düşüncelerine ve anlatım tarzına katılıyorum canım. keşke dediğimiz çok şeyler içimizde yara olarak kaldı sahiden... ve bunları sarmak yerine hep günümüze getirmekle bir şeyleri çözermiyiz diye düşünmedim değil..fakat geriye bakıp hayıflanmak yerine üstüne daha çok bigi katıp ilerlemek gerektiğini düşünüyorum. dünün dünde kaldığını şıkışmış anneneleri gelecek nesilde uygulamamayı hedef edindim..önemli olan seveceğin işi yapmak sevmek insanları olduğu gibi her insanın hata yapabilme paydasını düşünerek adım atmeyı temkinli acınında olgunlaşmanın parcası olduğunu kabul etmek, kabullenmekle bizi kasan çok şeyleri çözeceğimizi inanıyorum ....sevgilerimle

İnsan olmak bir hazineye bedavadan konmaktır aslında. Aradığın herşeyi aynı yerde bulabileceğin koca bir hipermarket insanoğlu. Ama sanırım biz aklımızın kullanma klavuzunu dünyaya olan yolculuğumuzun bir yerinde kaybettik sevgili arkadaşım. İçimizde olanı gayrımızda arıyoruz, yoruluyoruz ve hakikaten kasan sözcüklerle bilerek ya da bilmeyerek isyana düşüyoruz.

Çok güzel bir düşünce yazısıydı. Ben bu tip yazılarını seviyorum. Kendini ifade ediş kabiliyetin mükemmel. Sevgilerimle.

Bir kaç hafta önce edirne'ye gezmeye gittik.
Orada 1488’de yapılan Edirne Sultan Bâyezid Dârüşşifâsı’nda akıl hastaları tedavi edildiği mekanı gezince "Modern" hayatın getirdiği "yalnızlaştırılmış" insanı düşündüm.
Çağımızın en büyük hastalığı olan "ruhsal fakirleştirme" nin boyutlarını adım attığınız her yerde görmek mümkün.
Önce hasta ediyor sonra iyileştirmek için mücadele ediyor insan.
Kişiliksizleştirilen insanın elde edilmesi,kullanılması,reklamlarla istenilen tüketim alışkanlıklarına yönlendirilmesi daha kolay oluyor.
Bozkurt Güvenç'in Kültürle alakalı bir kitabında okumuştım yanılmıyorsam "Moda insanı önce soyar sonra da istediği gibi giydirir.İnsan buna itiraz edeme z.Zira: güyüm insanın toplumdaki saygınlığını,statüsünü,değerini gösteren bir ayıraçtır" gibi bir söz vardı.
Düşünebiliyor musunuz "Giydiğiniz gömlek veya elbise sizden daha değerli.
İçerisindeki insanın kişiliği değil,dışındaki giysi size saygınlık kazandırıyor.
Böyle olunca toplumda değer yargılarındaki erozyon ve hastalık düzeyinde vuku bulan tüketim alışkanlığı akıl dışı bir yarış halini alıyor.
Kabul görme ve beğenilme duygusu haysiyet,izzet ve şahsiyet erdemlerinin önüne geçiyor.
Neden hasta olmasın ki gençler ?
Devamli çılgın bir değişim sürdürüldüğü,beslendiği anlayışın bu toplumda açtığı yaralara isim bile koyamayan anlayışın bu hastalıkları tedavi etmesini beklemek safiyane bir hal olmaz mı?
Onurunu,izzet ve iffetini mal ve hizmetlere kurban eden insandan ne bekleyebiliriz ?
Tüketim çılgınlığının esir aldığı ruhumuzun özgürlüğünü nasıl sağlayabiliriz?
Ayşe Şasa "Bir delinin Hatıra Defteri adlı kitabında "Bir tek ot'a muhtaç olarak yaşayan insanı kim köleleştirebilir?" diye soruyor.
Acımasızlığın boyutlarının her geçen gün arttığı toplumsal delilik sürecinin öne çıkma ,daha çok kazanma,daha çok tüketme,daha çok her şeyden anlayışının insanı mutlu edeeceği söylenebilir mi?
Bu açıdan bakınca yazınızı çok kısa ve öz bulduğumu belirtmeliyim.
Okuduğum yazılardan hep aklımda , hafızamda tortular,akıl birikintileri kalsın isterim.
Bu yazıda hem eski bilgilerimi tazeledim hem de bazı noktalarda sizin görüşlerinizden faydalandım. Araştırma da yaptım bu arada.
"Andolsun ki sizi biraz korku ve açlıkla; bir de mallar, canlar ve ürünlerden eksilterek deneriz." (Bakara sûresi, 2/155) âyeti de bu dünyada imtihanın bir realite olduğunu hakikatini anlatır.
Özürlü insanlarla alakalı Allah'ın Maide suresinde(4/95) Mü'minlerden oturanlarla, mallarıyla canlarıyla Allah yolunda cihad edenler bir olmaz." âyeti vahyedildiğinde İbn Ümmü Mektûm ama olduğundan peygamberimize (S.A.V.) durumunu anlatınca bu ayetin devamı gelmiş ve orada Allah-Celle "özürsüz olarak yerlerinde oturanlar" demiştir.
Aslında "özür" ne demek?
Kimler özürlüdür ? diye sormak gerekir.
Saygı ve selamlarımla.

aklın gücüne hiçbir engel karşı duramaz.....dedinya...söz bitti be usta ....saygılar

Kişi neyi tercih ediyorsa o galiba
dil ve davranış çok önemlidir bir diğerinin yaşamında.

sevgiler

Birçok insan istemediği işlerde çalışmak zorunda olduğu gibi, bazıları da kendisine biçilen hayatı yaşamak zorunda bırakılıyor.
Çevrelerindeki eşi ve çocuklarına kendi dayattığı hayatı yaşamaya zorlayan zorba kocalar ve babalar geldi gözümün önüne.
Üzerinde düşünülecek bir konu.
Tebrikler canım, değerli paylaşım için, selam ve sevgiler.

Gönlünde yatan meslek yerine ailesinin psikolojik baskısıyla sevmediği bir mesleği icra etmeye mecbur bırakılanlar olduğu gibi bir de her ne olursa olsun ben gönlümde yatan işi yapacağım diyerek diplomasını duvara asıp tamamen farklı bir alanda hayatını idame ettirenler de mevcut.


Bir daha geleceğim okumaya, gece civarı..

Pragmatik yönünü seviyorum ablacım sizin yazılarınızın...

Hürmetle..

yine güzel di
güzel anlatım
engelli olmak ta

hür yaşamaktır
onlarda her yerde her şeye hazır dırla ve başarırlar
saygılarımla her daim

Gani gönüllü kardeşim... Gönlünüzün tezahürü bir yazınızı okudum...

Sağ olun var olun...