Düşündükçe içim sızlar ve yüreğim ağlar!

• 17 Mayıs 2011 Salı 11:03:37

Hayli uzaktan fark ettim
Bir kalabalığın sessizliğine doğru merak ederek ilerledim
Nefesler tutulmuş, dikkatler kesilmiş, şaşkınlık hat safhaya ulaşmıştı fark ettim
Şahit olduğum manzara karşısında irkildim, niye tepkisiz insanlar diye söylendim

Dar bir sokaktı mekan
Sessizliğin ve şaşkınlığın kuşatmışlığındaydı, o an düşünebilen birçok insan
Akşamın karanlığında, henüz gercenin başlangıçında ne istiyordu densizlik yapan
Çaresizlik içinde kıvranan ve feryad eden zavallı ve acziyet içinde ki nisa olan can

Sual ettim, bir insana
Başımı ağrıtamam, belanın içine banamam, derdime yeni bir dert katamam dedi
Ziyadesiyle kenara çekildi darp edilen gariban için belki de çok hak ediyordur dedi
Hukuku ve hakkı öteledi, insan olmanın şiarından demek ki nasipsizdi, seslenmedi

Birçok sualler aklıma geldi
Bu akadar kayıtsız kalmak hangi izanın afakı olmalıydı,sinirlenmemek gerekti
Siren sesleri kulağımıza ilişti, demek ki çok geç olmasına rağmen gelebilmişlerdi
Lakin takat mi kaldı, akıl ve vicdan nereye bırakıldı,talan eden mi kazanmalıydı

Tekme tokat arabaya bindiriyordu
zavallının heryanı kanrevan içinde kalmıştı, nihayetinde bir genç o an atılmıştı
Kendine gelen şahitlerde katılmıştı ve o caniyi kıskıvrak yakalamayı başarmıştı
Kadın yere yığıldı, hıçkırıklar sağanağı durmuyordu ve o an nasıl medet umuyordu

Her taarafı yarabere içindeydi
İnsan denen onca kalabalığın şahitliği refakatinde canın katline ramak kalmıştı
Nesil ne kadar farklılaşmıştı, millet olmanın sürur ve kıvançı mı kalpten alınmıştı
Hukuk niye vardı, insanınsuş işlemesi bu kadar futursuz mu olmalıydı, niye ayıptı

Mustafa CİLASUN