyasıya selamlar verdik.... Onbinlerce sahabi vardı burda Allah’ım ben kitaplardan okuyarak onlara ulaşmaya çalışırdım burdalar ve karşımdalar...



Geri geldik, aman Allah’ım bu kalabalık!!!!!!!!!

Nasıl olur ama daha yarım saat öncesinde kimseler yok gibiydi,şu an akın akın insan seli geliyor ve ve, ben, bu kadar büyük Mescid-i Nebevi’nin içine giremiyorum çünkü yer kalmamış, ne zaman geldi bunca insan........

Aman Allah’ım erken düşünmüşüm yine, yanıldım, bir aşık bizmiyiz sandın....

Ahhhh, aşıklar meğer saatini gözetliyormuş buluşmak vakti varmış, hiç kılarmı onlar evlerinde yada otellerinde, sabah namazına koşmuşlar buraya, Sevgili Peygamberimiz’e(S.A.V)....

Gıpta ediyorum,imreniyorum ve birazda kıskanıyorum, ne güzel Allah’ım buradalar her vakit namazını burada kılıyorlar,çok geç kalmışım çoooook....
Mescid-i Nebevi’nin bahçesinde bir yer buldum kendime, evet bahçesi bile dolmuştu, AŞIKLAR doluydu, onu sevenler doluydu....

Burada namazlarımızı artık ayrı kılıyoruz,kadın erkek ayrı, bahçe bölünmüş bayan ve erkekler ayrı .....

Burayıda paylaşmak zorundaydık ,Sevilen bu kadar güzel olursa sevenide bir o kadar çok olacaktı tabi ne bekliyordun dedim ve o güzelim sabah serinliğinde sabah namazlarımızı 75ooo kişi ile birlikte eda ettik....

Ve büyük bir Şâd olmuş gönülle otelimize döndük, kahvaltımız hazırdı bir an önce dinlenip içeriye girmek için hazırlık yapmamız gerekiyordu,Ravza-i Mutahhara’yı içeriden ziyaret etmek için bayanlara belli vakitler varmış, erkeklere daha çok izin var, bizim günde 2 kere: Bir sabah bir öğle sonu....

Oteldeki tüm hacı arkadaşlarımıza bakarken tefekkür ettim,ne güzel bir birliktelikti bu, ne güzel bir demi paylaşmaktı,Mevlam hepsinden razı olsun tümhocalarımızdan, hacı arkadaşlarım ve hizmet eden görevlilerden.....

Otelimizde bu sefer restoranda hakim renk tonu; Tatlı bir pembe mor arası( en sevdiğim renklerdendir)... Bu renkler tüm yorgunluğu üzerimizden atmamıza yardımcı oluyor, odalar yine yeşil renk tonunda...

Ben genelde cam önünü istiyordum bulabilirsem boş olarak çünkü tam karşımız Ravza-i Mutahhara’ydı.Onu seyr bile öyle güzelki....
Vakit namazlarımızı hep Mescid-i nebevide kılıyoruz 40 vakit namazımızı burada niyetlendik, zaten toplam 8 günümüz kaldı. Allah’ım 8 gün yetermi, yetermi?

Sadece 8 gün....

Acaba bir daha ulaşabilecekmiyim buralara?

Bilmiyorum Ama yetmek zorunda bu 8 gün...

Bende hiç bir vakit namazımı kaçırmadan, hepsinde Mescid-i Nebevi’ye koşuyorum...

İş yerleri ezan okunmadan önce kapanıyor , halas=bitti, salat namaz diyorlar onlar için namaz önemli, ticaret ikinci planda, ne kadar güzel ahhhhh...

Neler gelmediki aklıma, Türkiye geldi, acaba namaza gereken değeri bu kadar veriyormuyduk, önce namazmıydı? yoksa ticaretmi?
Yorumsuz......

Buradada ibadet Kabe’de olduğu gibi çok değerli Kabe’de 1 rekate 100.000 sevap varken burada bir rekata 1000 sevap var...Hepsi kıymetli buralarda değerlendirmeli uyuyarak geçirmemeli,kıymetini bilmeli....

Tüm insanlar akın akın Mescid-i Nebevi’ye geliyorlar saatler öncesinden, hatta kaç namaz vakti mescidden ayrılmayanlar var, bol bol Kuran-ı Kerim okuyoruz.

Burda tavaf yok, bu yüzden boş vaktimiz çok ve en güzel değerlendirme şekli Kur’an-ı Kerim okumak, özellikle hatim üzerine hatim indiriyoruz, tüm kardeşlerimizle beraber hatimler indirdik. Zaten öyle güzelki mesid-i Nebevide Kur’an-ı Kerim okumak, doyasıya okudum, okudum...



Çünkü 3 çocuğum var ve bu yüzden istediğim kadar zaman bulamıyordum eskisi gibi Kur’an-ı Kerim okumaya...
Gençliğimde çokça okurdum ama hayat şartları ağırlaştıkça yüküm arttıkça ibadetlerimi istediğim zenginlikte yapamıyordum .Zaten en çok ibadetlerle dinlenirdim tüm yorgunluğum sıkıntılarım bir bir giderdi, Kur’an-ı Kerim okurken.....

Bu yüzden çok özlüyordum doyasıya ibadeti ve bunun için bol bol okuyordum, hiç yorulmuyor insan bir şeyi severek yapıyorsa...

Kur’an okumayı çok seviyorum, namaz kılmayı çok seviyorum, Allah’ım iyiki bizi müslüman dünyaya getirdin ve iyiki Seni Tanıdım ey Yüce Sevgilim, ne kadar şükretsem az, ne kadar hamdetsem az, seni çok seviyorum, aşkım sen ol Allahım...

Sıra ilk Ravza-i Mutahhara’yı ziyaretimizİ anlatmaya geldi...

Biz bayanlara günde iki sefer Ravza’ya girmeye izin var,hazırlandık kardeşlerimle, grup olarak sıraya girdik, burada çok beklemeyi göze alacaksınız acele etmeyeceksiniz,sıra sıra ülkeleri alıyorlar, evet bekliyorum...

Allah’ım benim şikayetim yok bu bekleme öyle güzelki ben nerelerde beklemedimki, Bunca zaman vakitlerimi nerelerde harcamadımki, kaldiki başka yerlerde bekleyişlerim bu mübarek yerde beklemenin değeriyle denk olurmu...

Yanımda Türkiye’nin değişik şehirlerinden gelen kardeşlerimle biraradayım...

Antep, Urfa, Adana, Niğde, Konya, Diyarbakır...

Hepimiz aynı niyet için burdayız, bayanlar nerelerde toplanmıyorki

Ama içlerinde en güzel toplanma yeri bu mübarek yer...

Biraz ilerimizde diğer ülke bayanları var...
Diğer din kardeşlerim: İran, Endonezya, Nijerya,Pakistan, Hindistan,Hollanda’dan kardeşlerim, sırayla alınıyor tüm ülkeler...

Biz Türkiye’yi en son alıyorlar, en sabırlı bizmişiz bayanlardan, bu yüzden denildi....

Bu anı anlatamıyorum müthiş bir duygu selindeyim,ağlıyorum, titriyorum....

Allah’ım burada beklemek Peygamberim’in(s.a.v) kapısındayım, birazdan ona çok yakın olacağım, benki İstanbul’dan ona gönül dolusu selamlar gönderirken,bazen hayalen onu ziyaret ederken bazen rabıtayla ona yakın olmaya çalışırken, evet geldim işte davetle, kapısındayım hak etmediğim halde, kara yüzümle...

Ama burdayım işte ne olur hiç bitmesin bu anlar ben burda günlerce bekleyim razıyım ...

Yavaş yavaş ilerliyoruz....
Kademe kademe ilerliyoruz, hep bekleyerek kaç kapı geçtik saymıyorum ve sıra yavas yavas bize geliyor, yakınlastıkça heyecanim artıyor.,Allah’ım öyle bir koşuşturma varki ,

hele kapılar açıldıkça içeriye bir koşuş, kendimizi su gibi hissediyorum,

Deryaya akan bir su ...

O coşkuyu bir görseniz, dillerim tarif edemiyor hoş görün...

BAZEN ANLATABİLMEK İÇİN SUSMAK GEREKİR....





Dillerimizde devamlı salavatı şerifeler getiriyoruz

artık vuslat yakınlaştıkça ,kardeşlerimin heyecanı daha bir artıyor ve istemeyerek izdiham oluyor burda ... Kaburgalarımın birbirine geçtiğini hissediyorum ama burda ölmeye razıyım zaten, burda vefat eden kardeşlerimiz olmuş,çünkü o anki aşk ve muhabbeten kimse birbirini göremiyor sahabe hayatında bile okursanız birbiriyle yarışan sahabelerimiz okursunuz....

Ve... Ve.... Ve... Geldik işte buradayız...Onun huzurunda(s.a.v)........




Ya RasulAllah,seni en güzel selamla selamlıyorum,

geldim kapına aciz bir ümmetinim,

affet biçareyim kapında ne olur benide kabul et...

Geldim sana ümmetinin selamlarını getirdim,

ne olur kabul et, gelemediler ama seni çok seviyorlar...

Yanıyorlar hasretinden, çok ağladılar ben gelirken çok………………………………..

Ne olur affet onlarıda burda gibi her biri,

belki bedenleriyle gelemediler ama ruhlarıyla burdalar…





Allahım nedir bu demir parmaklıklar yinemi engel, yinemi göremeyeceğiz Rasulumüzü (S.A.V)

Görmeden sevmek kaderimizdi bizim H.z. Veysel Karani misali....

Öyle isterdimki ona dahada yakın olmayı öyle isterdimki,ama bu demir perde yaktı beni...

Sevgililerin buluşması niye bu kadar zor...

Selamlarımı verdim. O’nun (S.A.V)türbei şeriflerini daha yakından göremediğimiz gibi birde acele etmemizi işaret etmeleri yokmu bayan polis kardeşlerimin

Onlarda haklı anlıyorum onları ama ya bizler, ya bizler yetermi bir kaç dakikalık görüş, gözümüz arkada kala kala bu minik pencerelere takıla takıla ilerliyoruz...Olaki.....

Evet bulunduğumuz halı, yeşil halı, yani cennet bahçesi,burada kılınan namaz cennette kılınıyor hükmünde...

Bu yüzden namaz kılmaya çalışıyoruz lakin ne mümkün, yer yok ve zaman yok,arkadaşımın sırtına secde etmek zorunda kaldım, artık varın kalabalığı siz tefekkür edin,neden bu kadar geç kalmışım peygamberimi(S.A.V) ziyarete neden çok mu zordu niçin bu kadar geç kaldım ....

Gözlerim arkada kala kala ayrılıyordum ....

Ve ziyaretimizi tamamlamıştık, hediyelerimizi sunmuş, emanet edilen selamları bizzat ulaştırmış ve hüzünle ayrılmıştık....
Burada kaldığımız dönem boyunca devamlı Mescid-i Nebevi’de geçirdim zamanlarımı, otelin çok yakın olması özgür olmama yardımcı oldu... Abimden genel izin almıştım, artık özgürce istediğim an ordayım, genelde hep ordaydım alışverişlerde bile gözüm yoktu, sırf bazı arkadaşlarımın bana siparişleri için aceleyle gidiyordum ve hemen dönüyordum...

Genelde en çok namaz kıldığım yer Mescid-i Nebevi’nin bahçesinde kılıyordum...

Büyük bir seccade seriyor ve diğer din kardeşlerimi davet ediyordum bu seccademe, beraber kılıyorduk tüm dünyadaki kardeşlerimle...

Her bir namazın tadı başkaydı, akşam serinliğinin başka, öğle sıcağının başka ,yatsının dingin namazı bir başka, sabahın seher vakti, ikindi de ise tüm yorgunluğa inat yine tıklım tıklım dolu bahçe...

Kabede nasıl ayakkabılarımı kaybettiysem bir kere, buradada iki kere kaybettim

Dursun Ali Erzincan’lı okuyorya Mescid-i Nebevi’de ayakkabısını kaybeden çocuk diye bir şiirini inanın ben hep kendimi hatırlıyorum bu şiirde...

Sadece benmiyim kaybeden tek? Öyle çok ki ben gibi kaybedenler....
Ve peşine düşmedim bu ayakkabıların, vardı bir hikmeti bıraktım oluruna ,

kaybolsundu...

Ahhhhhhhhhhhhh...

Birde ben Rasulümde(s.a.v) kaybolsam..
Burda ibadet çok değerli nasıl, değerli olmasın ki 1 e 1000 sevap veriliyor ve Peygamberim’in (S.A.V)mescidindesin. O’na (S.A.V)o kadar yakınsınki,bazen acaba cemaat arasında dolaşıyormu diye düşünmeden geçemiyoruz arkadaşlarla..

Hacı kardeşlerimiz ve Medine halkı akın akın Ravza-i Mutahhara’ya geliyorlar,izdiham var türbesinde...

Mescid tıklım tıklım,bayanlara günde 2 kere izin var ziyaret için,erkeklere geri kalan tüm zamanlar izin var, onlar bizden daha şanslı

Biz bayanlar ülke ülke sıra bekleyerek ziyaret ediyoruz.Ama orada sıra beklemek bile o kadar güzel ki...

Nerelerde beklemedik ki hayat boyunca;otobüs duraklarında yollarda, arkadaş beklerken, isteklerimize ulaşmak için, velhasıl çok bekledik bu yaşımıza dek ama burada beklemenin tadı o kadar başka ki, bazı bayan kardeşlerim sıkılıyor ve acele ediyorlar ben onlara diyordum neden acele ediyorsunuz nereye yetişeceksiniz, bizim hayalimiz değil mi buralara gelmek hatta gelemeyen kardeşlerimizin yürek yangınlarını hatırlasalar
Benim hiç acelem yok yeter ki bu kapıda bekleyim başka kapılara dalmayım

Şimdi Peygamberimizin (s.a.v) ziyaret için bekliyorduk ,saatler sürse bile o kadar güzeldi ki hiç bitmesin istiyorduk bu anların...

Kaldığımız otel Green Palas, MESCİD-İ NEBEVİ’NİN HEMEN KARŞISINDAYDI.

Odalarımız hem geniş hem rahattı,yeşil tonlar hakimdi yine, dinlendirici ve huzur vericiydi...

Restoranda yine bize hizmet eden değişik ülkelerden kardeşlerimiz vardı,Mevlam hepsinden gani gani razı olsun, genelde renk olarak pembe ve gül kurusu arası ahenkli bir uyum hakimdi(en sevdiğim renkler)...
Genelde cam kenarını isityordum, mescid tam karşımızdaydı ondan bir an bile ayrı kalmak istemiyor insan oraya gidince...
Şöyle tefekkür ettim, Mevlam bir misafiri davet ettimi onu en güzel şekilde ağırlıyordu,hepsi onun ikramı..

Burada bol bol kuranı kerim okuyoruz,yarım hatimleri tamamlıyoruz zaten dünyalık işlerimizde yok(evişleri ), bize ibadet için çok zaman kalıyor...

27 ocak Cuma

Bu sahah kahvaltıdan sonra Peygamberimiz’i (S.A.V)ziyaret ettik yine.

Ravza-i mutahhara’ya girdik,cuma namazı,cenaze namazları ve Kur’an-ı Kerim okuyarak uzun bir süremizi Mescidde geçirdik...Hele o tahta rahlelerde Kur’an-ı Kerim okumak öyle güzel ki, çok büyük bir huzur hakim Ravzada’da...

Beynim boşalmış gibi, hiç bir dert ve sıkıntı kalmadı, sıfırlandım sanki, tüm hayatımını acıları ve sıkıntıları gitti,yeniden doğmuş gibiyim....
__________________
28 ocak Cumartesi

Bu sabah kahvaltıdan sonra tur firmamız bize gezi düzenledi,Uhud dağı,Kuba mescidi,7 Mescidler,Hendek savaşı caddesi,(yakın zaman kadar hendek yeri belirliymiş ama şimdi beton atmışlar,anlaşılmıyor)

Peygamberimiz’i(S.A.V) ziyaret ettik tekrar, gayet nazik ve kimseyi incitmemeye çalışıyorum, çünkü çok hassas bir yerdeyiz...O’nun(S.A.V) misafirlerini incitmemek lazım.Çok kalabalık, fakat Mevlam öyle bir yardım ediyor ki.

Cennet bahçesinde namaz kılabildim şükürler olsun...

İkindi sonu otelin konferans salonunda Kur’an-ı Kerim kıraati okundu. Onu dinlemek için toplandık ve çok güzel geçti...

Yine tefekkür hücüm etti beynime,İstanbul’da genelde başka şeyler dinlemek için insanlar bir araya gelirdi, enderdi ibadet için toplanan cemaatlere, böyle büyük salonlarda rastlamak, biz burada büyük bir otelin konferans salonunda Kur’an-ı Kerim dinlemek için toplanmıştık, evet Kur’an-ı Kerim dinlemek için...!!!!!!!!

Acaba dedim? Neden bir müzik konserine verilen değerden daha fazla kutsal kitabımızı dinlemek için toplanmıyordu ümmeti Muhammed ...(Vardı ama ...... )

Duygularım çok derinlerde, Fas’lı bir Karii idi okuyan alim,büyük bir hürmetle dinledik ve hayran kaldım...

Ama birde şu son sözleri sayfalar dolusu duygular uyandırıyordu, bize dediki...

’Siz Osmanlı torunları beni dinlemeye gelmiş,bu ne büyük şeref ve onur dedi inanın buraya yazacak kelime bulamıyorum...

Atalarıma layık olamadım,

ahhhhhhhh...................
Gece grup olarak Medine ahalisinden Hüseyin Osman alimi ziyaret ettik, Peygamberimizin (s.a.v) neslinden geliyormuş, hadis alimi mütevazi bir alim...

Evde yardım edeni olmamasına rağmen, bize 2 sofra ziyafet hazırlamış kendi elleriyle,öyle bir hizmet ediyordu ki, çok yaşlı olmasına rağmen gencecik bir enerji ile hizmet etti, hayran kalmamak mümkün değil... İslamın güzel ahlakını öyle güzel sergiledi ki bize, onu görünce Peygamberimiz aklıma geldi O’da hizmet ederdi çevresindekilere ve misafirlerine ve derdiki :

“Bir kavmin efendisi, onlara hizmet edendir.” (Deylemî, Müsned, II, 324)

Şimdi bu büyük hadis alimlinde de aynı ahlakı müşahade ediyordum...

Ziyafetten sonra bize elleriyle süt ikramı da yaptı çok hoştu..

Daha sonra hepimize hadis sohbeti verdi ve tatlı bir hatırayla ayrıldık bu mübarek alimimizin yanından...

Peygamberimiz (s.a.v.) Medine ahalisinden dostunuz olsun, demiş...

Bizde bu hadis üzerine tanıştık, Mevlam razı olsun, hocamız bizim her konuda mükemmel bir hac yaşamamız için elinden geleni yapıyordu...Bilgili ve deneyimli bir hoca ile hacca gitmek çok zenginlikti...

30 ocak

Osman hocamız bizlerle veda programı tertipledi,önce dua yaptık,yeşil kubbenin orada buluşmuştuk, hazırladığımız hatimleri hediye ettik,dualardan sonra birbirimizle helalleştik, duygulu anlar yaşadık...

Daha sonra çevre mescidleri ziyaret ettirdi hocamız;Mescid-i Ali, Mescid-i Ebu Bekir, Mescid-i Ömer, Mescid-i Osman , Bilâl-i Habeşi Mescid-i, Anberiye Mescidi, Sukya Mescidi Gamame mescidi, tüm bu mescidleri ziyaret ettik hepside Mescid-i Nebevi’ye yakın çevresindeki mescidlerdi...

Daha sonra tren garına gittik, ahhhhhhhhhhhhh...................

Bu tren garını Osmanlı Devleti yaptırmış; Haydarpaşa’dan Medine’ye tren yolu yapılmış, ayrıca Peygamberimiz (s.a.v )rahatsız olmasın diye Medine’ye yakın bölüme raylar altına keçe döşenmiş,bu ne büyük hassaslık .....

Lakin ingilizler bombalamış malesef
o bombalardan hasar alan trenide seyrederken hüznümüz zirvedeydi, resimler çektirdik, ATA yadigari istasyonda... Ahhhh.................

Atalarımı nasıl takdir ettim burada bir kez daha, burada çalışan işçileri görür gibiyim

Mevlam hepsinden gani gani razı olsun cennet bahçesi olsun kabr-i şerifleri inşaallah, Cemalullaha ulaştırsın mevlam cümlesini...

Büyük bir resim sergiside vardı onuda ziyaret ettik,en çok üzüldüğüm konulardan biride hocamız ve hanımın çok yorulmalarıydı, bizim için erken gelmişlerdi Medineye, geri döneceklerdi, diğer uzun grup kardeşlerimizin medine’ye gelmelerini sağlamak için, ama o kadar yoruyordular ki
kendilerini
sırf bizim eksik bir ziyaretimiz kalmasın diye,Mevlam gani gani razı olsun, Cemalullahla şereflensin bu iki mübarek insan...

Tüm hizmet eden kardeşlerimden, Mevlam gani gani razı olsun. Biz bu kadar mükemmel bir HAC yaşadı isek gerek tur şirketimizin görevlerini dikkatli yapması, gerek hocalarımızın ilimli olmasının anlamı çok büyük...

Benim bu güzellikleri görmeme sebep olan tüm hakkı geçen gerek kendi ailem ve gerekse eşimin ailesinin desteklerine çok teşekkür ediyorum...Ve hazırladıkları hatim ve dularla destek olan tüm dost ve arkadaşlarıma ve ihvan kardeşlerimede gönülden dualarımı sunuyorum. Mevlam gani gani razı olsun hepsinden...

Hocamız Mekkede’ki diğer grubu almak için Mekke’ye dönüyordu, biz geri kalan günleri Hüseyin hocamız ile devam edeceğiz.
__________________
2 ocak perşembe

Sabah, tesbih namazı ve teheccüd namazı kıldık Mescid-i Nebevi’de...

Sonra Uhud Dağına özel geziye gittik,okçular tepesine çıktık,Uhud şehitliğini ziyaret ettik H.z. Hamza’ya(R.A.) ve tüm şehitlere gönülden selamlarımızı ve dualarımızı ilettik...

Uhud Dağında Peygamberimiz’in(S.A.V) gizlendiği mağara, halâ öyle güzel gül kokuyordu ki, bu kokunun hiç çıkmadığını söyledi bizi götüren kardeşlerimiz,sanki Uhud savaşındayım ve Peygamberimiz’in kırılan dişini ve burada yaşadığı sıkıntıları ve bir o kadar da savaş alanında yaşanan hengameyi görür gibiyim....

Zamanda yolculuk yaptım sanki, geçmiş ve gelecek aynı anda, ahhhh nasıl çırpınıyorlar sahabeler, Peygamberimiz’e(S.A.V) yardım için...Yerde yatan şehitlerimiz, az ilerde H.z. Hamza(R.A.) aman Allah’ım bakmaya yüreğim elvermiyor,
öyle bir kıyım olmuş ki hikmet gereği bunlar biliyorum, takdir Mevlamın ve düşünüyorum bizim hayatımızın Bedir savaşları, Uhud savaşları aynı duyguları yaşattırıyor bizlere... Yaşadığımız ruh yolculuğunda her demi tadmak vardı; İsmail olmak, İbrahim olmak, Eyüp olmak, Yusuf olmak... Tüm bu hayatları, Mevlam boşuna anmıyor yüce kitabımızda

biz ki o gül yolunun yolcuları elbet dikenler batacak ayaklarımıza, Ebu cehiller elbet olacak ama yılmayacağız yola devam edeceğiz taki gülistanda tüm Peygamberler(A.S.) ve Hak dostlarıyla buluşana dek ....
Artık yolculuk vakti geliyordu ayrılık zamanı yaklaşıyordu,

hüzün zirvede dokunsanız ağlarım,

çok zor geliyor ayrılmak,bavullarımı istemeyerek hazırlıyorum,

ne çok istedimdi burada,

Medinede kalmayı ve Medine yağmuruna doyasıya yakalanmayı,

öyle bir yağsa ki rahmetin en derinlerine daldırsa dedim ama olmadı,

yağmamıştı vardı bir sebebi teslim oldum....

(biz uçağa binince sağnak sağnak yağmış bizden sonraki hacılar ıslanarak gelmişler İstanbul’a

Son kez veda edecektim bu gece, saat 04 de ayrılacaktık otelimizden ve Mescid-i Nebevi’den.... Ahhhhhhhhh.....

Allah’ım yanıyor yüreğim,
ne ola bir arkadaş bulayım ben gibi yanık bir sevdalı,
uyumak yok uyku girmez gözüme,
dolanıyorrum lobide, abim sadece gece yalnız gitmeme izin vermiyordu yoksa kimseyi beklermiyim,ama oda haklı saygı duyuyorum ve var bir hikmeti bunun da diyorum...

Gece vakti baktım ki Zeynep kardeşimde aynı dertten ben gibi ahhhhh....

Daha bizi kim durdurabilir, Zeyneb’im Allah senden razı olsun, beraber gittik hemen Ravzamıza

ve içerde temizlik için 2 saatlik kapatılmış kapılar,

bizde bekliyoruz kapıda ve bu bekleyiş öyle hoş ki açtım ellerimi,

ne kadar kaldık orda bilmiyorum ama biz gibi sevdalılarla

ben kıtmir misali kapısında bekledim,elbet açılacaktı bu kapı bana,

elbet hiç kapıda beklenirde açılmazmı o kapı ahhhhhhhhh....

Ve açıldı kapılar Allalh’ım kuşlar bile bekliyormuş bu anı, onlarda öyle bir hücum etmişki uçup duruyolar mescidin içinde, ne çok kıskandım onları ah... Ne çok .....İstedikleri anda burdalar Kabe’ye gittikleri gibi....... Ahhhhhhhhhh.........

Benim kanatlarım ne zaman olacak, zahir ve batın kanatlarım ne zaman olacak, bu beden engelim ne zaman kalkacak, ruhumla buluşmam çok mu uzak bilmiyorum ama diliyorum Mevlam’dan şu dünya gözüyle de seyretsem doya doya... O Nur Cemali....

Çok geceler niyetlenip yatmıştım, rüyamda görmek için

Demek daha olgunlaşamamışız, layık olamadık O’na(S.A.V) ...........

Cennet-ül Baki’yide ziyaret ettik yine son bir ayrılık selamı verdik O’nlarada...

Zoraki bir ayrılıkla ayrılıyorduk, misafirdik ve gitmemiz gerekiyordu,

ama bilki ya Rasulallah (S.A.V)

Bizim bedenlerimiz gidiyor,

Ruhlarımız Senin(S.A.V) yanında kalacak inşaallah....

Taki Hakikate kavuşana değin

Bu hasreti yaşamak zorundayız

Bu gurbete sabır düşer şimdilik

Öyle bir DEM’E gelmeliyiz ki inşaallah

Ki andığımız an Seninle(S.A.V) olacağız hem Bedenen hem Ruhen..

İstanbul Medine

Ve istanbul’a yolculuk
Devamını yazmak istemiyorum,
Yüreğim orada Medine’de
Burada istanbulda gurbetteyim
Ne zaman buluşacağım seninle ey Sevgili



O gül yüzünü nur cemalini

Ne zaman göreceğim

Bitsin artık bu hasret,

Bir kerecik göreyim ne olur...



Değerli kardeşlerim anılarımızı burada tamamladık inşaallah,niyetimiz Mevlamızca malum bir kusurum olduysa affola diyerek, saygılarımı sunuyorum...

Mevlam hepinize mebrur hac yapmayı ve muhabbetullah ile haccınızı yaşamanızı nasip etsin...

Selam ve dua ile.............
Allah’ım
Ebedi Sevgilim
Sen benim Gönlümün Sultanısın

Sen onda yok ol! Kavuşmak budur.

Sevilenlerin aşkı, gizli ve keskindir.
Sevenlerin aşkı, davul zurna iledir.

Güzelliğin beni alt üst etdi.
Birşey bilmiyorum, aklım gitdi

"Allah’ım, hayretimi arttır!"

Yazım hatalarım için şimdiden özür diliyorum.İlk denemelerimdi. Sıcağı sıcağına kaleme aldığım duygulardı, bozmak istemiyorum.

14.11.2007 / Mihrican Ulupınar
Bezm-i Elest /İlahiaşk