KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 870 Okunma
- 0 Yorum
- 0 Beğeni
Bir iki üç...Tıp
Aşk senin en büyük yalanındı!
Çocuklar derdi ya hani; ’yalancı yalancı sana kimse inanmaz’ diye… İşte ben onlar gibi olamadım! Çocuklara da bişey soramadım. Hadi söyleyin; ’ne derdiniz bana’ diyemedim, diyemezdim!
Ağır sözlerin yolcusu olurdum o vakit. Nereye gittiğimi bilmeden, ki bunun da pek önemi olmazdı aslında!
Soğuk yüzüme dokunduğu an,kulaklarım çınlar. Hatırlarım bir bir elma şekeri tadındaki yalanlarını! Gözlerim buğulanır lakin, canımın yanmasından değildir…
Ben yangınları ardımda bıraktım artık! Kim olduğumun ya da ne olduğumun önemi de çoktan yitip gitti. Bir paltomu aldım,bir de... Yüreğime bastığım can kırıklarımı! Koca şehrin, sevdalı ruhu kül olurken geçtim karşısına, sigaramı yaktım ve büyük bir keyifle içtim!
Yeni ruhumun doğumunda sıra! Yalnız büyürken sana benzemesinden korkuyorum…
’yalancı yalancı sana kimse inanmaz’
Gözlerime perde iniyor. Oyun bitti sanırım. Selam ver! Bu oyunun başrölü senindi! Ben her zamanki gibi figüran oldum!
Ruhumu büyütme derdinde değilim. O doğarken ölenin yasını tutmaya başladı zaten! Bu bile senden büyük olduğunun ve sana benzemeyeceğinin kanıtı.
Biliyorum şuan beni düşünüyorsun. Düşünme boşuna, doğumun sancıları geride kaldı. Artık aşkın yalanlarına kanmaz yüreğim!
Ben şimdi sokaklardayım. Sen gibi değil hiç kimse! Kendimi korumayı da öğrendim. Sana benzeyenleri çok uzaklardan tanıyorum artık!
Güneş küsüyor bana! Sırf hayatıma sen girdin diye! Kararlıyım onu bulacak ve tekrardan barışacağım!
İnsanların yüzünde hep aynı maske! Herkes kızıla boyanmış… Son-baharın en güzel rengi değil miydi kızıl?
Bu insanları da mı kandırdın.
Onların suçu neydi?
Hayatımın bir köşesinden sessiz sedasız geçip gitmeleri miydi tek suçları…
Peki sen… Senin suçun ne olacak, bunca yalan içerisinde…
“yalancı yalancı sana kimse inanmaz”
İnsanlar bütün masumluklarını çocukluklarında bırakıyorlar değil mi? Sen herkesten farklı olsaydın olmaz mıydı?
Olmazdı… Çünkü her insan ruhunu zamana satıyor… Zaman renkleri solgunlaştırıyor… Gök bile dönem dönem rengini değiştirirken; nasıl beklenir senin aynı kalman…
“yalancı yalancı sana kimse inanmaz”
Çoğu zaman inanmasam da; sırf sen söylüyorsun diye inanmaya çabaladığım sözlerin vardı senin… Oysa bu ne kadar da büyük bir hataydı! Her zaman dediğim gibi sözler tutulmamak için verilirdi ve sen de sözlerin de herkes gibi aynı olmalıydı…
Dünde kalıp, unutulmalıydı!
“masum değiliz hiç birimiz”
Herhangi bir şeyi kutlamak için havaya kaldırdığın o kadeh sonrasında kendini kaybettin belki de. Niyetin bir şeyleri kutlamaktı lakin kaybetmişliğine kadeh kaldırdın ve yok oldun. Onca sahip olduğun değerler de savruldu, ihanet ettin gündüze… Geceler zaten yalanındı senin…
“yalancı yalancı sana kimse inanmaz”
Bir masal okumaya başladın, en heyecanlı yerinde içtiğin sigarayı, okuduğun yerin üzerine düşürdün… Harfler yanmaya başladı birer birer, cesaret edemedin o yanan sigarayı oradan almaya.
Tıplı yolda yürümek için adım atmaktan korktuğun gibi…
Esen rüzgâr, uzaklardan bir ses fısıldadı kulağına…
Bir iki üç… Tıp!
Ser"can" Saraca ___________MaviGölge______
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.
