KEŞKE DEMEYİM DERKEN ;

• 16 Ağustos 2011 Salı 11:49:39

hayatım boyunca bilinçli yaşamaya gayret ettim, ilerde keşke dememem gerektiğine inanarak yaşadım ,bu öle bişey ki çalışmaya başladıgınız günden emekli oluncaya dek her ay emekliliğiniz için biriktirdiğiniz parayı heyecanla bekleyip emekli olunca bir anda kaybetmeniz gibi bir şey,
anladımki hayat hesap kitapla mantıkla olasılıklarla paralel değilmiş..
dönem dönem hayat seni şah damarından yakalıyor ve ne inançlar ne degerler nede mantık işe yarıyor en ufak boşlugunuz seziyor saldırıyor saldırıyor ...
hep doğru insanı bulmaya çalıştım herkesle yakın olmadım seçici oldum acele etmedim ,sevmek sevilmek istedim sadec sevemezdim yada sadece sevilemezdim zor bir seçimdi benimkisi yıllarımı verdim külfetler ödedim sonsuzluga uzanan köprüdeki arayışımı yaptım
ve karşıma öyle biri çıktıki işte bu dedim beklediğim o kişi bu içim kıpır kıpır herşeyim o aklım hayalim düşlerim sürekli o vardı hayatımda bir tesadüfle girdi hayatıma ama kader gibi işlendi ruhuma sevdim sevildim zorluklara imkansızlıklara rağmen
dedim ki aradıgım buysa ne yapıp etmeli sevdiğimi buldugum kadını kaybetmemliyim
oda beni okadar çok sevdiki sevgisini herşekilde hissediyordum hem seviyor hem seviliyordum ilişkimiz çok güzel gidiyordu dönem dönem kavgalarımız olsada ayrılamadık farklı okullarda öğretmendik ikimizde ilişkimizde tesadüfen bir seminerde hoş bir karşılaşmayla başlamıştı sürekli yanımda olsun istiyordum hayaller kuruyordum çocugumuz olmadan çocugumuz olsun istiyorduk hayallerimiz gerçekleştirmemiz için hiç bir sebep yoktu ..
ben aydında bekar yaşıyorum 1 yıl kadar yalnız kaldım ama evlilik filan planları girince ev arkadaşı para biriktireyim diye buldum bir arkadaş ilaç mümessili biriyle tanıştık eve taşındı kafa bir çocuk çok eglenceli matrah benim hiçte alışkın olmadıgım bir yaşam tarzı vardı ilgimi çekiyordu rahattı içimden sürekli eleştirdiğim iyikide öyle biri değilim dediğim biriyle yaşamaya başlamıştım farkına varmadan tavizler vermeye başladım hiç sigara içmezken sigara içmeye hiç alkol almazken arkadaş etkisiyle içmeye başladım
ne oluyordu bana kendime gelmeliydim yanlış yaptıgımın farkında ola ola bilerek ateşe gidiyordum hiç yalan söylemediğim halde sevdiğim kadına yalanlar söylemeye başladım macera arayışı içine girdim 3 yıllık mükemmel giden ilişkime öyle bir hata yaptımki hala kabullenemiyorum melek gibi bir kıza sürekli yanımda olan beni seven her sıkıntımda derdimi paylaşan bir kıza bunu nasıl yapabilirdim içim içimi yiyordu kendimden nefret ediyordum ,dayanamadım itiraf ettim ki zaten oda hissediyordu seven hissedermiş arkadaşımdan etkilendiğimi bana uymayan bilmediğim hatalara sebebiyet verdiğimi alkollü oldugumu pişman oldugumu birdaha yapmayacagımı söyledim gözlerime öyle bir baktıki kalbime bıçak saplandı nefesim kesildi öyle bir pişman oldumki kendimi öyle bir kötü hissettimki bir müddet sessiz kaldı sonra hıçkırarak aglamaya başladı o agladıkça cigerlerim parçalandı kendimi yok etmek istedim yaşlı gözlerini elinin tersiyle silerken neden dedi neden? sustum suçluydum diyecek lafım yoktu ne dese haklıydı biliyorum şuan ne desem faydasız bu çok büyük bir hata çok pişmanım ama bu sonucu değiştirmeyecek ben sana sözler vermiştim seni asla aldatmayacağım demiştim sözümde duramadım seni haketmiyorum sana layık değilim bırak beni dedim senin yüzüne bakamam senle yapamam bu suçlulukla dedim sustu çekti gitti ..
elim telefonda gözümü saatlerce telefondan alamadım en ıfak bir tepki mesaj yok ben arayamıyorum içim eriyor kalbim sıkışıyor ne yapacağımı bilemiyorum 2 gün böyle geçti beni aradı ve onu gerçekten sevip sevmediğimi sordu bende herşeyden herkesden çok seviyorum ama bu hatayı yaparak seni haketmediğimi düşünüyorum senle yapamam dedim yeniden ağladı ve görüşelim dedi buluştuk geldi boynuma sarıldı beni sevdiğini ve bırakmayacağını söyledi yeniden böyle bir hata yapmama izin vermeyeceğimi söyledi kendime o kadar kızgındımki ona karşı kendimi suçlu ve borçlu hissediyordum eziktim büyük bir pişmanlık vardı ve korkuyordum kendimden o 2 gün boyunca kararlar almıştım kendimce ayrılacaktım sevgilimden çünkü ona layık değildim ev arkadaşımı postalayacak ve yine yalnız yaşayacaktım sigarayı alkolü bırakacak eski ben olacaktım kitaplara verecektim uzun bir müddet kendimi kimseyle ilişki yaşamak istemiyordum
düşüncelerimi açıkladım kararlı oldugumu söyledim bana hani hiç ayrılmayacaktık herne olursa olsun beni bırakmayacaktın şimdi bu hatana yenikmi düşüyorsun git o zaman madem dedi ama unutmaki hiç kimse sen olmayacak çıktı gitti kalakaldım bir sıcak su bir soguk su aynı anda döküldü sanki başımdan eridim yandım bütün duyguları yaşadım bedenimi nereye sokacağımı bilemedim sigara paketini kırıp attım arkadaşımı aradım evi terketmesi gerektigini söyledim bir dahada görüşmek istemediğimi iş yerinden izin aldım memleketim manisaya gittim 10 gün kimse beni tanıyamadı herkes hayırdır hastamısın bir sorunmu var diye sorup duruyordu ,gerçektende kimyam bozulmuştu o kadar etkilenmiştimki rahmetli dedem ve babaannemim vefatından bile bu kadar etkilenmemiştim ki onların yanında büyümüş tüm ve çok seviyordum ve.. işe başladım herkes bir sorunum oldugunun farkındaydı eski ben değildim gülmüyordum kaçıyordum insanlardan öğrencilerimde farketti hocam hayırdır bir sorunmu var ..elimde değildi yansıtmak istemiyordum ama elimde değildi bu şekilde dönem bitti okullar yaz tatiline girdi ondan hiç bir haber yoktu hep kulağımdaydı söylediği sözler hep aklımdaydı yaşadıklarımız hep gözümün önüne geliyordu gülmeleri komiklikleri kızmaları hatta kavgalarımız ben onu ne kadar çok seviyormuşum meger 6 ay geçti aradan unutamazdım onu biliyordum birgün ortak arkadaşımız olan ebruyla karşılaştım ben demeden o kasımda düğünü oldugunu söyledi birden ebrunun azı yüzü etraf burdan puslandı sesler uzaydan gelmeye başladı bacagımın feri kesildi ne cevap verdiğimi hatırlamıyorum ayrıldık kafam zonkluyor ateş başımdan vucuduma yayılıyordu yürüyecek mecalim yok oturdum banka gözümün önünde hayali hiç gitmiyor allahım diye yalvarmaya aglamaya başladım lütfen allahım lütfen bana kolaylık ver dayanma gücü ver ne kadar süre oturdum ne kadar kaldım bilmiyorum ezan sesiyle irkildim kafamı dagıtayım diye camiye girdim abdest aldım namaz kıldım dua ettim biraz ferahladım ama kor sönmedi içimde yanmaya devam etti ...
kasım ayı geldi ben bu arada araştırdım bir doktorla evleniyordu doktor eş durumundan onu yanına alacakmış izmire taşınacakmış doktorun adını soyadını kim oldugunu herşeyini araştırdım iyi biriydi iyi bir aileden geliyordu durumlarıda iyiydi sevindim mutlu olması için dua ettim kabullenmekten başkada çarem yoktu kasım geçti aralık geçti zaman hızla geçiyordu ama ben hep ondaydım çok pişman oldum onu dinlemediğim ve bu yaptıgım hatanın altında kendimi ezip geçtiğim için aradan 3 yıl geçti hala aklımda o var ve başkasını sevemedim bir kızı olmuş ayda bir izmire onların oldugu semte gidiyorum gizlice belki uzaktan görürüm diye sadece bir kez gördüm uzaktan okulun bahçesinde saçını sarıya boyamış biraz kilo almış ama çok yakışmış hala yüzü ay parçası gibi ama yüzü benle oldugu zamanki gibi değildi sanki omzunda taşıyamadıgı bir yük vardı ayaklarım git yanına meraba de diye ileri gidiyor aklım hayır saçmalama o başkasına ait haddini bil diyor bu çelişkili ve acı tabloyu yaşadım uzun süre ..
hayatım boyunca keşke demeyeyim diye yaşadıgım onca yıllın sonunda öyle bir keşke dedimki bütün hayatıma maloldu ve keşke diyorum keşke .....