Ruhumda fink atardı uykum
Bazen oturup sabahlara kadar düşünüyorum.Uykumun gözüme gelmeyi biran bile düşünmeyip fink attığı gecelerde.Nerde o gözümden uyku akan geceler diye düşünüyorum en çokta.Kısa zamanda anlıyorum sebebini.İnsanoğlu her geçen gün kalbinden,zihninden kısacası kendinden birşeyler kaybederken uyku da terketme konusunda geri kalmıyor elbet.Uykumla barışık olduğum zamanlar...gelmiyor tabiki aklıma.Geride kaldılar..Paspas altına biriktirilen tozlarda,mutluluklarımızı serip kuruttuğumuz hiç kopmayacağına inandığımız hayali iplerde kaldı uykularımız.Hani bir kuyu düşünün;dipsiz!Taş atıpta sesini duyamadığımız o kuyunun dibinde kaldı işte çocukluğumuz.Bu yüzden değil midir mışıl mışıl uyuyanlar ancak bebeklerdir.Bilip bilmeden ’Uyusunda Büyüsün’ diye kucaklarız birde onları.Bir intiharlının ayağının altından çekilen sandalyeye benzemez mi bu düşünce. Koşunda uyandırın onları! Büyümesinler!
Büyüdükçe, aklımızda ona yer kalmadı diye ayrılmadı mı gözle uyku ? Et tırnaktan ayrılmaz derler birde.Utanmadan hergün damlalarca gözyaşıyla uykuyu aldatırken göz,bunları hiç düşünmüş mü acaba ? Varsa yoksa gözyaşı...Ya eski sevgili.Yenisi varken kim takar bu hayatta eskiyi.Eski dedikçe,hatırlamaya bile tenezzül etmeden hırs bürür gözleri.Ya uyku ? o sanki aşağı kalır gözden.Herşeyden habersiz her gece soluna yatar sırf onu görüyüm diye onu..gözlerini.!
Büyüdüm; gözyaşlarımdan yapılma çukurlarım var.
Büyüdüm; uykularımdan yetme artık göremeyeceğim gözler var.
Ben uykuma uzak uykum bana hasret gözlerimse yine kan çanağı olmuşken bu gece de... Koşunda uyandırın onları!Büyümesinler!
YORUMLAR
Kimine sığınacağı bir limandır uyku, ölümü tadar bir nebze. Dünya yıkılsa duymayacaktır sanki, kötülüklerden habersiz sadece uyumak... Sıfırdan başlamak gibi birşey hayata ertesi günü, yaşanılanlar hayal gibi, hep uyuyabilsek hiçbirşey hissetmeyeceğiz sanki. Büyümesinler elbet, kaçıralım onları bu hayattan, biz hapsolduk onları firar edelim. Hiç olmazsa avunalım, bu hayatta temiz birşeyler var hala...
Kutluyorum yüreğinizi.