Mazi Olmayacaksın / Vazgeç

• 29 Ekim 2007 Pazartesi 00:10:04

Hüzünlere aşina, bağrı yanık, açılmaz bir gül yüreğim. Sevdanın yabancısı değil gönül yaralarım. Çaresiz, devasızım özlemli bir ney gibi; feryadımı duymuyor kimse. İçime sığmayan düşlerimin hazanı eğerken dallarımı, sızma dertlerimi affetmiyor rüzgarın, bundandır kırılgan cümlelerimin ateşi.

İtaat ediyorum artık gecenin karanlık mevsimlerine, aşka hasretliğim dökülürken dudaklarımdan bin vuslata bedel arzularım, kucaklar bulutları. Mahzun gözlerimin hayata tek savunması düşlerimdeki aşkı yaşama inadıdır.

Ey yar, sana yönelişimi kesemez hiçbir engel. Gevşek parantezlerden düşse de anlamlarım bırakmam göz yaşlarımı kuraklığına. Tırnak içindeki ayrıntılarım sevdanın ayak izleri değil ise şayet uğramam imgelerine. Hakkımı helal etmem. Yaşamın kıvrımlarına yerleşir gerçeklerimle ölürüm sevgili, ölsem de yürürüm sana doğru, ilham olur akarım gönlüne. Kendime dirensem de unutamam. Gidemezsin, sen de unutamazsın kabul et. Mazi olmayacaksın, vazgeç sevgili.

Geceler çökerken üzerime kaygılarım üreyebilir, dertlerin istilasıyla parçalanabilir umutlarım; olsun ben yine de elimdeki şiir parçalarıyla kırlarına koşarım. Hiçbir gerekçe değil ayrılığa sebep, mısralara dayanır düşlerimle sarmaş dolaş yaşarım sevgili.

Kaç gece kanlı göz yaşlarımla ıslandım, kederlere yaslandım. Çıkmazlara düştüğüm kaç gece Ay düştü solgun gönlüme, karanlığa sevdam karıştı bilmedin hiç… Sevdaya rehin akşamları bilemedin yar… Yeminler kanarken yüreğimde düşman olduğum imkansızlığını sürdüm gönlüme. Bir belirsizlikle çınladı seven kalbim, söyle kim su koydu katıksız sevdana sevgili. Bana gelen yollarda kim kesti umudunu. Zamansız düşlerimizden kim sıyırdı gecelerini. Gel vazgeç sevgili, daha yaşamadık, vazgeç yol yakınken hazin macera ölümlerinden… Mazi olmayacaksın, vazgeç sevgili…

Şiirler yaşadıkça, kanayan yaralarına seslendikçe mısralar; olacağım ben dizelerinin çıkmaz sokaklarında. Düşlerin arka planlarında hep gece saçlarım olacak kabul et... Sanadır seslenişim ey yar. Gürleyen gecelerden geçerken, sevdalı ellerimi tut hadi aynı heyecanla, alaca karanlıklarda ayazlara karışma. Sensizliğin uçurumlarına meyil verme, düşerim. Bırak şu inadını.

Ömrümün en hazin macerası, gönül yaram; bahar dalım ol, ateşe ver yüreğimi gözlerinle. Kimliğini unut, dirençli umutlarıma bırak kendini. Hani zordur ya çığlıklı karanlık yalnızlıklara yoldaş olmak. Bırak üşümüş ıssızlığını, alevli yorganlarına sarılmayı bırak sevda kimsesizliğinde, bana koş. Zemheri gecelerde dikenli yollardan geçip gitme sevgili. Beni ara, beni sor gözbebeklerine sevdayı koy. İnat etme, mazi olmayacaksın, vazgeç sevgili… Vazgeç…

27/10/2007

Ayşegül TEZCAN