BİR CİNAYET BÜYÜK BİR PİŞMANLIK

• 28 Temmuz 2011 Perşembe 15:24:42

O gün hava bir başkaydı.Rüzgar olabildiğince şiddetli esiyordu.Öyle ki bir an yatakhane yıkılacak sandım.Bizden küçükler korku dolu gözlerle bakıyordu birbirlerine.Kimisi uyumaktan korkuyordu kimisi başını yorganın altından çıkarmaktan.Çok geçmeden o günkü yatakhane görevlisi hocamız geldi.Korkulacak bir şey olmadığını sıradan bir rüzgar olduğunu söyledi. Tüm ışıkları başkana söndürtüp “kesinlikle çift yatılmayacak!” diye uyardı hepimizi.Sonrada çekip gitti. Kimin umrundaydı ki korkup korkmamamız.Yatakhanedeki herkes çok korkardı Aysel Hocadan.Gecenin bi vakti hayalet gibi gelir ikişerli yatanların hepsini uyandırır sabahleyinde onca insanın içinde ceza verirdi.O gün kimse birlikte uyumamıştı .Sanem ve Özlem hariç.Sanırım Aysel Hocanın verdiği korku rüzgarınkisinden çok daha fazlaydı.
Sanem çok korkak bir kızdı. Gündüz vaktide olsa Asla tek başına yatakhanede kalmaz,öleceğini bilse yinede yalnız uyuyamazdı revirde.Sanemi tanıdığım ilk günden beri onda bir tuhaflık olduğunu sezmiştim.Bakışları bir başka gelirdi bazen.
Gece dört civarıydı.Sanem ve Özlemin lavaboya doğru gittiklerini fark ettim.Gözlerimi Aysel Hocanın hala uyumakta olan öğrencilere bağırmasıyla açtım.Sabahın altısıydı.Yarım aralık gözlerle Özlem’in yatağına baktım.Sanem yoktu.Çok tembel biriydi Sanem herkesten önce uyanmasına baya bi şaşırdım.Özleme Sanemi sordum. Nerede olduğunu bilmiyorum dedi.Nerde olacaktı olsa olsa lavaboda olurdu.Lavaboya gittim ama Sanem orda da yoktu.Nerde olabilirdi ki ?Hazırlanmıştık ama Sanem hala yoktu ortalıkta.Özlem’in gözleri fal taşı gibi açıldı. Özlem koşarak tuvalete gitti. Meğerse gece lavaboya gittiklerinde Sanem Özleme tuvalette birisin ona dokunduğunu söyler.Sonra korka korka gelip uyurlar.
Sanemi bulmak için odalara bakıyordum ki Özlem’in çığlığı tüm yatakhaneyi inletti.Hepimiz merak birazda korku içersinde lavaboya gittik. Gördüğümüz manzara karşısında şoktaydık.Sanem tuvaletin bi köşesinde oturmuş Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. “ Gidin gidin buradan çıkarsam öldürecekler beni.” diyordu.Hemen Adem Hocaya haber verdik.Sanem durmadan Adem Hocayı yumrukluyor “ bırak beni yoksa öldürecekler ”diyordu.Adem Hoca hepimi dışarı çıkardı. İkici tenefüs zili çaldığında Sanemi merak ettim.Yanına gittim yavaşça oturdum yanına.Gözlerimin içine baktı baktı sonra birden kahkaha attı. O anı ömrüm boyunca asla unutmayacağım. Kaç yıl geçti ama hala Sanemin gözleri gözlemin önünde..
Sanem bu olaydan sonra okuldan ayrılmak zorunda kaldı bir daha da hiç görmedim onu.Sonradan hakkında duyduğum şeyler karşısında tir tir titredim.O olaydan sonra Sanem bir daha hiç okula gitmek istememiş ama Sanem iyileşti düşüncesiyle zorla göndermişler onu okula.Sanem bir gece okulda kaldıktan sonra kaçmış okuldan.Eve gittiğinde kimsecikler yokmuş sadece 5 yaşındaki uyuyan kız kardeşinden başka.
Öğleden sonra sanemin ailesi tarladan döndüğünde gördükleri karşısında Anne cinnet geçirmiş.Sanem elindeki satırla kız kardeşinin kafasına ikiye bölmüş kanlı elleriyle de kız kardeşinin kanlar içinde kalan saçlarını okşayıp “onlar yaptı onlar yaptı” diye kendi kendine konuşup kahkaha atıyormuş.

Sonuçta bir cinayet,büyük bir pişmanlık ve yıllarca dinmeyen gözyaşları…