BABAMLA HASBİHÂL

Zaman zaman babamla koyu sohbetlerimiz olurdu.Bir gün babamı uzaklara dalmış görünce yanına gidip oturdum.Geçmiş güzel günleri düşündüğü aşikardı.Dokuz yayındaydım.Hayatın dikenleri henüz ayağıma değmemişti.Dünyayı hep keyifli ve toz pembe sanıyordum.Güneşin devamlı ışıl ışıl olduğunu, çevrenin hep cıvıl cıvıl olduğunu sanıyordum.Hani derler ya insan oğlu gördükleri muvacehesinde hayaller kurarmış diye; geçmiş yıllardaki günleri hep ışıksız tahayyül ederdim.Oysa güneş geçmiş yıllarda da vardı.Babama geçmiş yılların öncesinin bana çok karanlık geldiğini söylediğimde durdu ve uzun uzun yüzüme baktı.Ama yüzüme bakmayıp da geçmişine şöyle bir yolculuk yaptığını şimdi daha iyi anlıyorum.Güldü ve; kendi çocukluk yıllarında güneşin daha farklı parıldadığını her tarafın daha ışıl ışıl ve cıvıl cıvıl olduğunu söyledi.Bunun nedenini o anda anlayamazdım tabi ki...

Hayatın yükü insanın omuzlarına düşünce ne güneşteki ışıltı kalıyor ne de çevredeki cıvıltı...Ah babacığım...Mekanın cennet olsun.Dünyada yakalayamadığın ışıltıyı ve cıvıltıyı dilerim ebedi hayatında , Cennet-i Alada yakalarsın.

Babalar gününde daha bir acı oluyor babasızlığı yaşamak.Bütün babaların babalar günü kutlu olsun.