SUSKUN YÜREKLER-11

• 17 Ocak 2011 Pazartesi 00:08:44

- Dinleyecek misin gerçekten? Hiç tanımadığın bir adamın hikayesini dinleyeceksin! Musa benim akrabam olur. Kan davası yüzünden gitti köyden. Arkasından da, köyden bir kız kaçtı. Kızın babası peşlerinde… O yüzden arıyorum. Yardım etmek için düştüm yollara. Bana burada çalıştığını söylemişti.Fakat bulamadım işte.

- Kan davası mı ? Bilirim kan davasının ne olduğunu?Salgın bir hastalık gibi sarar insanların ruhunu,mantığını, hayatını… Koca bir alaz düşer her iki tarafında yüreklerine… Biri mapushaneye girer, diğeri mezara… Yine de bitmez yıllarca kovalamaca… Tam sönmeye başlar, en cılız köz, kocaman bir ateşe dönüşür.Ben de kan davasının taraflarından biriyim. Karadenizliyim. Ha sen nereliyim dedin ?

- Van’lıyım .

- Sanma ki sadece sizin o tarafta var bu dava! Her yerde var. Emin ol. Girmeye görsün bir kin duygusu insanların içine. Büyür de büyür, koskocaman bir nefret yumağı olur. Evinden ocağından ayrılmak zorunda kalırsın. Sıla özlemini çekersin. Ölmüşlerinin mezarına gidip, bir Fatiha okuyamazsın… Sürgün hayatı yaşarsın, doğduğun yeri özleyerek… Bitmeli bu kan davası fakat nasıl biter, onu bilemiyorum.

- Allah sabırlar versin kardeş! Zor bu işler. Biraz daha araştırayım çevrede. Aklında bulunsun, eğer tarif ettiğim kişi gelirse buralara… Onun iyiliğini istiyorum.

- Boşu boşuna arıyorsun bence, bırak git memleketine… Kim bilir nerededir? İğne ile kuyu kazmaya benziyor senin araman. Bence, dön memleketine. Mutlaka başının çaresine bakacaktır.

- Biraz daha bakıp dönerim zaten. Köyde bir sürü iş beni bekliyor.

- Güle güle…

Kemal, konuşmaya başlar başlamaz Musa’ yı aradığını anlamıştı. Karşısındaki adam, kurnazca sorularla onu oyuna getirmeye çalışıyordu. Tam zamanında onları uzaklaştırdığı için seviniyordu o yüzden de. İşin aslını öğrenmeliydi. Hemen arkadaşını aradı telefonla. Ona durumu anlattı. Güvenilir bir insandı Hüseyin. Onunla konuştuktan sonra Melike’ nin babası olduğunu öğrendiğinde; tehlikenin çok yakınlarında olduğunu sezinliyordu. Hemen Musa’ ya ulaşmalıydı. Telefonla aradı ve Musa ile konuştu. Evlendiklerini duyduğunda sevindi. Durumu anlattı ve her hangi bir tehlikede gidebilecekleri bir arkadaşının adresini verdi. Arkadaşı Eskişehir’ deydi.

Saffet geldiği günden beri ortalıkta dolanıp duruyordu. Yanındaki parayı, İzmir’ deki pavyonlarda eritip bitirmişti. Kalan para ile çok ucuz bir otele yerleşti. Geriye dönmeyi de gururuna yediremiyordu. Uzun boylu ve iri yapılıydı. İş aradı, bulamadı. Hayat ona farklı bir yerde yaşam sunmuştu. Pavyonların birinde, body guard olarak işe başladı. Kadınların şuh kahkahaları ile dayak attığı insanlar ona zevk veriyordu. Şimdilik Musa’ yı unutmuş gibiydi…

Bir süre sonra da Mustafa, boşu boşuna orada kaldığını anlayarak, memlekete döndü. Bir süre daha başı eğik bir şekilde gezecekti.

Son günlerde, midesi bulanıyor, ayağa kalktığında başı dönüyordu Melike’ nin. Üstelik halsiz hissediyordu kendini. Otelden izin alarak, sağlık ocağına gittiler. Doktorun muayenesi sonucunda, tahmin ettiği gibi hamile olduğunu öğrendiğinde; hem sevindi; hem de üzüldü… Nereye ve ne zamana kadar süreceği belli olmayan kaçışlarına, yeni bir can da katılacaktı. Diğer taraftan da umutlanıyordu. Bebeği dünyaya geldiğinde, ailesi ile barışmalarına sebep olabilirdi belki bebeği… Musa ise sevinçten havalara uçacak gibi mutlu olmuştu…
-
DEVAM EDECEK !