KANGREN OLDUYSA PARMAĞIN / KOLUNU KURTAMAK İÇİN / ELİNİ KESER ATARSIN...

• 16 Temmuz 2011 Cumartesi 14:09:48

Hani güneşli sıcacık bir günde, neşeli çocuklar oyun oynarken bahçelerde,
pembe bulutlar gökyüzün de...
Birden; kara bulutlar sarar gök yüzünü! Tadını kaçırır neşenin, oyunun,
işte! böyle bir misal... Hiç akla gelmeyen zamanlar da, bilinen sanılan
ama; yanlış bilinen, çıkıverir karşına.
Geçmişte; yalan bu günde; acı gerçek. İkisi de ayna’da aynı, bana farklı.
Beyaz yalan, siyah gerçek. Allak bullak olur duyguların,
kızgınlık kaplar içini üzülür incinirsin, kendine sorular sorarsın,
cevapsız kalır, suçlayamazsın kimseyi!
Bir an olur, patlar taşarsın, konuşursun, haykırır tüm sesinle sonra susarsın...
Dinlersin, düşünürsün, kabullenirsin, yaşanmış, bitmiştir,
her şey ne değişir ki dersin? kendine...
Değiştiremezsin gerçeği! Yüreğinde acılan yaraları, tedavi edersin.
Acılara üflersin! kabuk tutar, örtersin yaralarını göstermezsin; dostlarına bile...
Bilirsin ki dost bile düşman olur bir gün!...
O zaman, yara’nın gizli yerini bildiği için gider kanatır!...
Çünkü o bilir canın en çok nerden acır...
Vicdanın rahat ve huzurlu. Sen doğru bildiğin yolda gitmişsindir.
Yalanın yoktur kimseye karşı.
Başın dik, doğru olduğun için; kaybetmişindir! hep...
Affettim, unuttum! dersin, dilinde kendine bile...
Bilinç altın; şifreli dosyalar saklar beyninde.
Farkında olamazsın sen de!...
Aynı olayı bir kez daha yaşarsan; zaten geçmeyen yaraların; mikrop kapar artık.
Ben... tanırım seni, senden daha iyi...
Bilirim seni ve yapacaklarını! Daha önce izlediğim filmin tekrarı gibi.
Sen; en büyük atağı, son hamlede, son anda yaparsın.

Kangren; olduysa parmağın, kolunu kurtarmak için; elini keser atarsın...
Geleceğini karalıyorsa yalanlar? Vazgeçersin!...
"Yaşanmaz olsun! Yaşanılacak yıllar"...Dersin, kesersin, atarsın, noktayı koyarsın...

Nokta da olsa, başlangıç için bir sonraki yerin, sen... Güneşli bir günde, her şeye yeniden; "büyük harfle" başlarsın...

V.Kayra