Gözlerim boşalırken!

• 24 Ocak 2011 Pazartesi 11:16:18

Ne vakit

Yanık bir nağme dinlesem hüzünlenirim

Yılların sabrıyla yüreğimde derlediğin sahifelere yönelirim

Kime ne diyebilirim

Ben fakirliğiyle maruf olmuş kederim

Solgun nefesim, takatsiz dizlerim ve fersiz gözlerim derim

Niteliksiz kimliğimle

Akidemde ki meşkûk olan bilgilerimle

Teslimiyetteki serzenişlerimle ve ölüm anındaki sefilliğimle

Onca canlar gelmiş ve göçmüş

Mezarları değiştirdiği halde ne acı hüzünmüş

Ölüm hevesler ikliminde her vakit ummana uzanan bir güzmüş

Toprak dinlenmezse

Adam olan insan şayet tefekküre yönelmezse

Kul ihsanıyla nazar etmekten içtinap edip fakirliği nefeslenirse

Ne anamım ve dahi babamın

Baharların sultanı bacılarımda derlenen ahın

Nisa kimliğinde en olmazsa olmaz olan ve edebi hal nasihatlerin

Bereket ikliminde anlamlaşan

Silik duvarlardan arta kalıp arlanmayan her can

Kitabı celil ile mana iklimini kuşanan, gülün bendinde nefes alan

Üflediği kavalla muvazene bulan

Meleşmeleriyle hilkatin güzelliğinde masun olan

Sadakatiyle hududu koruyan ve umudun sağanağında şevkle okuyan

Toprak en bariz bir urbadır

Arzdaki ayetler merak edenlerin beklemektedir

İşaret taşları ne içindir, nefesler müddetli değimlidir aşk ise demdir

O ne zevkin ve ne de keyfiyetin

Hali muhabbetle, çileyi hazmeden ermiş gönüller nerde

Yıldızlar semadan mahzunca nazar edince ve güneş hicranla çekilince

Mustafa CİLASUN