BİZ TÜRKİYE' YİZ...!

• 15 Temmuz 2011 Cuma 11:26:08

[ italBiz TÜRKİYE’yiz......
29.Ekim.1923’ te kaldı yüreklerimiz..
ATAM doğrul yatağından da bir gör! Ne haldeyiz...!
Sizinle birlikte biz de ölseydik..Şanla, şerefle ve gururla şehit olup gömülseydik herbirimiz..

Mehmetçik Güneydoğu’da..Milletçe tuttuk nefesi.Yiğitlerimizin Anadolu’nun bağrından hep bir ağızdan çınlar sesi..yer gök inler..Kınalı kuzularımızın başlarında;
Denizin mavisinden,
Yaprağın yeşilinden,
Tankçısında siyahından,
En önde gideninde ise, yürek kırmısından fesi..

Bölünmez tarih sürdükçe bu vatan
Ne kanlar döktü, toprak altında yatan.
Biliyorum ki! Kabrinde rahat değilsin ATAM..

Aysel’in oğlu Berkan, Diyarbakır’ da, Kulede nöbette

Emine’nin oğlu Cüneyt Lice’de mücadelede...

Annesi düşünmekten oğlunu..ne doğru dürüst iki yudum ekmeğini boğazından tadıyla geçirebilmiş ve ne de yüreği kana kana suyunu içebilmiş..ne de uykularını deliksiz uyuyabilmiş..Dayanamayıp daha kırkbeşine gelmeden kalbine yenik düşmüş ve şimdi kara yerde....Aslan oğlunun, teskeresine iki ay kalmişken..Yavrusunu kucaklayamadan..Sormuş Cüneyt elinde belgesiyle eve döndüğünde..Annem nerde? ..Haykırmış tüm gücüyle..hiç kimsede ses yok..diyememişler. Köy avlusunda nutku tutulmuş herkesin..yüreğini kor sarmış oğulun....Annem öldü desenize.Anlamıştım...uzun süredir sesi soluğu çıkmıyordu zaten....

Şimdi kardeşi onunla aynı kaderde..O da Anadolunun yanık bağrında..Seksenlik babaannesinin iki gözü iki çeşme..Ağlama nene diyor Samet...Bir evde bir ölüm bir acı yeter..Ben sağsalim döneceğim..Yüreğini serin tut.....

Her biri bu vatanda evlat....
Nalan’ın oğlunun er mekanı, Hozat,
Suruç’ta Hande’nin nişanlısı Murat..
Dayan! Gamı, kederi yüreğinden at...

Mehmetçik Güneydoğu’da;
Dedesinin doğduğu yurdunda
Babası Trakya’lı, Annesi Egeli olsada
Ne fidanlar yatıyor boylu boyunca, kanla kazanılmış bu toprağın altında. Nice canlar gidiyor bu uğurda...
Ha İstanbul, ha Mardin, ha Diyarbakır, ha Bursa, ha Kocaeli
Ya da ülkemizin başka bir ili,
Değil mi ki cehaletin pusuda sardırılmış eli
Bu, asla bu Vatanın evlatlarının işi değil
Bu tamamiyle dış mihrakların TÜRKİYEMİZ üzerindeki çıkara dayanan emeli.

Ey Anadolum, ATAM’ın size
Değil miydi? Unuttunuz mu?
İlk fetih yolu....

Ey! Dağdaki nefsi çalınmış, ömrü biçilmiş kul..
Ey! Canını hiç uğruna verme, deden kimmiş bul.
Herbirimizin dedesi Çanakkale’ de koyun koyuna yatmıyor mu bir sor.
Nedir bu kavgan, bir evde bir baba yeter, kardeşini kıskanma, görme hor..

Tankçı Emrah Mersin’li, Hakan Aydın’lı, Gürsel Edirne’li, Reşit, Şanlıurfalı, İsmet Bursa’lı, Tolga Eskişehir’li....Gencay Kırklarel’li...
Herbiri değil mi ki, bu kutsal vatanın mert delikanlıları....Evleri değil midir sarmaş dolaş yattıkları koğuşları..Herbirinin cepkeninde birbirlerinin adresleri..sevdalılarının resimleri..

Mehmetçik Güneydoğu’da;
Üstelik bir çok genç gönüllü orda
Kötü tohum yok onların ve elleri öpülesi komutanlarının düşüncelerinde....

Hikmet’in ablası evli boşnakla. Metin’in halası sözlenmiş arnavutla...Necmi’nin kızkardeşi söz hazırlığında çerkezle...Volkan’ın yeğeni bir laza sevdalanmış..Fırat’ın dayısı göçmenle nikah işlemlerinde..Tolga’nın ağabeyi bir kürt kızına aşık olmuş ve valizi kaptığı gibi sevdiğinin yanına koşmuş ve yerleşmiş Anadolu’ya.....İşte anlatmak istediğim bu ya.....

Nice öksüz ve yetim kınalı kuzular
Pisi pisine kara toprağa girdiler
Daha sakal tıraşını olamadan.vitrinde çok beğendiği gömleği alıp giyemeden.Zar zor aldığı pantolununu keyifle sırtına sokamadan.Sevdiğinin hediyesini boynuna takamadan.Zafer madalyosu künyesiyle girdi kara toprağa..

Nice delikanlı sığamadı tabutlara.
Ay-yıldızlı bayrak sevgili olup, sarıldı vücutlarına
Milyonlarca insan seli yanlarında
Gözyaşları ırmak olmuş, taşmış mezarlara..

Ahmet, eşi hamileydi ayrıldığında,
Adnan, eşini bebesiyle bıraktı baba ocağında.....
Herbiri dualarla, davullarla uğurlandılar asker ocağına..

Biri, gül kokulu anasına doyasıya sarılamadan......
Biri, model aldığı babasını kucaklayamadan......
Bİri, bebesini okşayamadan............
Bİri, sevdalısına utancından dokunamadan..........
Her biri dönmek umuduyla vedalaştılar...........

Yaşamları çalındı, saygısızca ellerinden.......
Canları alındı, sorgusuzca bedenlerinden.....
Yürekleri söküldü, bağırlarından.........

Bu vatanda dostça, kardeşçe, insanca kenetlenerek, sırt sırta verip, mücadele etmek varken...Sevgide ve kederde birleşip, engellerin üstesinden gelmek varken...Ne ister, kardeş kardeşten..

Dinsin artık! TÜRKİYE’mizin gözyaşları
Sönsün artık! Anadolu’nun yıllardır yanan bağrı..
Yalvarırım akmasın kan,
Bırakın silahları.
Hepimiz değil miyiz bu güzel vatanın evlatları...
Uzak tutun ülkemizden şeytanları,
Sevindirmeyin, alkışlatmayın düşmanları...

Volkan Anadolum! Güneyiyle, Doğusuyla, İç Anadolu’suyla..Anadollum,
Trakyalım, Egelim, Marmaralım, Karadenizlim, Akdenizlim
ATAM’ın sevgili evlatları,
Sizlere yoktur sözüm..
İşte budur özüm.
Bu vatanda kardeş oldu kardeşten ayrı
Aysel’in yanan ve seven yüreğindendir
İnsanlığa-Dostluğa-Barışa ÇAĞRI..

Saygılarımla..

Aysel Tarcan
29.EKİM.2009ik ]