Kırk yıllık hatır...
Ne yani...
Eleştirdiğim şeylerin kölesi olmadığımı savunup öyle mi eleştiriyorum
Şöhret ve para bunların beni değiştirmeyeceğine mi inanıyorum
Hönk!!
Yok artık dedittirecek bir insanım öyleyse hatta kusursuz diye ön ad vermeliler bana.
İyiliğin daima arkasındayım fakat bu benim hiç kötü bir şey yapmadığım anlamına mı gelmeli
Sonuçta bende etten kemikten ve hırsları uğruna gözü dönebilen bir insanım...
Tamamen böyleyim.
Bu yüzden hayat;kusurlarımla kabullen beni.
Gözyaşlarımla beslenen kumbara ağzına kadar dolu artık.
Kaybettiklerimi kazanmakla uğraşabilecek gücüm de yok.
Sana ’’sen’’ kazandın demeyeceğim fakat...
İkimiz aynı ömrü,ayrı şekil yaşamayı öğreneceğiz hayat!
Hatta bir gün çal vaktimi bırakalım ömrün azaldığı muhabbetleri,misafir ol bana
Ben ellerimle kahve yaparım sana...
İnsafa gelirsin belki,kırk yıllık hatrım kalırsa...
Eiffel
Hate-