Karmakarışıklaşmaktayım.

• 17 Temmuz 2011 Pazar 23:37:36

Gideceğin yeri bilmiyorsan, gittiğin yolun da bir önemi yoktur aslında. Sonuç olarak yol ne kadar karışık olsa da, bir çizgin yoktur. Belki de yolda karşılaştığın birisiyle devam etmeyi denersin. Belki de geri döndürür seni.. Geldiğin yere.. Peki gittiğin yeri bilmiyorsan, geldiğin yerin bir önemi var mıdır ? Eğer gidebiliyorsan, seni bağlayan birşey yoktur ki, önemi de yoktur. Peki ne beni bağlayan burda durmama sebep olan ? Dünya o kadar büyük ki, kopabilsem gidebilsem..
Ya da her zaman olduğu gibi soyut dünyamda kaybolup gitsem.. Ah beni rahat bıraksalar.. Ah beni bıraksan..
Her gözyaşımda dur diyen yine kendimdir bana. Gözyaşlarımı silen de ben, düşünüp boğulan da.. Ama asıl marifet herşeye rağmen gülebiliyor olmam. Unutmasam da unutuyor olmam..
Geleceği bilmemeyi seviyorum. Geçmişim geride kalıyor ama, bazen de yaşamamı sağlayan tek şey birazcık umut. Yarınlarda. Bir de geçmiş var tabiiki. Geleceği bilemeyiz ama yaşanmış bir geçmiş vardır. Anılar, hikayeler, insanlar, korkular.. Yaşanmış o kadar şey, peki ne uğruna ? Kazandırdığı ne ? Belki de acıtan da bu insanı. Elinde hiçbirşey olmaması.Geleceği bilemeyiz belki ama Her zaman hatırlanan bir geçmiş vardır. Bana kalırsa her saniyesini özlüyorum. Şu anda bile geçmekte olan her saniyeyi.
Eskiden Korkularım endişelerim küçük, sevgilerim masumdu. Korkularım bile masumdu. Büyüdükçe korkmaktan, yaşamayı unuttuk. Şeytansı bir hal aldı herşey. Çıkarlar girdi işin içine. Karşılık bekler olduk. Herşeyden korkmak. yaşamaktan, yarınlardan.. Hayattan korktuk biz. Oysa ki hayat o kadar kısa işte. Doldurabildiğimiz kadar korku ve taşıyamadığımız kadar umut boşaltıyoruz.
Evet, özledim. En çokta kendimi özledim. Öyle değiştim ki, kendimi özledim. Öyle değiştim ki kim olduğumu unuttum. Nerden geldiğimi, nereye gittiğimi neden yaşadığımı unuttum.
Kelimelerle oynamaktan bıktım. Birşeyleri anlatmaya çalışmaktan ama anlatamamaktan yoruldum. Benimle uğraşılmasından sıkıldım. Etrafımda o kadar işe yaramaz insan var ki, yaptıkları kalabalıktan, boş konuşmalarından bir işe yaramadıkları gibi, beynimi sulandırmalarından bıktım. Ben kendi halimde yaşamalıyım. Kendi düşüncelerimle. Kimsenin aklına ihtiyacım yok sanırım.

Herşeye rağmen herkese rağmen yanımda sadece sen ol. Geleceğimde sadece sen ol bunları okumuyor olman beni acıtmıyor. Sadece, okumasan da hissettiğine eminim. Seni seviyorum, tüm kalbimle.