Günün yazısı devam etmekte.Ayn akıcı tempoyla hemde.Acı bir hikaye.O karmaşanın sürdüğü zamanlara yıllar sonra bakınca; ne kadar da saçma sapan meselelerden insanların birbirini kırdıgını, sebepsiz yere ne canların yandıgını görüyoruz.Bize o günleri hatırlatın ki bu günlerin kıymetini bilelim ve yarınlar için bu gün de kurulmakta olan tuzakları görmek için gözlerimizi açabilelim.Güzel yazıyorsunuz merakla devamını bekliyorum.Saygılarımla...

Tam kendimi tiyatro sahnesinde koltuğa mıhlanmış, pür dikkat seyrederken buluyordum ki erken ayıldım, gerçekler yüzümü alıştırdı soğuğa. Bazen acıttığı için ters çeviriyoruz ya da hiç yaşanmamış varsayıyoruz bekli ama orda, tam içerde. Gürültüsüyle patırtısıyla bize ait yaşananlar:) Kaleminizde en güvendiğim nokta yer kavramı. Hiç gitmediğim, görmediğim yerde geçmesine karşın detaylı tarifiniz sayesinde kendimce bir dünya kurabiliyorum. Dikkat ettim, hayalgücüne fazla boşluk bırakmayı sevmiyorsunuz. Özellikle öyküde kişiler konusunda ipler tamamen elinizde. Beğeniyle okuyorum sizi, tebrikler.

acı ve gerçeklerdi
yine güzel anlatımla saygılarımla
ama bittimi sanki bu çatışmalar o zamanki gibi yinede var
iyi gidiyor

Ufff...!

Yazacak bir şey mi kalmış...Öyküler genellikle sıkıcı olduğu için kaçılır, okunmaz ya; bu öykü değil, başka bir şey!

Efendim, Bora'dan dün bahsetmiştiniz...Gerçeklik payı nedir bilmem ama ülkemiz neler atlattı diye şükretme zamanı şimdi..

Daimi Hürmetle...