Ben ve Kendim!

• 17 Temmuz 2011 Pazar 23:35:01

’Kim demiş mutluluğun paylaşıldıkça çoğaldığını.? Mutluluğun paylaşıldıkça çoğaldığı falan yok!
Ben mutsuzken başkasının mutluluğu beni mutlu etmez,
aksine üzülürüm, imrenirim, iç çekerim belki de kıskanarak ağlarım!
Sonra kendimi sorgular,kafamın içinde beni haklı çıkartacak cevaplar bulurum.
Bu sefer de hem haklı hem de mutsuz olurum.
Bu yüzden etrafımda mutlu insan gormek istemiyorum!
Biraz bencilim evet.Ben mutsuzsam herkes de mutsuz olsun kardeşim!’
derim bazen kendi kendime..

Bu bencilliğimi başkasıyla paylaşamazdım eskiden,
beni benden başkası bencil olarak görmesin isterdim.
Şimdi ne oldu da paylaşıyorum..? Bilemiyorum.
Sanırım ya kendimi eleştirmek istiyorum ya da beni benden çalanın, yalnızlığıma hazırlamadığı kılıfları ben kendime hazırlıyorum...

Aslında bu yazının içeriği olağanca sitemli,küfre meyilli ve bi o kadar da gidenin zalimliği ile dolu olacaktı ki,
birden sütten çıkmış ak kaşık meselesi zihnimde belirince, kendi kendime ;
aslında gidenin hiçbir suçu yok,o en başından beri biliyordu gideceğini ; nitekim günü gelince de çekip gitti..
Peki ya sen, kalan olarak başına ne geleceğini daha önceki gidenlerden biliyormuydun da
yine melek sanıp sevdin, bir şeytan sureti deyiverdim..
Şu kendi kendime kavramı nedense bende fena halde yer edinmiş durumda.
Halbuki şu an kendi kendime diye bir şey yok!
Ahh bu içine kapanık,her şeyi içine atan fıtratım,
nasıl da sineye çekmeye alışmış,nasıl da kendi kendiyle savaşır hale gelip bitirmiş beni ve kendini..

Bitmek demişken biten her şeye sigara yakma huyu bende de ziyadesiyle mevcut..
O fiilen bitmiş olsa da gözümde, gönlüm her lahza onu yeniden var ediyor.
Gönlüm varettikçe de gözüm bir daha bitiriyor,
bu bitmeler sürdükçe arada olan vücuduma oluyor,
kalbimden umudu kestim kesmesine de ciğerlerim artık can çekişmekte..
Onlar da biterse nasıl sigara yakarım ben??
Sanırım bu sefer kökten kendimi yakar kurtulurum..

Normalde gideni konu alan bir şeyler yazmayacaktım ama
yine parmaklarıma hükmedemedim,
yine ufak da olsa birkaç tümce kendimden izinsiz diziliverdi..
Yazının ana temasına dönecek olursak yani kendimi eleştirmek üzere bir şeyler yazacak isem,
bunu en iyi ifade edebilecek cümlelerim,şu an kafamın içinde döndürüp durduğum
fakat şuraya dökemediklerimdir.. Sanırım kendime yenilmek ya zor geliyor ya da korkuyorum...
Imkanım olsa bu cümle sonlarına bıraktığım üç noktaları uzatıp dururum ama
insanın korkularıyla ve kendiyle yüzleşmesi gerekiyor,sanırım ben de yüzleşmeliyim.

Şimdi ben kimseleri suçlayamam olanlar için..
sürekli yanlış dostlar edinmişsem kendime,
bunda dost s/andıklarımın hiçbir kabahati yok!
Ve ben yine yanlış kişileri sevmişsem kendime yar diye, bunda da kusur bulamam kimseye..
Ve şimdilerde derinden bir mahcubiyet bulaşmışsa dünya üzerindeki mevcudiyetime;
bunda dünyanın da suçu yok!
Her şeyin farkındayım,bütün eksiklik ben ve kendimde!!