KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 5245 Okunma
- 38 Yorum
- 0 Beğeni
Nasıl Geçti Habersiz O Güzelim Yıllarım
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Türkan’la kocası akşam yemeğini yedikten sonra Türkan, bir yandan masayı toplarken kocasına dönüp, “kahve içmek ister misin? Sana kahve yapayım mı?” diye sordu. Kocası, vestiyere doğru yürürken arkasına dönmeden cevap verdi. “hayır içmeyeceğim. Bu akşam final maçı var ya, arkadaşlarla toplanıp maç izleyeceğiz.” diyerek ceketini alıp çıktı.
Türkan sofrayı topladıktan sonra bulaşıkları makineye yerleştirdi. Yarınki yemeği ocağa koyup çalışma masasına oturdu. Sınav zamanıydı. Bugün sınıfta yazılı yapmıştı. Sınav kâğıtlarını gözden geçirdi. Vakit hayli geç olmuştu ama kocası henüz gelmemişti. Esnemeye başlayınca yatak odasına girdi. Geceliğini giyip yatağına yattı.
Uykusunun arasında kapının yumruklandığını duydu. Korkuyla yatağında doğruldu, karşı duvardaki saate baktı. Saat gecenin ikisiydi. Birden, kocasının maç izlemeye gittiğini hatırladı. Korkuyla yatağından fırlayıp, kapıyı açmaya koştu. Koşarken de, “Allah vere de içmiş olmasa bari” diye düşünüyordu. Türkan’la kocası, evleneli altı ay olmuştu. Türkan, sınıf öğretmeni, kocası ise doktordu. Titreyen elleriyle kapıyı açan Türkan, yüzüne yediği şiddetli yumruk darbesi ile sırt üstü hole düştü.
Kocası çok öfkeli ve sarhoştu. Takımı finale kalamamıştı. O da öfkesinden içebildiği kadar içmişti. Zaten içmediği gün yoktu ya. Yere düşen Türkan’a tekmeyi vururken durmadan bağırıyordu. “Bir saattir kapı çalıyorum neredesin sennnn? Neden açmıyorsun kapıyı?” Türkan, emekleyerek yerden kalkmaya çalıştı ama ikinci bir tekmeyle tekrar yuvarlandı holde.
Kocası çıldırmış gibiydi, eğilip saçından tuttuğu gibi kaldırdı. Yüzüne defalarca vurdu. Türkan’ın yüzü ve dudakları parçandı kanıyordu. Sarhoş kocası, sızıncaya kadar dövdü Türkan’ı. Türkan’ın her yeri kan revan içinde kalmıştı. Öylece bir köşeye büzüldü. Ağladı, ağladı. Düşündü. Evleneli, henüz altı ay olmuştu ama aşağı yukarı her hafta dayak yiyordu. Yüzünde gözünde oluşan morlukları kapatmak için onlarca fondöteni sürüyordu ama artık fondötenle kapacak gibi değildi yüzü. Ya onuru?. Dayak yediğini utancından kimselere anlatamıyordu. Karşıdan bakanlar onları mutlu sanıp imreniyordu.
Bir an şuurunu kaybetti. Yerinden kalkıp ecza dolabına yöneldi. Bir kutu hap alıp banyoya girdi. Ölmek istiyordu. Bir süre düşündü. Ne ummuştu, ne bulmuştu hayattan. Ölüm kurtuluş muydu? Çiçeği burnunda öğretmendi daha. Oysa ne hayallerle girmişti üniversite sınavına.
Sınavı kazanmış, Sakarya üniversitesine yerleşmişti. Etrafı kendisi gibi pırıl pırıl heyecanlı gençlerle doluydu. İlk günler biraz yabancılık çekmişlerdi ama sonrasında çabuk kaynaşmışlardı. Kendi aralarında gruplar oluşturup, hafta sonları gezmeye gidiyorlardı. Türkanların grubu arasında bir genç vardı ki, Türkan’ın dikkatini çeken, ne zaman göz göze gelseler her ikisinin de yüreğinde kıvılcımlar çakıyordu.
Ta ilk günden beri Türkan’ın güzelliği Yusuf’un gözünden kaçmamıştı. Ona yakın olmak için sürekli fırsat kolluyordu Yusuf. Hafta sonu gençler arasında düzenlenen pikniğe hep beraber çıkmışlardı. Hepsi çok mutluydu, cıvıl cıvıldılar. Baharın ilk günleriydi. Beyaz papatyalarla kırmızı gelincikler, baharın gelişini müjdeler gibiydi. Gençler hep birlikte yemyeşil bir ormana gidip, gönüllerince eğlenmeye başlamışlardı. Bir ara Yusuf ortalardan kaybolmuştu. Az sonra, elinde papatyalardan ördüğü taçla geri dönmüştü. Yusuf’un elinde tacı gören kızlar etrafına toplanmışlardı ama o, tacı Türkan’ın başına takıverdi. Böylece, herkesin ortasında Türkan’a olan aşkını ilan etmişti.
Türkan’la Yusuf’un aşkı, dolu dizgin devam ediyordu. Böylece, aylar ayları, yıllar yılları kovalamıştı. Sonunda mezun olmuşlardı. Mezun oldukları yıl nişanlanmışlardı. Ama Yusuf’un tayini, Tunceli’nin küçük bir köyüne çıkarken, Türkan’ın ki Manisa’ya çıkmıştı. İki genç Yusuf’un doğu görevi bitince evlenmeye karar vermişlerdi. Yusuf, göreve başladıktan yaklaşık üç ay sonra şehit edilmişti. Türkan’ın dünyası başına yıkılmış, hayata küsmüştü bir anda. Aylarca yas tutmuş, kimseleri sevememişti. Aradan tam beş yıl geçmişti. Sağdan soldan evlenme teklifi edenler vardı ama Türkan hepsini geri çeviriyor, kimseyle evlenmek istemiyordu.
Bir arkadaş toplantısında Kadir’le tanışmışlardı. Kadir, Türkan’ı görür görmez beğenmiş ve beğenmekle kalmamış, evlenme teklifi de etmişti. Türkan, diğerleri gibi Kadir’i de reddetmişti ama Kadir pes edecek gibi değildi. Araya aileleri sokup görücü göndermişti Türkan’a. Türkan’ın ailesi, “kızım, ölenle ölünmez. Daha ne kadar bekleyip yas tutacaksın. Bir an önce evlen yuvanı kur. Evlenme yaşın geldi de geçiyor bile. Üstelik böyle kısmet kuşu insanın başına kırk yılda bir konar, o da senin başına kondu. Gel reddetme şu doktoru.” demişlerdi. Türkan mantığıyla düşününce ailesine hak verip Kadir’in evlenme teklifini kabul etmişti. Nereden bilecekti Kadir’in ayyaş bir doktor olduğunu? Kendisine hayatı zehir edeceğini? Canından bezmişti, artık yaşamak istemiyordu.
Bardağa suyu doldurdu, ağzına hapları attı. Tam bardağı ağzına götürürken suyun üzerinde bir siluet belirdi. Yusuf bağırıyordu, “yapma Türkannn!”
Türkan’ın gözyaşları bardağa döküldü. Siluet dalga dalga dalgalandı. Duvarlarda bir şarkı yankılandı…
Nasıl geçti habersiz o güzelim yıllarım
Bâzan gözyaşı oldu, bâzan içli bir şarkı
Her ânını eksiksiz, dün gibi hatırlarım
Dudaklaımda tuzu, içimde durur aşkı
Hani o saçlarıma taç yaptığın çiçekler
Hani o güzel gözlü ceylânların pınarı
Hani kuşlar, ağaçlar, binbir renkli çiçekler?
Nasıl yakalamıştım saçlarından bahârı?
Ben hâlâ o günleri anarsam yaşıyorum
Sanki mutluluğumuz geri gelecek gibi
Hâlâ güzelliğini kalbimde taşıyorum
Dalından koparılmış beyaz bir çiçek gibi
Makam: Hicaz
Usûl : Semâi
Beste: Teoman Alpay
Güfte: Nihat Aşar
Öykü: Emine Uysal
Not: Öykü bir şarkıdan yola çıkarak kurgulanmıştır. Aslında yaşanmış hayat hikâyelerini yazmayı seviyorum. Ben, "her insan bir dünyadır" sözünü çok severim. Sessiz, sakin kendi halinde bir insanın kim bilir ne dertleri tasaları vardır. Kim bilir ne derin yaraları, sevdaları vardır. Eğer ki içinizde birileri, benim hayatım romandır, içinden unutamadığım bir anımın yazılmasını istiyorum diyorsanız. Ana hatlarını yazıp mesajla bana iletirseniz, sizlerinde bir hikâyeniz olur. İsminizi yazmamı isterseniz yazarım. İstemezseniz yazmam. Haydin, her insan bir dünyadır ve o dünya karanlıkta kalmasın. Kalemimizle aydınlığa çıksın.
23/02/2011/ Emine UYSAL
YORUMLAR
Hayatın ta içindendi. Bir roman gibi tasvirler ve detayların ele alınmasıyla çok güzeldi yazı.
Verilen mesaj ise hakeza.
Emeklerine sağlık, teşekkürler bu güzellik için
sevgilerimle
çok güzel, sevgili arkadaşım güne düşerek bir nebzede olsa ödülünü almış olsada sen herşeyin en güzeline layıksın sevgilerimi bıraktım sayfana .
Yabancı gelmedi öykü...
Kimbilir kaç kadının sevgiye aç, aşka muhtaç yüreğinin aynasıydı... Ezilmişliğin yansımasıydı... Toplum baskısıyla, töre, ahlak çerçevesinde kaç hayat söndü gitti böyle...Ve gitmeye de devam edecek... Yaradanın kullarına bahşettiği en güzel duygulardan biri AŞK... Kimbilir kaç kadın bu duygudan bihbere göçüp gitti ve gidecek...
Çok derinlere dokundun sevgili dost... Çok derindin ...
ÇOK GÜZELDİ TEBRİKLER
SAYGIMLA
gözyaşları içinde okudum..derinden sarsıldım..güçlü kalem,yaşatandır..yaşattınız..daim olsun o kalem...
konu ve anlatım çok güzeldi, payıma saygıyla kutlamak düştü...çok yerinde bir seçkiydi
kutlarım arkadaşım
gerçekten güzel bir öykü olmuş
sevgilerimle
tebrik ederim arkadaşım..
öykü güzel ve anlamlıydı...
güne gelmesine çok sevindim..
sevgilerimle..
başınızı arkaya çevirip baktığınız zaman ,iyi miydiniz / kötümü sorgulamanın odak noktası / saygımla
Şaşırmaya,titremeye,yaşların biriktiği gözlerimi ovmaya alışığım bu sayfada... İşte Türkan gibi olmasa da içim kararıyor okurken ki tam da bunu derken kalemin profil resmi geliyor gözümün önüne ve sayfayı yukarı çekip bakıyorum ve ne ilginçtir ki ben profil resimlerine pek bakmam... Sonra üzüntü daha doğrusu hüzün yerine öylesine mutlu bir umut düğümleniyor yaş birikmiş gözlerimde... Ak gitsin bu sefer desem de olmuyor...
Hissettirmek güç bir mevzuu kalem için fakat imkânsız değil,yürekten olunca belki daha olağan oluyordur... Hissettiriyor kaleminiz,hakikaten hissettiriyor...
Bakalım...
Korktum bir an,eşinin eve dönüşünde yaptığı inanın deyim yerindeyse titredim. Allah esirgesin olur da öylelerine şahit olursak ne olur acaba okurken titreyen insana...
Elbet oturup satır arası dertleşmek gibi bir niyet değil bu birkaç cümlenin sebebi. Sadece okurken hissettiğimde daha mutlu oluyorum yazarken bir şeylerin eksildiğini hissettiğimde olduğu gibi...
Satırları okurken sırayla sonrakinde ne olacak acaba diye diye bitirdim sanırım . Sürükleyici mi evet belki ama en önemlisi gerçekle örtüşmesi ve yine önemlisi dediğim gibi acıyı hissettiren ama barındırmayan bir üslûp mu denir yoksa resimden ötürü sadece benim hissettiğimdir bilemeyeceğim ama başarılı...
Tek eleştirim olacak ki eleştiri sayılmaz belki de hani öneri...
Uzun uzun anlatmak pek doğru değil elbet,dallandırıp budaklanrıp aklı karıştırmanın mânâsı yok elbet ama oldu bitti gibi göstermek de mi olmamalı diyorum...
Yazı kısaydı demem,diyemem ,hikâyenin kuralıdır bu yoksa o da roman olurdu değil mi... Az sözle daha çok anlatabilmek zor belki ama bu kalem için zor olacağını sanmıyorum. Birkaç tane yazmak yerine bir taneyi yazmak ve eksiksiz bırakarak... Üzgünüm,sizin kaleminizin ilerlediğini, iyi olduğunu bildiğim için virgül-nokta durumuna bakmıyorum anlıyorsunuzdur eminim...
Ve "nasıl geçti habersiz..."
Dedim ki Emel Sayın dinlerken:
"âh bu şarkıların gözü kör olsun..."
Yazmayı sadece yazmayı önemseyenin sayfasında soluklanmak memnûn etti....
Sevgilerimle...
Emine UYSAL (EMİNE45)
Yazmayı gerçekten çok seviyorum ve bunun için olağanüstü bir çaba sarfettiğim de bir gerçek. Her ne kadar uğraşırsam uğraşayım asla senin kadar güzel yazamayacağımı da biliyorum. Bunu bilmek beni yazma zevkimden vazgeçirmiyor. Sonuna kadar uğraşıp daha iyi yazılar yazmaya çalışacağım inşallah.
Vakit ayırıp yorumunuzla görüş bildirdiğiniz için çok teşekkür ederim.
Sevgimle...
**Havin_**
Yazmayı sevdiğinizi görmüyor hissediyorum. Kısa bir söyleşi olmuştu uzun zaman önce sizinle aramızda hatırlar iseniz ve hayran kalmıştım size. Olanaklarınıza,şartlarınıza göre benim inancım tam ki hakikaten verdiğiniz uğraşın karşılığını çalışmalarınızın beğenisi veriyor size.
Benim gibi yazmak... Benimkine yazmak denir mi bilemeyeceğim evet kendi şartlarımı göz önünde bulundurarak bakarsam zoru başarmak için çabalayışım bana yeter. Gözümüz yükseklerde değil ve belki birgün üzerine ciddi uğraş vermek gibi bir istek doğar içimde o zaman daha daha iyi olmaya uğraşırım...Ama sizin çalışmalarınızla kıyaslayamam kendi çalışmalarımı ben daha öykü yazmayı başaramadım çünkü. Bir başlasam roman yazasım geliyor ve niyetim var o zaman sizin eleştirilerinizi de beklerim belki....
Yorumlamak benim için ne zaman alır ne yorgunluk verir yeter ki önümdeki çalışma kendini okutabilsin...Yani kerâmet bende değil yazınızdadır emin olun...
Sevgimle daima...
Emine UYSAL (EMİNE45)
Siz iyi bir romancı olacaksınız ben de bunu hissediyorum. O zamana kadar ben de belki iyi bir eleştirmen olursam sizin romanlarınızı eleştirebilirim:)))
sevgimle.
GÜNE DÜŞEN YAZIYI VE YAZARINI TEBRİK EDİYORUM, SEVGİLER..
Ta geçmiş yıllara gittim, İki veya üç istasyonlu radyo başında bu şarkıları dinlemek için saatlerce beklerdik. Ve o yıllarda istek göndermek mektupLaydı bir hafta bir ay beklediğimiz günler de oluyordu.
Çok değerli bir yazı oldu benim için, bu hatıralarla yüklü yazınızı canı gönülden kutluyorum
SEVGİLERİMLE
Herzem Ronivan tarafından 2/25/2011 10:04:33 AM zamanında düzenlenmiştir.
Sevgili Emine,
İçim sızlayarak okudum bu güzelim öyküyü. Dayak maalesef insanın aldığı eğitimle ilgili bir şey değil. Yazdığın her ne kadar kurgu olsa da , o kadar çok Türkan var ki hem ülkemizde hem dünyada.
Kadına şiddetin çirkinliğini gözler önüne seren bu güzel yazın için ve de günün seçksi için seni iki kere kutlarım.
" her insan bir dünyadır"
Tebrikler
nasıl geçti habersiz o güzelim yıllarım
...harika kurgulanmış şarkıya hayat veren bir öykü olmuş canım sevgilerimle...
Anlatım tad vericiydi..
Tebrikler..
Tebrikler canım benim. Dün görmüş fakat sadece okuyabilmiş, yorum yazamamıştım. Akşamda Vergi haftası nedeniyle iş yerimin yemeğine katıldık. Sabah gördüm rtekrar tebrik ediyorum canım . Sevgilerimle
Öykümü okuyup yorumlarıyla destek veren arkadaşlarıma ve güne seçen seçki kuruluna teşekkür ederim.
Tebrikler canım güne yakışan bir öyküydü. Sevgilerimle..
Tebrikler.
Başarılarının devamını dilerim.
selamlar.
bir kelime bir işlem gibi.....tebrikler romancı......yine bir güzelliğin içindesin....
Şarkı ve şarkının öyküyle bütünleşmesi oldukça güzel. Dramatik olması okuyucuyu yazıya çiviliyor bence. Zaten arabeks olgusuna yatkın bir toplumuz.Ruhumuza işlemiş bu kavram. Evliliklerdeki yılgınlık,umutuszluk,kişilik bunalımları v.s.ler hep bu kavramın içerisinde değil mi...
Şrkıdan öykü çıkarmak usta işi vesselam.
Tebrikler Emine...Yazmaya devam. Selamlar.
Yine çarpıcı bir kurgu, etkileyici bir anlatım. Tebrik ederim canım. Sevgilerimle...
güzel öykü için tebrik ederim..,
yüreğine sağlık...
sevgilerimle..
hayatın içinde her şey vardır
hayat aslında bir metropol mağazası gibi yok yoktur içinde
biz onu bunu alacağız derken geçip gidiyor hayat
bazen aksilik
aldığımız mallar da defolu çıkabiliyor...
şarkı çok güzel tam bizlik
ve sanırım tek avuntumuz...
yüreğine sağlık dostum
Eşine el kaldıran insan hastadır diyorum, akıl sağlığı yerinde bir insan şiddete baş vurmaz.İstatistiklerde de görüldüğü gibi bu işin tahsilli olmakla olmamakla pek ilgisi yok .Bir bakıyorsun ilkokul mezunu bir kişi ,eşine çocuklarına pamuk gibi.
Öğretim görevlisi bir prof her gün şiddet uyguluyor.
Tebrikler arkadaşım, bize yeni bir dünya daha tanıttın, sevgiler.
Bu kadınların çilesi ne olursa bitecek? Tahsilsiz kocaya suç buluyoruz. İşte eğitimli koca. Sonuç? Değişmiyor.
Güzel bir şarkının ve okunası anlatımının eşliğinde, hayatın acımasız yüzü...Yüreğine sağlık arkadaşım. Sevgiler.
