Öğrenmek bir süreçtir, aman katletmeyin!

• 21 Haziran 2011 Salı 21:48:18

Herhangi bir şeyi öğrenmeye hevesiniz mi var... Çok ilgi duyduğunuz bir konu... Bir müzik aleti çalmak, fotoğrafçılık ya da profesyonel olarak yapacağınız mesleğiniz... İlk defa deneyeceğiniz herhangi bir şey... İlgi duyduğunuz, müthiş istek hissettiğiniz... Sakın ola bodoslama dalmayın... Öğreneceğim diye saatlerinizi kesintisiz harcamayın... Fazla efor sarfetmeyin kesinlikle... Kısacası çok çalışmayın, hatta bırakın tembel olun demeliyim belki de... Çünkü öğrenmek zaman alan bir süreçtir... Ne kadar çok çalışırsanız çalışın, sürecin gerekliliğini çok çalışmakla ortadan kaldıramazsınız... Çok çalışıp efor sarfetmeyi ne kadar sürdürebilirsiniz ki... Bir hafta mı, bir ay mı... Öğrenmenin genel sürecinde bir hafta, bir ay ya da aylar lafı edilemeyecek kadar yetersizdir...

Öğrenmenin süreci bana göre minimum bir yıldır... ve bir yıl sadece başladım demek için yeterli olabilir... Ancak başladım diyebilirsiniz... Başlangıçta harcayacağınız o fazla efor sizin öğrenmenizin önünde ki en büyük engel olacaktır... Sabrınız tükenecek ve maksimum bir ay geçmeden ve kayda değer hiçbir şey öğrenemeden vazgeçeceksiniz... Bu nedenle aman ha zorlamayın... Bırakın süreciniz ferah ferah işlesin... Bu doğal akışa itiraz etmeyin ve salın gitsin... Sadece vazgeçmeyin yeter...Belirli aralıklarla da olsa ve de çok az efor sarfetseniz de sürekliliği kaybetmeyin... Bu süreci bir yıla kadar yayabilirseniz, hangi noktaya geldiğinizi gördüğünüz de siz de hayret edeceksiniz ve işte öğrenmeye başlayacaksınız... Unutmayın ancak kısık ateşte pişen yemek lezzetli olur...

Makro fotoğraf çekmeyi öğrenmem yıllarımı aldı... 7 yıl geçti üzerinden ve halen de öğrenmeye devam ediyorum... Şimdi ilk çektiğim ve de o çok beğenerek çektiğim fotoğraflara baktığımda hangi aşamalardan geçtiğimi görebiliyorum... Geldiğim nokta da birçok kişinin enfes diyebileceği fotoğrafları beğenmiyorum... Daha katedilecek çok yolum var biliyorum... - bit.ly/lrIxu1

İngilizceyi kısa bir gramer kursunun ardından kendim öğrendim... Sürekli İngilizce kitap okudum, vazgeçmedim... Ama bu on yılımı aldı...

Çocukluğumun hayali mızıka mı alalı ise henüz 2 ay olmadı... Mızıkayı elimde tutmakla başladım işe... Elimde tutmam ve onu hissetmem benim için bir öğrenme faaliyetiydi... Ona dokundum, dokusunu hissettim. Elim de tutuş pozisyonlarını denedim... Sadece tek bir notayı üflemek sanırım iki hafta mı aldı...Hiç acele etmememe rağmen ümitsizlik duygusu zaman zaman ve doğal olarak uğradığım bir durak oldu... Halen mızıkamı ara ara ve çok az süreyle elime alıyorum... Verdiğim her aranın ardından mızıka mı elime aldığım ilk anda daha önce yapamadığım yeni bir şeyi yapabildiğimi görüyorum... Mızıka çalmayı öğrenmeye başlayabilmem için belki bir yılım geçecek... Şikayetim yok, sürece itiraz edecek değilim...

Finalde söyleyebileceğim... Üzgünüm ama süreci kısaltamazsınız... Bu nedenle kendinizi sıkmayın... Sürecin tadına varın... Öğrenmek çok keyiflidir, yapmanız gereken tek şey sürecin işlemesine müsaade etmek...

Çok çalışmaktan daha zor ve katlanılmaz olan sabretmektir, işin püf noktası da budur sanırım...