Herşey Yalan / Yalan Sevdâm...

• 27 Haziran 2011 Pazartesi 15:25:51

Ben hariç herşey Yalan!... Yüreğim hariç herşey sahte... O kadar yoruldum ki yalan Aşk’lardan... Yalan Aşık’lardan... Beni kurtaracak bir şey yok biliyorum... Yalnız başıma ölüp, gideceğim.. Ama yalanlara inanmaktansa Yalnız başıma ölmeyi tercih ederim... Yılların arkasına sığınmıştım aslında, yorgundum o kadar.. Çıkmayacaktım işte yerimden, çıkmayacaktım.. Karanlık kuytu köşemde kendim ölecektim.. İnanmıyordum geldiğine, inanmıyordum var olduğuna..

Ama inandırdın... Şimdi Bana yine acı çekmeler kaldı.. Boğazıma düğümlenen kocaman yumruk.... Gözlerimden yaşlar akmasın diye içime akıttığm yaşlar... Bir kaç satır yazacağım vardı, çıkmasaydın ya karşıma... Beni benden almasaydın.. Yüreğim yanmasaydı tekrar.. Dağlanmasaydı...

Ne kadar yabancıydım bu dünyaya, ne kadar yabancıyım... Şimdi kendime de yabancıyım... Çünkü içimde Sen varsın.... Ya Sen... ? Nasıl hazmetti yüreğin beni kırmayı? Bağlanmayacaktım evet... Sonum oldu bağlanmak... Şimdi yine mi Sensiz kalacağım? Yine mi Bensiz kalacağım? Ya ben nasıl yalan olduğuna inanacağım?

Ölmeden ölümü yaşıyorum... Kanaya kanaya .. Yüreğim artık benim bile bilmediğim bir kuyuda... İnandırmayacaktın deli olduğuna, çıkarmaya çalışmayacaktın... O karanlık kuyuda kalacaktı.. Ve ben bilecektim orada olduğunu.. Ama şimdi herşey yalan.. Herşey sis perdesi.. Sanki rüya’ydı hepsi ve uyandım bitti... O kadar inanmıştım ki varlığına.. İlk kez böyle olmuştum... İlk kez Ruhum olduğunu hissetmiştim ama şimdi Beni de götürdün giderken.... Gelişine yazılan herşey gidişineymiş aslında... Gittin...

Bu karlı havada üzerime ateş attılar sanki, yüreğim kor alevinde yanıyor... Bu kadar acı çok değil mi Allah’ım? ... Zaman geçmek bilmiyor.. Atmak istiyorum kendimi bilinmezlere.. Gerçekten kaybolmak... Yok olmak... Ben bu yükü ben benim olmayan beni , daha fazla taşıyamıyorum.. Kendi Can’ım eziyet oluyor bana...

Mutluyken bir anda herşey tersine dönebiliyor... Gerçek olan her şey yalan olabiliyor.. Ben neye güveneceğim o zaman bu dünyada? Kime? ... Hep arkamı kollayarak ne kadar yaşayabileceğim ve birine inanmadan ne kadar durabileceğim?...

Söylesene hiç mi yüreğin sızlamadı? Onca şeyden sonra ayrılığın tetiğine basarken parmaklarını?.... Yüreğindeki ben yaşamamış belki de hiç.... Ben de öldüm o’nunla...

Oysa herşeyim değişmişti Seninle, Senden başka bir şeye ihtiyacım yoktu.. Tek eksiğim Sen’din.. Sen olmadan herşeyim eksikti.. Bu eksiklik ne kadar sürecek?...

Oysa Senin için herşeyden vazgeçer, Senin için herşey olurdum... Yolun yolumdu... Nefesin nefesim.. Sevdiğin Sevdiğim... Ayrı düşünmüyordum ki hiç...

Şimdi ....

Bana son bir kez baksaydın gitmeden gözlerime... Yine kendini görecektin.... Yüreğimde olan gözlerime yansıyordu çünkü... Ben sadece.... DÜŞÜMDEKİ SENİ, GERÇEĞİM BİLMİŞTİM... Yine değişen bir şey yok.. Yine Sen yoksun.. Peki bu acıtmalar.. Bunlar nereden çıktı?....

Azrail gelsin, Senin silüetinde... Başka bir şey istemem.. Son bir kez gel ve canımı al.. Öyle git... Nasıl olsa ben öldükten sonra, hissetmeyeceksin hissettiğimi... Seni içime işleye işleye, hissede hissede kayboluyorum.. Yok oluyorum... Tek gerçek bu.. Herşey yalan.. Sen yalan.. Yaşanılanlar yalan ve yaşanılasıcalar yalan... Aşk yalan....

Yalan Sevdâm....


Nevin Akbulut

Dokuz-Mart-İkiBinOnBir--17:50